Glista ludzka – drogi zarażenia, objawy i leczenie.
Glista ludzka jest pasożytem dużo większym od owsika i dużo bardziej niebezpiecznym. Występuje jednak równie często co owsik i tak samo należy do grupy nicieni. Jego maksymalna długość to nawet 40 cm! Żerowanie glisty ludzkiej w organizmie może mieć dla człowieka tragiczne skutki, ale jeżeli na czas podejmiemy leczenie, rokowania są dobre i wszelkie szkody poczynione przez glistę ludzką do naprawienia! Mamy dla ciebie dużo ciekawych informacji na temat możliwych objawów, co ułatwi ci zachowanie czujności i uważności na wypadek wystąpienia dziwnych symptomów u ciebie samego i innych. Przedstawimy również garść informacji na temat leczenia. Zapraszamy do czytania!
Charakterystyka glisty ludzkiej
Glista ludzka plasuje się na trzecim miejscu wśród najczęściej występujących (w ciele żywiciela ostatecznego, którym jest człowiek) pasożytów w Polsce. Szacuje się, że ma z nią do czynienia od 1% do 18% ludności kraju. Najczęściej glistą ludzką zarażają się dzieci.
Glista ludzka dostaje się do organizmu człowieka w postaci jaj poprzez wodę, jedzenie czy też ukryte w brudzie osiadłym np. na przedmiotach czy zwierzętach. Jaja trafiają z układu krwionośnego do płuc, gdzie następuje rozwój larw. Następnie poprzez wątrobę, płuca i oskrzela dorosłe osobniki przedostają się do gardła, gdzie w wyniku odruchu bezwarunkowego są połykane. Tym sposobem trafiają do układu pokarmowego, gdzie przebiega ich dalszy rozwój oraz rozmnażanie.
Glista ludzka osiąga wielkość od 15 do 40 cm, a samice składają około 100 tysięcy jaj na dobę. Te wydalane są z kałem i trafiają do środowiska zewnętrznego, a bytować mogą w ziemi lub wodzie. Zdolność do zakażenia człowieka zachowują nawet od 2 do 5 lat od momentu opuszczenia organizmu. Cykl zaczyna się od początku.
Przyczyny zakażenia glistą ludzką
Glista ludzka najczęściej występuje u osób, które nie wykształciły w sobie nawyku mycia rąk po skorzystaniu z toalety – zwłaszcza w miejscu publicznym! Następną drogą zarażenia jest spożywanie brudnych owoców i warzyw, ale także kontakt z piaskiem w piaskownicy czy wodą z jeziora – dlatego tak często dochodzi do zakażenia glistą ludzką u dzieci. Kolejnym źródłem zakażenia są zwierzęta. Jaja glisty ludzkiej mogą np. znaleźć się na sierści psa, który wcześniej kąpał się w jeziorze. Wówczas wystarczy psa pogłaskać albo przytulić. Droga do układu pokarmowego to już tylko kwestia czasu.
Objawy zakażenia glistą ludzką
W zależności od etapu rozwojowego glisty ludzkiej w ludzkim organizmie rozróżniamy inne objawy – głównie ze względu na sposób żerowania:
· Etap wędrowania larw – wówczas pojawiają się objawy ze strony wątroby, śródbłonków naczyniowych, ścian pęcherzyków płucnych świadczące o ich uszkodzeniu, oraz stany zapalne i krwawienia,
· Etap zaburzeń w zwykłej wędrówce larw – w takim przypadku larwy mogą znaleźć się w oczach, uszach i mózgu.
· Etap żerowania glisty ludzkiej w jelicie – ogólnoustrojowe zatruwanie organizmu.
Wśród objawów ogólnych, których doświadcza się przez cały okres zakażenia glistą ludzką, znajdują się:
· nadpobudliwość nerwowa,
· ciągłe bóle gardła,
· bezsenność,
· bóle brzucha,
· wzdęcia lub uporczywe zaparcia,
· duszność (podczas spoczynku lub wysiłku),
· spadek masy ciała,
· niedokrwistość,
· obniżenie ogólnej aktywności oraz niezdolność do pracy.
Wśród rzadszych objawów wymienia się także: biegunki, krwawienie z płuc, zgrzytanie zębami, napady lękowe, ślinotok, infekcje dróg oddechowych, świąd skóry, zapalenie spojówek i zmiany zapalne skóry.
Glista ludzka - diagnozowanie
Podstawą jest wykazanie w kale obecności jajeczek glisty ludzkiej. Diagnostykę w kierunku obecności pasożyta wykonuje się również poprzez wykonanie morfologii z rozmazem (w przypadku zakażenia glistą ludzką występuje podwyższona ilość eozynofili) oraz testów serologicznych, które określą obecność przeciwciał przeciwko gliście ludzkiej.
