Udar mózgu: udar niedokrwienny

Udar niedokrwienny mózgu – czym jest?

Chorobę stwierdza się po utrzymywaniu się objawów przez ponad 24 godziny. Udar niedokrwienny występuje znacznie częściej od udaru krwotocznego, stwarza też mniejsze ryzyko powikłań a pacjenci generalnie lepiej rokują i szybciej odzyskują sprawność. Naczynie krwionośne ulega zwężeniu, przez co krew nie jest w stanie dotrzeć do określonych struktur mózgu, powodując stopniowe obumieranie tkanki. Stopień i chronologia objawów pozwala ustawić rodzaj choroby. Udar ustępujący diagnozuje się, gdy objawy znikną w ciągu kilku tygodniu. Udarowi dokonującemu towarzyszy utrzymanie objawów z jednoczesnym ich złagodzeniem. Najniebezpieczniejszą dla życia formą jest udar postępujący, kiedy symptomy nagle zaostrzają się.

Udar niedokrwienny mózgu – przyczyny

Przyczyny modyfikowalne dotyczą niekorzystnych dla zdrowia nawyków i chorób cywilizacyjnych możliwych przynajmniej w pewnym stopniu do wyleczenia. I tak nałogowe palenie papierosów, nadużywanie alkoholu i skąpa aktywność ruchowa przyczyniają się do większego ryzyka zajścia udaru niedokrwiennego. Podobnie niekorzystnie wpływa zażywanie narkotyków. Otyłość i dieta bogata w tłuszcze powoduje powstanie blaszek miażdżycowych, które z kolei utrudniają proces przepływu krwi do wszystkich naczyń krwionośnych.  Udar nie ma charakteru jednorazowego, może więc wystąpić ponownie. Do przyczyn niemodyfikowalnych zalicza się czynniki, których pacjent nie może zmienić, a ich wystąpienie podnosi szanse na przejście choroby w przyszłości. Są to przede wszystkim: płeć (udar mózgu częściej dotyka mężczyzn), wiek (chorują głównie osoby w podeszłym wieku) i kolor skóry (statycznie udar jest powszechniejszy u rasy żółtej i czarnej).

Udar niedokrwienny mózgu – objawy

Podczas udaru przejściowego niepokojące symptomy znikają samoistnie zwykle wciągu doby. Nawet po ustąpieniu objawów konieczna jest jednak wizyta u lekarza, bo ataki niedokrwienna są w stanie powrócić, a każdy kolejny może okazać się śmiertelnym. Objawy zależą od fragmentu mózgu, który z powodu niedokrwienia uległ uszkodzeniu. Może wystąpić usztywnienie karku, częściowy paraliż twarzy z opadniętym kącikiem ust. Często pojawiają się zaburzenia umysłowe, takie jak niedowłady kończyn, brak czucia, niedowidzenie i bóle oczu (w zależności od płatu, w którym tkanka zaczyna obumierać). Pacjent doznaje omamów i urojeń, czasami traci świadomość i nie jest w stanie się wysłowić.

Udar niedokrwienny mózgu – diagnostyka

Badania przeprowadza się, by ustalić, który obszar w mózgu uległ uszkodzeniu, oraz jaki typ udaru zaatakował pacjenta. Po przybyciu do szpitala chory poddaje się tomografii komputerowej. Rezonans magnetyczny wykrywa zmiany w naczyniach krwionośnych już w ciągu kilku godzin po rozpoczęciu udaru niedokrwiennego, jednak to badanie wykonuje się relatywnie rzadziej. Zmiany niedokrwienne lokalizuje się za pomocą dyfuzyjnej techniki echoplanarnej (DWI) i ultrasonografii dopplerowskiej.