Bifuroksym – wskazania, dawkowanie, skutki uboczne

Bifuroksym – charakterystyka

Bifuroksym to antybiotyk beta-laktamowy wykazujący działanie przeciwbakteryjne. Substancją czynną leku jest cefuroksym. Z biochemicznego punktu widzenia wszystkie antybiotyki beta-laktamowe mają wspólną cechę, którą jest wysoce reaktywny pierścień 3-węglowy i 1-azotowy (jest to tzw. pierścień β-laktamowy). Blokują one aktywność enzymów bakteryjnych, przerywają biosyntezę ściany komórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do samozniszczenia bakterii. Cefuroksym należy do grupy półsyntetycznych cefalosporyn drugiej generacji, są stosowane w leczeniu wielu różnych infekcji bakteryjnych, takich jak infekcje dróg oddechowych, skóry czy dróg moczowych.

Bifuroksym ma postać proszku do sporządzania roztworu lub zawiesiny do wstrzykiwań, przeznaczony jest do stosowania domięśniowego lub dożylnego. Maksymalne stężenie osiąga po ok. 30 do 60 minutach po podaniu domięśniowym i po ok. 15 minutach po podaniu dożylnym. Antybiotyk nie jest metabolizowany, jest wydalany z moczem w procesie przesączania kłębuszkowego i wydzielania cewkowego. Zdecydowana większość substancji jest usuwana z organizmu w ciągu 6 godzin. Bifuroskym stosuje się u niemowląt, dzieci i dorosłych, do 2. miesiąca życia jedyną możliwą formą podania jest droga dożylna. U noworodków obserwuje się znaczne wydłużenie okresu półtrwania we krwi.

Bifuroskym – wskazania i przeciwwskazania

Bifuroksym jest stosowany w leczeniu wielu różnych zakażeń bakteryjnych. Działa poprzez zatrzymanie wzrostu bakterii, które prowadzi do obumarcia komórki bakteryjnej. Wskazania obejmują:

• posocznicę (sepsę),

• zapalenie płuc,

• powikłane zakażenia dróg moczowych, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek,

• rzeżączkę i inne zakażenia ginekologiczne,

• zakażenia skóry i tkanek miękkich,

• stany po operacji, np. w obrębie jamy brzusznej,

• zapobieganie zakażeniom po operacjach ginekologicznych, ortopedycznych, przewodu pokarmowego, układu sercowo-naczyniowego,

• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

W przypadku podejrzenia wystąpienia bakterii beztlenowych, preparat należy podawać z innymi lekami o działaniu przeciwbakteryjnym.

U niemowląt i dzieci zwykle stosuje się dawkę 30–100 mg/kg masy ciała w 2-3 dawkach (przy zapaleniu opon mózgowych jest to przeważnie 200–240 mg/kg masy ciała na dobę w dawkach podzielonych – co 6–8 godzin). Dorosłym podaje się najczęściej 750 mg 3 razy na dobę, w zakażeniach ciężkich dawka może zostać zwiększona do 1500 mg.

Przeciwwskazania do stosowania Bifuroskymu obejmują nadwrażliwość na cefuroksym lub substancje pomocnicze. Przed przyjęciem antybiotyku należy powiedzieć lekarzowi o ewentualnych uczuleniach na penicyliny lub inne antybiotyki cefalosporynowe, a także o przyjmowaniu innych leków na receptę oraz bez recepty, w szczególności o preparatach przeciwzakrzepowych. Stosowanie Bifuroksymu może powodować nadmierny wzrost grzybów Candida. Szczególną ostrożność należy zachować podczas stosowania diuretyków i leków nefrotoksycznych.

Bifuroksym – skutki uboczne

Działania niepożądane po przyjęciu Bifuroksymu są rzadkie i przemijające. Przeważnie obejmują:

• zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka,

• zaburzenia krwi i układu chłonnego, np. neutropenia, eozynofilia, obniżona hemoglobina,

• przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,

• wysypka skórna, świąd,

• przemijające zwiększenie stężenia mocznika i/lub kreatyniny we krwi.

Jeżeli wystąpią reakcje mogące sugerować reakcje alergiczne na antybiotyk, należy skonsultować się z lekarzem.