Choroba Buergera – objawy, leczenie

Choroba Buergera – czym jest?

Choroba Buergera jest zakrzepowo-zarostowym zapaleniem żył i tętnic. Rozpoczyna się w małych tętnicach kończyn górnych oraz dolnych. Tam dochodzi do nadmiernego liczebnego wzrostu komórek śródbłonka oraz pojawienia się nacieków limfocytarnych. Następnie wytwarza się skrzeplina, która zamyka światło naczynia, a ostatecznie, w przewlekłej fazie choroby, ma miejsce zwłóknienie ściany naczynia i jego zwężenie. W chorobie Buregera może dojść nawet do całkowitego zamknięcia światła naczynia na pewnych odcinkach, co powoduje zwłóknienie okolicznych nerwów oraz naczyń.

Przyjmuje się, że na chorobę Buergera najczęściej chorują młodzi mężczyźni, którzy palą tytoń. Używka ta powoduje bowiem znaczne zwężanie się naczyń krwionośnych. Niektórzy specjaliści za przyczynę tej choroby uważają również wadliwe geny oraz niewłaściwe mechanizmy układu immunologicznego.

Choroba Buergera – objawy

Najbardziej charakterystycznym objawem choroby Buergera jest chromanie przestankowe. Jest ono następstwem zwężenia się naczyń krwionośnych na pewnych odcinkach tętnic, co prowadzi do gorszego ukrwienia kończyn w określonych miejscach i  pogorszony dopływ tlenu. Niedotlenienie oraz niedokrwienie tkanek sprawia, że chory odczuwa mocny ból oraz kurcz mięśni, który uniemożliwia mu  naturalne i płynne poruszanie się. Chromanie można rozpoznać po charakterystycznym chodzie z przystankami – chory podczas poruszania się musi robić przerwy, aby odpocząć i odczekać, kiedy ból minie.

Niedokrwienie kończyn dolnych lub górnych w chorobie Burgera objawia się sinieniem palców rąk lub nóg oraz obrzękiem palców o sinoczerwonym zabarwieniu (podobnie jak w zespole Raynauda palce przypominają wałeczki). Do tego dochodzi uczucie drętwienia stóp lub rąk, jak również odczuwanie w nich ciągłego zimna. Jeżeli chory nie przestaje palić tytoniu, dochodzi do kolejnych następstw choroby, czyli bólów spoczynkowych oraz zmian martwiczych.

Choroba Buergera – diagnostyka

Diagnostyka choroby Burgera zaczyna się od przeprowadzenia wywiadu. Lekarz zbiera w nim informacje o rodzaju odczuwanego bólu, wieku pacjenta, epizodach chromania przestankowego itd.  W badaniu przedmiotowym sprawdza z kolei czy występują ślady owrzodzeń, sine zabarwienie palców stóp lub rąk, palpacyjnie wyczuwa tętno w tętnicach kończyn.

Diagnozowany pacjent musi wykonać szczegółowe badania laboratoryjne, takie jak:

• parametry wydolności nerek,

• profil lipidowy,

• ocenę zaburzeń krzepnięcia,

• przeciwciała przeciwkolagenowe,

• przeciwciała toczniowe,

• przeciwciała antykardiolipinowe,

• badania w kierunku trombofilii.

Poza badaniami laboratoryjnymi zleca się również wykonanie USG, badania radiologicznego oraz badania izotopowego. Wszystkie one mają pomóc odróżnić chorobę Burgera i związane z nią objawy od innych chorób takich jak np.: cukrzyca, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn, twardzina układowa, choroba Raynauda, toczeń rumieniowaty, zespół antyfosfolipidowy, mikrozatorowość obwodowa.

Choroba Buergera – leczenie

Głównym celem leczenia choroby Buergera jest poprawa ukrwienia tkanek, wyeliminowanie bólu, usunięcie martwiczych zmian, a w ostateczności amputacja kończyny. Aby leczenie mogło mieć szansę na powodzenie, konieczne jest odstawienie tytoniu (dzięki temu odsetek amputacji można zmniejszyć z 40 do 5 %).

W celu poprawy ukrwienia tkanek, stosuje się prostaglandyny, które powodują rozkurcz tętniczek oraz zwieraczy przedwłośniczkowych, hamujących sklejanie się płytek krwi. Do tego podawane są leki takie amlodypina czy nitrendypina (antagoniści wapnia), które doprowadzają do rozkurczu naczyń krwionośnych. W leczeniu farmakologicznym stosowane są też leki przeciwzakrzepowe oraz antyagregacyjne.

Proces leczenia obejmuje również włączenie kontrolowanej aktywności fizycznej, która ma na celu poprawę ogólnego krążenia krwi. Ćwicząc, należy zadbać o odpowiednie wygodne ortopedyczne obuwie oraz ochraniacze na palce.

Uwaga! Powyższy artykuł nie stanowi porady lekarskiej. Jeśli masz problemy ze zdrowiem, skonsultuj się z lekarzem.