Ceruloplazmina – funkcje w organizmie i badanie ferroksydazy

Ceruloplazmina – co to jest, funkcje

Ceruloplazmina jest enzymem, który syntezowany jest w wątrobie. Bierze ona udział w transporcie miedzi w surowicy i posiada zdolność utleniania polifenoli oraz amin aromatycznych, dzięki czemu reguluje poziom amin biogennych. Co więcej, ceruloplazmina to główna oksydaza osocza krwi. Jej substratami fizjologicznymi jest kwas askorbinowy, nonadrenalina i adrenalina. Optymalne pH dla aktywności enzymu wynosi 5,5-5,8. Co ważne, ceruloplazmina zawiera około 90& miedzi obecnej w surowicy krwi i jest potrzebna do homeostazy żelaza. Innymi słowy bez tego białka metabolizm żelaza w organizmie byłby niemożliwy.

Związek ten pozwala usunąć z organizmu nadtlenkowe rodniki. Ceruloplazmina przyczynia się także do przeprowadzania właściwej reakcji utleniania. Aktywuje ona oksydację związków w organizmie, do których należy serotonina, kwas askorbinowy, norepinefryna i związki sulfhydrylowe.

undefined

Ceruloplazmina – normy

Prawidłowa zawartość ceruloplazminy w surowicy wynosi 200–400 mg/l (1,5-3,0 μmol/l) lub 200–600 mg/l, w zależności od referencji laboratorium, w którym wykonywane jest badanie tego białka.

Przyczyny podwyższonego lub obniżonego stężenia ceruloplazminy mogą zależeć od wielu czynników. Poniżej przedstawiamy możliwe przyczyny wyników ceruloplazminy, które nie mieszczą się w przyjętej normie.

Ceruloplazmina jest białkiem ostrej fazy, a więc jej poziom wzrasta w momencie, kiedy toczenia się w organizmie procesów zapalnych. Jej podwyższony poziom pojawia się w przypadku:

- schizofrenii,

- choroby Alzheimera,

- zatrucia miedzią,

- niedoboru cynku,

- stanu zapalnego,

- reumatoidalnego zapalenia stawów,

- anginy,

- ciąży,

- przyjmowania doustnej antykoncepcji.

Natomiast poziom ceruloplazminy gwałtownie spada, kiedy praca wątroby jest zaburzona. Wartość tego białka może ulegać obniżeniu także przy zespole nerczycowym, przedawkowaniu witaminy C, niskim poziomie miedzi, niedożywieniu, nieprawidłowemu wchłanianiu miedzi z jelita, chorobie Wilsona, chorobie Menkesa przez uwarunkowania genetyczne.

undefined

Ceruloplazmina – badanie

Badanie ceruloplazminy polega na pobraniu próbki krwi żylnej z żyły łokciowej pacjenta. Badanie to nie należy do rutynowych badań krwi – należy je robić w sytuacji podejrzenia zaburzeń gospodarki miedziowej oraz zaburzeń pracy wątroby.

Aby dobrze zdiagnozować przypuszczalne choroby związane z ceruloplazmą wraz z badaniem krwi należy zrobić badanie pomiarowe stężenia miedzi w osoczu krwi a także wykonać badanie moczu, w którym oznaczony będzie pomiar tego białka

Kiedy wykonać badanie ceruloplazminy? Badanie należy wykonać zwłaszcza między dwudziestym a czterdziestym rokiem życia, ale tylko w momencie podejrzenia przez lekarza marskości wątroby lub zapalenia tego narządu. Badanie to zleca się zazwyczaj w przypadku nieznanej przyczyny niekorzystnych objawów zdrowotnych. Ponad to, badanie sprawdzające poziom stężenia ceruloplazminy jest wskazane przy objawach takich jak ślinotok, drżenie kończyn górnych, brak apetytu lub nadmierny apetyt, zaburzenia koncentracji, trudności z mową i jej rozumieniem, trudności w poruszaniu się i utrzymaniu równowagi.