Depresja – przyczyny, objawy, rodzaje, leczenie

Depresja – przyczyny

Pomimo stosowania przynoszących dobre efekty terapii farmakologicznych i psychoterapii oraz wielu badań nad depresją, wciąż nie udało się jednoznacznie określić jej przyczyn. Do najpowszechniejszych należą teorie o przyczynach depresji, które obejmują czynniki biologiczne i psychospołeczne. Aspekty biologiczne powiązane z depresją to m.in. zaburzenia hormonalne obejmujące kortyzol, uwarunkowania genetyczne oraz zaburzenia neuroprzekaźnictwa serotoniny, dopaminy czy noradrenaliny.

Na powiązanie depresji z czynnikami biologicznymi wskazują także fizyczne objawy choroby, takie jak zmęczenie, brak apetytu czy zaburzenia snu. Leki antydepresyjne są skuteczne dlatego, że regulują różne procesy biologiczne i łagodzą objawy.

Zmiany biologiczne nie są jednak główną przyczyną depresji. U podłoża rozchwiania równowagi hormonalnej i neuroprzekaźnictwa mogą leżeć przyczyny psychologiczne. Badania w tej dziedzinie nie są jednak jednoznaczne.

Do przyczyn zaburzenia neuroprzekaźnictwa można zaliczyć stres, leki, choroby somatyczne, nadużywanie alkoholu czy zmiany hormonalne.

Dodatkowo, zauważyć można rodzinne predyspozycje do depresji. Mogą one wynikać z dziedziczenia bądź też z wychowywania się w konkretnych warunkach i wynoszenia z nich niekorzystnych cech czy zachowań społecznych.

Depresja – objawy

Aby można było postawić trafną diagnozę depresji, musi być spełniony przynajmniej jeden z głównych kryteriów rozpoznania: obecność obniżonego nastroju i/lub wyraźne zmniejszenie zainteresowania czynnościami dnia codziennego. Objawy te muszą występować przez większą część dnia przez dwa tygodnie.

Objawy cielesne depresji to bezsenność, zmniejszone libido, braku apetytu lub nadmierny apetyt duża potrzeba snu, spadek lub wzrost wagi, migreny i ciągłe zmęczenie.

Pierwsza grupa objawów spośród których należy spełnić minimum dwa czynniki to:

ciągłe złe samopoczucie, brak humoru,utrata zainteresowań i przeżywania przyjemności,większe niż dotychczas zmęczenie.

Druga grupa objawów spośród których należy spełnić minimum dwa czynniki to:

problemy ze snem,czyny samobójcze,niska samoocena,poczucie niskiej wartości,obniżony apetyt,czarne i pesymistyczne myśli.

Depresja – rodzaje

Depresja poporodowa

około 3/4 kobiet po porodzie doświadcza krótkotrwałej, wzmożonej drażliwości, płaczliwości i niepokoju, które po około 10 dniach stopniowo ustępują. Spowodowana jest ona często spadkiem hormonów płciowych po porodzie. Taki rodzaj depresji wymaga konsultacji z psychiatrą i wsparcia bliskich.

Depresja sezonowa

ten rodzaj depresji atakuje zazwyczaj jesienią. Brak słońca powoduje bowiem u ludzi rozdrażnienie, senność, brak energii oraz wzmożony apetyt. Depresja sezonowa występuje zazwyczaj u osób pomiędzy 20. a 30. rokiem życia.

Dystymia

Dystymia charakteryzuje się pesymizmem, obniżonym nastrojem, niską samooceną i problemami z podejmowaniem decyzji, które trwają dłużej niż dwa lata. Dodatkowo, przebiega ona łagodniej niż inne rodzaje depresji. Dystymię leczy się za pomocą leków antydepresyjnych i psychoterapii.

Depresja – leczenie

Depresja to choroba ciężka i przewlekła, która niestety lubi nawracać. O depresji należy wiedzieć, że nie ustąpi sama. Wymaga ona indywidualnie dobranej, długotrwałej i systematycznie prowadzonej terapii farmakologicznej.

W najcięższych przypadkach depresji lub w przypadku depresji lekoopornej stosuje się inne formy leczenia biologicznego (np. leczenie elektrowstrząsowe). Przynosi ono istotną poprawę u ponad 80% chorych.

Nowoczesne antydepresanty nie powodują prawie żadnych efektów ubocznych. Zdarza się, że występują one jedynie na początku terapii. Leki te nie uzależniają ani nie zmieniają osobowości. Farmakoterapię często uzupełnia się psychoterapią. Efekty są indywidualne i zależne od pacjenta.