Elicea – działanie, zastosowanie i skutki uboczne.

Lek Elicea – zastosowanie i charakterystyka

Substancją czynną leku Elicea jest escytalopram, który stosowany jest przede wszystkim w leczeniu depresji o ciężkim przebiegu oraz stanów lękowych o bardzo silnych objawach (zespół lęku napadowego, również z agorafobią; fobia społeczna, zespół lęku uogólnionego, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne). Jest to zatem farmaceutyk o silnym działaniu wykorzystywany głównie w dających bardzo intensywne objawy zaburzeniach nastroju.

Sam escytalopram należy do substancji, które wchodzą w skład grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Zadaniem tych leków, poprzez bezpośrednie działanie na układ serotoninergiczny w mózgu, jest zwiększenie stężenia serotoniny w organizmie. Zaburzenia czynności serotoniny odgrywają dużą rolę w zaburzeniach depresyjnych. Zdarza się w wielu przypadkach, że mimo opracowania na terapii traumatycznej sytuacji, która zaistniała w życiu pacjenta, w dalszym ciągu występują objawy depresji ze względu między innymi na spustoszenia, które w organizmie potrafi poczynić stres. Wówczas farmakoterapia może okazać się konieczna jeszcze przez wiele miesięcy, być może nawet na stałe.

Lek Elicea – ostrzeżenia i środki ostrożności

Jak ma to miejsce w przypadku każdego innego leku, tak i leku Elicea nie należy stosować w kilku sytuacjach. Poniżej wymieniamy te całkowicie wykluczające farmakoterapię przy jego pomocy:

·        uczulenie na escytalopram lub którykolwiek ze składników leku Elicea,

·        przyjmowanie innych leków należących do grupy inhibitorów MAO, w tym selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid (stosowany w leczeniu depresji) oraz linezolid (antybiotyk).

Podczas przeprowadzania wywiadu lekarskiego psychiatra na pewno sam o to spyta, ale nie zaszkodzi również, żebyś sam pamiętał o konieczności powiedzenia o wszystkich lekach, które aktualnie przyjmujesz oraz o schorzeniach, na które cierpisz. Szczególną ostrożność w leczeniu preparatem antydepresyjnym Elicea należy zachować, gdy:

·        pacjent doświadcza epizodów padaczki (tu może wystąpić konieczność odstawienia leku),

·        pacjent cierpi na zaburzenia czynności wątroby lub nerek (konieczność optymalizacji dawki w konkretnym przypadku),

·        pacjent choruje na cukrzycę lub chorobę niedokrwienną serca,

·        pacjent ma zmniejszone stężenie sodu we krwi lub zwiększoną skłonność do krwawień oraz powstawania siniaków,

·        pacjent jest leczony elektrowstrząsami,

·        pacjenci poniżej 18. roku życia,

·        planowanie ciąży, ciąża, karmienie piersią (ostateczna decyzja w kwestii wprowadzenia leków należy do psychiatry jednak należy mieć świadomość, że stosowanie leku Elicea może mieć ogromny negatywny wpływ na zdrowie dziecka).

Lek Elicea – stosowanie i działania niepożądane

Stosowanie leku Elicea powinno odbywać się pod ścisłym nadzorem lekarza prowadzącego (psychiatry). Dawkowanie zatem również zależy od lekarza, natomiast najczęściej zaczyna się od małej dawki w postaci 5 mg (1 tabletki) na dobę. Dawka może zostać zwiększona do maksymalnie 20 mg dziennie. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Lek Elicea można przyjmować razem z jedzeniem lub niezależnie od posiłku – nie ma to wpływu na jego wchłanianie.

Jak każdy lek tego typu, Elicea może wywołać szereg działań niepożądanych. Niektóre z nich mogą wynikać z nieprawidłowego stosowania farmaceutyku (przekroczenia zalecanej dawki, łączenia leku z alkoholem czy nieregularne stosowanie), inne natomiast są reakcjami nadwrażliwości organizmu lub brakiem odporności na silne działanie substancji zawartych w leku. Najczęściej występujące skutki uboczne stosowania leku Elicea to:

·        nieprawidłowe krwawienia np. z przewodu pokarmowego,

·        obrzęk skóry, języka, warg,

·        trudności w oddychaniu i przełykaniu,

·        wysoka gorączka, niepokój ruchowy, splątanie, drżenie i skurcze mięśni,

·        trudności w oddawaniu moczu,

·        napady drgawkowe,

·        żółte zabarwienie skóry lub gałek ocznych.

W wymienionych wyżej przypadkach należy niezwłocznie zgłosić się na pogotowie ratunkowe. W przypadku objawów wymienionych niżej decyzja o odstawieniu leku lub optymalizacji dawki należy do lekarza:

·        nudności,

·        niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok),

·        zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia

·        niepokój, pobudzenie, nietypowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy,

·        ziewanie, drżenie, pieczenie skóry,

·        biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej,

·        nadmierne pocenie,

·        bóle stawów i bóle mięśni,

·        zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, zmniejszony popęd płciowy oraz trudności w osiągnięciu orgazmu u kobiet),

·        uczucie zmęczenia, gorączka,

·        zwiększenie masy ciała,

·        pokrzywka, wysypka, swędzenie (świąd),

·        zgrzytanie zębami, pobudzenie ruchowe (pobudzenie), nerwowość, napady lęku,

·        zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenia (utrata przytomności),

·        rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, szumy uszne,

·        wypadanie włosów,

·        krwawienie z pochwy,

·        zmniejszenie masy ciała,

·        szybkie bicie serca,

·        obrzęk kończyn górnych lub dolnych,

·        krwawienie z nosa,

·        agresja, depersonalizacja, omamy,

·        wolne bicie serca.