Łokieć tenisisty – przyczyny, objawy, profilaktyka
Łokieć tenisisty – o co chodzi?
Łokciem tenisisty nazywane są dolegliwości bólowe związane z przyczepami mięśni w obrębie ręki, a dokładnie mięśni prostowników palców i nadgarstka przyczepionych do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Ich skutkiem jest upośledzenie funkcji ruchowych kończyny górnej.
Mimo że dolegliwość nazywana jest łokciem tenisisty, najczęściej dotyka ona pracowników biurowych i osób między 30. a 60. rokiem życia. Do narażonych na wystąpienie łokcia tenisisty należą: informatycy, elektrycy, osoby przenoszące ciężkie przedmioty na wyprostowanych łokciach, sekretarki, a nawet palacze. Zaledwie 10% stwierdzonych przypadków tej choroby występuje u osoób grających w tenisa czy squasha.
Przyczyny łokcia tenisisty
Przyczyną powstawania bólu w przypadku łokcia tenisisty jest wykonywanie powtarzalnych ruchów prowadzących do nadwerężania ścięgien i przyczepów mięśni. Skutkuje to granulacją tkanek, mikrouszkodzeniami oraz powstaniem zmian degeneracyjnych bez stanu zapalnego.
Objawy łokcia tenisisty
W przypadku łokcia tenisisty chorzy skarżą się na:
-
ból zewnętrznej części łokcia (nadkłykcia bocznego),
-
tkliwość punktową nad nadkłykciem bocznym, czyli wystającą częścią kości na zewnątrz łokcia,
-
ból związany z chwytaniem i ruchami nadgarstka, zwłaszcza z wyprostem nadgarstka (np. obracanie śrubokrętem) oraz ruchami podnoszenia.
Oprócz tego objawy obejmują promieniujący ból od zewnętrznej strony łokcia do przedramienia i nadgarstka, osłabienie przedramienia, ucisk podczas uścisku dłoni lub przekręcania klamki oraz trudności w utrzymywaniu w dłoni ciężkich przedmiotów. Objawy podobne są do tzw. łokcia golfisty, jednak w jego przypadku ból pojawia się po przyśrodkowej stronie łokcia.
Rozpoznanie łokcia tenisisty
Rozpoznanie zespołu łokcia tenisisty polega na przeprowadzeniu przez lekarza serii testów, w których sprawdza on występowanie bólu po przyłożeniu nacisku w odpowiednich rejonach kończyny górnej, a także przy wykonywaniu konkretnych ruchów, np. rozprostowywaniu ręki. Możliwe jest wykonanie obrazowania rentgenograficznego w celu uwidocznienia mikrourazów.