Leki cukrzycowe – jakie leki są dostępne na rynku? Jak wygląda leczenie?

Leki cukrzycowe – jak wygląda leczenie?

W leczeniu choroby, jaką jest cukrzyca, wykorzystywane są leki, których zadaniem jest obniżenie glikemii. Leki te różnią się od siebie i działają w różny sposób. O tym, jaki rodzaj leku na danym etapie leczenia należy wdrożyć, decyduje lekarz, opierając się o wyniki badań pacjenta – odsetka hemoglobiny glikowanej.

Lek cukrzycowy działa w ten sposób, że metformina pobudza wrażliwość tkanek na działanie endogennej insuliny, pochodne sulfonylomocznika intensyfikują wydzielanie insuliny przez trzustkę, a flozyny pozwalają na wydalanie nadmiaru cukru z organizmu wraz z moczem w bezpieczny sposób.

Poszczególne leki cukrzycowe powinny być wprowadzane do leczenia cukrzycy w odpowiedniej kolejności oraz być ze sobą odpowiednio łączone. Często zdarza się, że chorzy muszą przyjmować leki z 2-3 grup terapeutycznych. W sytuacji, gdy doustne leki cukrzycowe przestają być skuteczne w kontrolowaniu glikemii u pacjentów z cukrzycą typu 2, lekarz wprowadza do leczenia insulinę.

Leki cukrzycowe – jakie są dostępne na rynku farmaceutycznym?

• metformina – umożliwia wykorzystanie insuliny wydzielanej przez trzustkę, dzięki zwiększeniu wrażliwości tkanek na ten hormon.

Preparaty z metforminą: Etform, Formetic, Metifor, Siofor, Avamina, Glucophage, Metformax, Metfogamma, Metformin, Symformin.

• pochodne sulfonylomocznika – pobudzają komórki beta trzustki do większego wydzielania insuliny.

Preparaty z pochodnymi sulfonylomocznika: Glimepiride, Glimorion, Diaryl, Glitoprel, Pemidal, Avaron, Glidiamid, Glibetic, Amaryl, GlimeHexal, Symglic.

• inhibitory alfa-glukozydazy – hamują proces trawienia węglowodanów poprzez spowolnienie wchłaniania się węglowodanów z jelita cienkiego.

Preparaty z inhibitorami alfa-glukozydazy : Glucobay, Adeksa.

• agoniści receptora GLP-1 – zwiększają insulinowrażliwość, hamują proces opróżniania żołądka.

Leki z tej grupy to: Luxumia, Byetta, Saxenda, Trulicity, Ozempic, Budureon, Victoza.

• inhibitory DPP-4 – zwiększają wydzielanie insuliny z trzustki, zmniejszają ilość wchłanianych węglowodanów oraz zmniejszają ilość glukozy wydzielanej przez wątrobę.

Leki z tej grupy: Galvus, Trajenta, Vipidia, Januvia, Ristaben.

• agoniści PPAR-y – zwiększają wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę.

Preparat: Pioglitazone.

• inhibitory SGLT-2 – usuwają nadmiar cukru z krwi do moczu, nie uszkadzając przy tym nerek.

Preparaty: Jardiance, Steglatro, Forxiga, Invocana.

• insulina – jest wprowadzana do leczenia cukrzycy typu 2, gdy leki doustne nie są wystarczające, a poziom cukru we krwi nadal jest za wysoki.

Leki na cukrzycę – kiedy należy je przyjmować?

Cukrzyca typu 2 jest chorobą o charakterze postępującym. Zazwyczaj w początkowej fazie leczenia do wyrównania glikemii wystarczająca okazuje się dieta, natomiast po pewnym czasie konieczne jest wprowadzenie farmakoterapii w postaci np. stosowania metforminy. W miarę rozwoju choroby ten lek cukrzycowy przestaje być skuteczny, wówczas lekarz wprowadza do terapii preparaty o innych mechanizmach działania.

Zmiana leków pozwala utrzymać glikemię w granicach normy, oddziałując na nią z różnych stron. Jednocześnie daje to możliwość odsunięcia w czasie konieczności stosowania insuliny, która jest lekiem stosowanym zarówno w cukrzycy typu 1, jak i typu 2.

Wszystkie leki cukrzycowe należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, który dostosował ich rodzaj i dawkę do etapu rozwoju choroby.

Wskaźnikiem skuteczności leczenia jest hemoglobina glikowana. Jeśli jej poziom utrzymuje się w granicach normy (poniżej 8%) oznacza to, że leczenie jest prowadzone poprawnie. Kiedy poziom hemoglobiny przekracza normę pomimo stosowania zalecanej diety i przyjmowania przepisanych przez lekarza leków, wówczas należy rozważyć zintensyfikowanie terapii.