Diprophos – zastosowanie, działanie i skutki uboczne.

Lek Diprophos – charakterystyka i zastosowanie

Diprophos stosowany jest w leczeniu ostrych i przewlekłych stanów chorobowych organizmu. Przeznaczony jest do wstrzykiwania i posiada postać zawiesiny. Rzadziej stosuje się lek Diprophos w postaci doustnej. Nie istnieje możliwość przyjmowania leku Diprophos bez nadzoru lekarskiego. Leczenie kortykosteroidami zawartymi w zawiesinie stosuje się wówczas, gdy pacjent dobrze znosił terapię lżejszymi specyfikami oraz w formie leczenia uzupełniającego w stosunku do leczenia hormonalnego.

Lek Diprophos stosowany jest w leczeniu wielu chorób układu mięśniowo-szkieletowego i tkanek miękkich (tj. reumatoidalne zapalenie stawów i różnego rodzaju przewlekłe i ostre stany zapalne i bóle), alergicznych (tj. astma, katar sienny, obrzęk naczynioworuchowy, ukąszenia owadów, odczyn posurowiczy), chorób skóry (atopowe zapalenie skóry, liszaj płaski, pokrzywka, łuszczyca, trądzik torbielowaty) oraz inne choroby takie jak:

·        zespół nadnerczowo-płciowy,

·        wrzodziejące zapalenie jelita grubego,

·        choroba Crohna,

·        psyloza,

·        choroby stóp (zapalenie kaletki pod odciskiem nad stawem, sztywny paluch, szpotawość piątego palca),

·        choroby wymagające wstrzyknięć podspojówkowych,

·        nieprawidłowy skład krwi dający się leczyć kortykosteroidami,

·        zapalenie nerek i zespół nerczycowy.

Lek Diprophos – ostrzeżenia i środki ostrożności

Leczenia kortykosteroidami, również zawartymi w leku Diprophos, nie należy stosować w przypadku występowania u pacjenta chorób takich jak:

·        gruźlica,

·        osteoporoza,

·        chwiejność emocjonalna,

·        choroba wrzodowa,

·        jaskra pierwotna,

·        wczesne zespolenie żył,

·        cukrzyca,

·        zespół Cushinga,

·        niewydolność nerek,

·        zakażenie bakteryjne, grzybicze lub wirusowe,

·        zespół błon szklistych po urodzeniu.

Niewskazane jest również wprowadzanie leku Diprophos w przypadku:

·        planowania ciąży,

·        ciąży (szczególnie w pierwszym trymestrze),

·        karmienia piersią,

·        uczulenia na którykolwiek składnik leku oraz gdy wcześniej pacjent źle reagował na substancje podobne, zawierające kortykosteroidy,

·        wieku poniżej 3 lat.

Leczenie Diprophosem, jako kortykosteroidem o bardzo silnym działaniu, wymaga stałej kontroli lekarskiej. Istnieje wiele obostrzeń oraz możliwych komplikacji związanych z możliwymi reakcjami Diprophosu z innymi lekami czy mocniejszym lub słabszym wpływem na organizm konkretnej osoby w zależności od schorzeń towarzyszących bazowej chorobie, która poddawana jest leczeniu. Z tego właśnie względu wywiad lekarski jest konieczny i nie należy decydować o przyjmowaniu leku na własną rękę!

Lek Diprophos – stosowanie i działania niepożądane

Dawkowanie leku Diprophos ustalane jest indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od rodzaju choroby, wieku, ogólnego stanu zdrowia oraz uciążliwości objawów w przebiegu choroby. Zwykle podaje się Diprophos w postaci zawiesiny i wstrzykuje domięśniowo. Czasem jednak lekarz decyduje się na podanie doustne. To jednak znacznie zwiększa ryzyko działań niepożądanych ze strony układu pokarmowego. W niektórych schorzeniach zawiesinę przed wstrzyknięciem miesza się z substancjami o działaniu przeciwbólowym. Po uzyskaniu poprawy stanu pacjenta lekarz zwykle ustala zmniejszoną dawkę podtrzymującą leku.

Działania niepożądane w przypadku kuracji lekiem Diprophos, występują dosyć rzadko, warto jednak dowiedzieć się, czego można się spodziewać – zwłaszcza, gdy nie dostosujemy się do zaleceń lekarza, dotyczących dawkowania i środków ostrożności takich jak regularność przyjmowania leku oraz nieprzyjmowanie podwójnej dawki w przypadku pominięcia leku.

Wśród działań niepożądanych znajdują się między innymi poniższe:

·        zaburzenia bilansu płynowego i elektrolitowego ustroju – zatrzymanie sodu, niedobory potasu, zatrzymanie płynów w organizmie, nadciśnienie, zastoinowa niewydolność serca,

·        zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej – osłabienie mięśni, osteoporoza, złamania, zerwanie ścięgien, niestabilność stawów,

·        zaburzenia w działaniu przewodu pokarmowego – czkawka, wrzody, zapalenia narządów,

·        zaburzenia skóry i tkanki podskórnej – utrudnione gojenie ran, atrofia skóry, rumień, wzmożona potliwość, zapalenia skóry, obrzęk,

·        zaburzenia układu nerwowego – drgawki, wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego, bóle głowy i zaburzenia równowagi,

·        zaburzenia endokrynologiczne – zaburzenia miesiączkowania, wtórny brak reakcji ze strony przysadki i kory nadnerczy, objawy cukrzycy, zmniejszona tolerancja na węglowodany,

·        zaburzenia narządu wzroku – zaćma, nadciśnienie wewnątrzgałkowe, jaskra, wytrzeszcz, nieostre widzenie,

·        zaburzenie psychiczne – chwiejność emocjonalne, zaburzenia nastroju, ciężka depresja, psychoza, bezsenność.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek działań niepożądanych należy bezzwłocznie zgłosić się do lekarza, a w razie potrzeby wezwać pogotowie ratunkowe.