Leki przeciwlękowe – co to jest? Działanie, rodzaje, skutki uboczne

Leki przeciwlękowe – czym są i jak działają?

Leki przeciwlękowe zwane również anksjolitykami lub trankwilizatorami to grupa leków stosowana w zaburzeniach nerwicowych, jak depresja, nerwica natręctw czy różnego rodzaju fobie. Leki przeciwlękowe dostępne są w aptekach wyłącznie za okazaniem recepty od lekarza specjalisty.

Zadaniem leków przeciwlękowych jest redukowanie uczucia niepokoju i lęku, łagodzenie napięcia nerwowego oraz objawów somatycznych towarzyszących tym stanom. Większość leków z tej grupy wykazuje także działanie nasenne i odprężające. Najpopularniejsze leki przeciwlękowe to barbiturany i benzodiazepiny.

Leki przeciwlękowe – rodzaje

Barbiturany to pochodne kwasu barbiturowego. Działają one wyciszająco na ośrodkowy układ nerwowy, uspokajają i odprężają. Nadużywanie barbituranów, zażywanie ich niezgodnie z dawkowaniem zaleconym przez lekarza lub łączenie z alkoholem może być dla pacjenta niebezpieczne. Zbyt duże dawki tych leków mogą powodować nasiloną senność, utratę koordynacji ruchowej, zlewanie się mowy, zaburzenia świadomości oraz halucynacje.

Benzodiazepiny zmniejszają aktywność w okolicach mózgu związaną z lękiem. Wykazują one działanie przeciwlękowe, uspokajają, działają nasennie oraz przeciwdrgawkowo. Uważa się, że leki z grupy benzodiazepin są o wiele bardziej bezpieczne niż barbiturany. Jak w wielu innych przypadkach, mogą powodować uzależnienie fizyczne i psychiczne.

Leki przeciwlękowe – możliwe skutki uboczne stosowania

Leki przeciwlękowe stosowane przez dłuższy czas mogą powodować uzależnienie zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Mają one silny wpływ na mózg, przez co nie powinny być stosowane w stanach chwilowego obniżenia nastroju. Przeznaczone są do leczenia poważnych i głębokich stanów lękowych. Z uwagi na działanie uspokajające mogą osłabiać zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi czy obsługiwania maszyn, co wynika ze spowolnienie reakcji. Leki przeciwlękowe w stanach skrajnego lęku nie powinny być przyjmowane dłużej niż przez kilka dni.

W przypadku długotrwałego stosowania należy stopniowo zmniejszać dawkę leku. Nagłe przerwanie kuracji lekami przeciwlękowymi może doprowadzić do objawów abstynencyjnych (odstawiennych), takich jak: drgawki, skurcze brzucha i mięśni. Leków przeciwlękowych nie należy łączyć z alkoholem, tabletkami ułatwiającymi zasypianie, bowiem może do prowadzić do utraty świadomości, a nawet śmierci pacjenta. Warto pamiętać, że czasem samo leczenie farmakologiczne może być niewystarczające i trzeba brać pod uwagę konieczność wprowadzenia leczenia metodami psychoterapeutycznymi.