Biofazolin – wskazanie, dawkowanie, działania niepożądane antybiotyku

Biofazolin – jak działa?

Biofazolin to antybiotyk, którego substancją czynną jest cefazolina. Lek ma postać proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Stosuje się go w leczeniu bakteryjnych infekcji dróg oddechowych, układu moczowo-płciowego czy skóry i tkanek miękkich. Jest klinicznie skuteczny w zwalczaniu zakażeń wywołanych przez gronkowce i paciorkowce z gatunku bakterii Gram-dodatnich. Może być stosowany w profilaktyce chirurgicznej.

Cefazolina jest półsyntetyczną cefalosporyną pierwszej generacji, zaliczaną do antybiotyków beta-laktamowych, do podawania pozajelitowego. Ma szerokie spektrum działania dzięki hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii. Osiąga wysokie stężenie w surowicy i jest szybko wydalana z moczem w postaci niezmienionej. Nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Musi być podawany pozajelitowo. Maksymalne stężenie w surowicy osiągane 1-2 godziny po wstrzyknięciu domięśniowym. Okres półtrwania w surowicy wynosi około 1,8 godziny po podaniu dożylnym i około 2,0 godziny po podaniu domięśniowym.

Jedna fiolka Biofazolinu zawiera 1 g cefazoliny (Cefazolinum) w postaci soli sodowej.

Biofazolin – kiedy i jak podaje się lek?

Biofazolin jest głównie stosowany w leczeniu bakteryjnych infekcji skóry i tkanek miękkich, a także w umiarkowanie ciężkich zakażeniach bakteryjnych płuc (spowodowanych m.in. przez Streptococcus pneumoniae i Staphylococcus aureus), kości, stawów, dróg żółciowych, układu moczowo-płciowego. Cefazolina jest również skuteczna w leczeniu zapalenia wsierdzia wywołanego przez Staphylococcus aureus oraz sepsy (posocznicy).  Antybiotyk podaje się pacjentom poddawanym operacjom chirurgicznym o zwiększonym ryzyku wystąpienia zakażenia, np. w kardiochirurgii, ginekologii, w chirurgii kości i stawów.

Biofazolin podaje się domięśniowo bądź dożylnie – w trwającym 3-5 minut wstrzyknięciu lub infuzji trwającej od 20 do 30 minut. U pacjentów z lżej przebiegającymi zakażeniami wywołanymi przez ziarenkowce Gram-dodatnie zalecana dawka to 250 mg do 500 mg co 12 godzin, w zakażeniach o umiarkowanym przebiegu podaje się 500 mg do 1 g cefazoliny co 6 do 8 godzin, a w infekcjach zagrażających życiu chorego, jak sepsa – 1 mg do 1,5 mg co 6 godzin. Dawka dla dzieci wynosi od 25 mg do 50 mg/kg masy ciał na dobę w dawkach podzielonych – co 6 lub 8 godzin. W zakażeniach ciężkich dawkę zwiększa się do 100/kg masy ciała.

Biofazolin – przeciwwskazania

Podstawowym przeciwwskazaniem do stosowania leku jest nadwrażliwość na substancję czynną bądź substancje pomocnicze, a także alergia na inne cefalosporyny bądź penicyliny (tzw. alergia krzyżowa).

Nie zaleca się podawania Biofazolinu wcześniakom oraz noworodkom. U chorych z niewydolnością nerek, należy zmniejszyć dawkę. Stosowanie leku, tak jak innych antybiotyków, może spowodować kandydozę jamy ustnej i narządów płciowych, co wymaga odrębnego, właściwego leczenia. Szczególną ostrożność należy zachować przy jednoczesnym przyjmowaniu substancji nefrotoksycznych oraz preparatów przeciwzakrzepowych.

Biofazolin – skutki uboczne

Podczas leczenia Biofazolinem mogą, choć nie muszą, wystąpić następujące działania niepożądane:

• biegunka, nudności, ból brzucha, brak łaknienia,

• grzybica jamy ustnej,

• reakcje skórne, np. wysypka,

• zakażenia drożdżakowe narządów płciowych,

• zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,

• zwiększenie stężenia mocznika.