ß2-mikroglobulina - wskazania do wykonania badania. Co wykrywa badanie?

ß2-mikroglobulina - co to jest?

Beta-2-mikroglobulina to białko zbudowane z niewielkich cząsteczek. Zaliczane jest do układu antygenowego HLA-1. Beta-2-mikroglobulina występuje na wszystkich komórkach zawierających jądro, a także w płynach ustrojowych.

Wówczas, gdy następuje rozpad komórek, uwalnia się beta-2-mikroglobulina. Dzięki badaniu tego rodzaju białka możliwa jest diagnostyka nowotworowa (chłoniak, szpiczak mnogi, białaczka limfatyczna). Wzrost stężenia beta-2-mikroglobuliny zauważa się także w przebiegu choroby Hashimoto oraz w chorobie Crohna.

Badanie beta-2-mikroglobuliny znajduje też zastosowanie w diagnostyce chorób nefrologicznych. U pacjentów ze schorzeniami nerek, badanie to wykazuje podwyższone stężenie beta-2-mikroglobuliny w moczu. W prawidłowych warunkach jest ona zwrotnie wchłaniana w cewkach i wydalana w moczu w śladowych ilościach lub wcale.

Wskazania do wykonania badania ß2-mikroglobuliny

Badanie ß2-mikroglobuliny wykonuje się w rozpoznawaniu chorób nerek, nowotworów oraz zaburzeń immunologicznych. Badanie służy również monitorowaniu przebiegu poniższych dolegliwości:

• szpiczak mnogi,

• przewlekła białaczka limfatyczna,

• białaczka limfoblastyczna,

• chłoniak B-komórkowy,

• niewydolność nerek,

• makroglobulinemia Waldenstroma.

Ponadto, badaniu ß2-mikroglobuliny pomaga w odróżnieniu uszkodzenia kłębuszków od uszkodzenia kanalików nerkowych, a także pomocne jest we wczesnym zdiagnozowaniu odrzucenia przeszczepionej nerki. Ów badaniu poddaje się także pacjentów narażonych na działanie rtęci i kadmu.

W jakich innych schorzeniach wzrasta poziom beta-2-mikroglobuliny?

• toczeń układowy,

• choroba Hashimoto,

• choroba Gravesa-Basedowa,

• AIDS,

• cytomegalia,

• celiakia,

• choroba Leśniowskiego-Crohna,

• mononukleoza zakaźna,

• zapalenie wątroby typu A, B oraz C.

Jak wygląda przebieg badania ß2-mikroglobuliny?

Materiałem pobieranym do badania jest surowica. Pacjent powinien przystąpić do niego na czczo (nie jeść na co najmniej 8 godzin przed badaniem). Przed pobraniem krwi, miejsce wkłucia zostaje odkażone. Następnie krew pobierana jest z żyły łokciowej pacjenta. Lekarz może dodatkowo zlecić badanie moczu, jeśli zachodzi podejrzenie choroby nerek.

Wyniki badań ß2-mikroglobuliny

Norma dla prawidłowego stężenia ß2-mikroglobuliny wynosi 0,13-0,26 µmol/l (1,5-3,0 mg/l).

U zdrowego człowieka nie powinna ona znajdować się w moczu, chyba że są to śladowe ilości.

W przypadku chorych na nowotwory wzrost stężenia tego białka zwiastuje złe rokowania, jeśli zaś stężenie jest niskie, oznacza to, że organizm pacjenta dobrze przyjął podjęte leczenie.

U osób ze schorzeniami nefrologicznymi wykrycie ß2-mikroglobuliny we krwi oznacza uszkodzenie kłębuszków nerwowych, natomiast białko wykryte w moczu jest jednoznaczne z uszkodzeniem kanalików nerkowych.