Badanie KTG płodu – jak przebiega i kiedy się je wykonuje?

Na czym polega badanie KTG?

KTG, czyli kardiotokografia, tak naprawdę składa się z dwóch badań – kardiografii oraz tokografii. Pierwsze z nich przeprowadzane jest przy użyciu elektrokardiografu lub sondy usg, która pozwala na monitorowanie częstotliwości oraz zmienności akcji serca płodu. Drugie zaś polega na rejestrowaniu za pomocą czujnika zewnętrznego (pas umieszczany na brzuchu matki) lub czujnika wewnętrznego (cewnik) nasilenia skurczów macicy matki. Wykonywane jednocześnie, pozwalają wykryć stany zagrażające zdrowiu i życiu dziecka, takie jak wady serca, niedotlenienie, nadmierny ucisk pępowiny oraz zakażenie ciążowe.

Kiedy powinno się wykonywać badanie KTG?

Badanie KTG przy prawidłowo przebiegającej ciąży wykonuje się kontrolnie pierwszy raz pod koniec trzeciego trymestru, a następnie dopiero w trakcie trwania porodu, od momentu przyjęcia na izbę przyjęć. Jeżeli akcja porodowa nie rozpoczyna się w 40. tygodniu ciąży, KTG jest przeprowadzane co 2-3 dni. W przypadku zagrożenia ciąży lub innych szczególnych wskazań z badaniem KTG nie należy czekać do trzeciego trymestru i przeprowadza się je już po 25. tygodniu ciąży.

Wskazania do wykonania badania KTG w II trymestrze

Pośród wskazań do przeprowadzenia kardiotokografii w II trymestrze ciąży wymienia się:

• wystąpienie krwawienia z pochwy u ciężarnej,

• jakiekolwiek urazy brzucha ciężarnej,

• ciążę mnogą,

• wykrycie wady serca dziecka,

• niewyczuwalne lub słabo wyczuwalne ruchy dziecka,

• zagrożenie ciąży,

• komplikacje podczas poprzednich ciąż oraz porodów,

• nadciśnienie tętnicze ciężarnej,

• cukrzycę ciężarnej,

• choroby nerek ciężarnej.

Jak przebiega badanie KTG?

Istnieją dwie metody przeprowadzenia badania – zewnętrzna i wewnętrzna. Przy monitorowaniu zewnętrznym na brzuch kobiety zakłada się dwa posiadające czujniki pasy. Jeden z nich mierzy częstotliwość oraz zmienność akcji serca dziecka, a drugi czas trwania i intensywność skurczów macicy. Wyniki pomiarów dostępne są na podłączonych do pasów ekranie i utrwalane w postaci specjalnego wydruku. W przypadku tej metody badanie jest zupełnie bezbolesne, nieinwazyjne i nie niesie ze sobą ryzyka powikłań.Monitorowanie wewnętrzne z kolei można wykonać jedynie w trakcie trwania porodu. Polega ono na wprowadzeniu przez szyjkę macicy i umieszczeniu na główce dziecka elektrody, która dokonuje pomiaru aktywności serca, a także wprowadzeniu cewnika do macicy w celu monitorowania jej skurczów. Metoda ta daje znacznie dokładniejsze wyniki niż metoda zewnętrzna, jednak wiąże się z dyskomfortem zarówno matki, jak i dziecka, a także ryzykiem infekcji. Stosuje się ją bardzo rzadko, wyłącznie w przypadku zagrożenia życia dziecka.Niezwykle ważne jest również, aby pamiętać, że niezależnie od metody przeprowadzenia KTG nieodpowiednia pozycja lub zmiany pozycji kobiety mogą powodować ucisk żyły głównej i zmieniać wynik pomiaru. Podczas badania zaleca się więc leżenie na lewym boku i - w miarę możliwości - pozostawanie w bezruchu.