Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic – leczenie i zapobieganie

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic – Przyczyny

Choroba Hortona nie doczekała się dotychczas jednoznacznie określonej przyczyny. Lekarze są zdania, że może być ona wynikiem reakcji układu immunologicznego na niektóre wirusy lub bakterie u osób genetycznie do tego predysponowanych. To zatem kwalifikowałoby olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic jako chorobę autoimmunologiczną (autoagresywną) – oznacza to, że układ odpornościowy atakuje, bez potrzeby, własne naczynia krwionośne w reakcji na wspomniane czynniki.

Choroba Hortona bardzo często skorelowana jest z występowaniem polimialgii reumatycznej (PMR), która dotyczy przede wszystkim mięśni obręczy barkowej oraz ramion i objawia się bólami, sztywnością mięśni oraz zapaleniami stawów.

Często olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic diagnozowane jest w połączeniu z obecnością antygenów tkankowych – jest to jedna z korelacji, która pozwala naukowcom rozważać posiadanie przez pewne osoby skłonności genetycznych do tej choroby. Jednak, tak jak zostało powiedziane na początku, wśród naukowców i lekarzy nie ma co do tej kwestii jednoznacznych opinii.

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic – Objawy

Na początku objawy olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic można pomylić ze zwykłym przeziębieniem czy grypą. Pojawiają się bowiem stany podgorączkowe, osłabienie, dreszcze, zimne poty czy brak łaknienia a nawet spadek masy ciała. Kolejnymi objawami mogą być już jednak mniej charakterystyczne jak np. depresja. Po jakimś czasie, w wyniku niedokrwienia, chory może doświadczać trzech bardzo typowych objawów takich jak:

·        przewlekłe bóle głowy zlokalizowane zwłaszcza w okolicach skroni, części potylicznej, ciemieniowej i czołowej,

·        bóle powierzchniowe skóry głowy (przy mocniejszym dotyku lub czesaniu włosów),

·        drętwienie szczęki i języka podczas przeżuwania jedzenia.

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic – Diagnozowanie

Diagnostyka w kierunku choroby Hortona zaczyna się potwierdzeniem przynajmniej trzech z pięciu poniższych kryteriów:

1.      Wiek powyżej 50 lat.

2.      Pojawienie się nowego, zlokalizowanego w konkretnym miejscu bólu głowy.

3.      Tkliwość tętnicy zlokalizowanej na skroni lub osłabienia jej tętna.

4.      Wynik OB. powyżej 50 mm/h.

5.      Niepokojący wynik biopsji tętnicy skroniowej.

Ostateczną diagnozę specjalista stawia również na podstawie wykonanych badań obrazowych takich jak USG, MR czy tomografia komputerowa.

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic – Niebezpieczeństwa

Następstwem olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic może być utrata wzroku! U 25% chorych dochodzi do zajęcia tętnic doprowadzających krew do oczu, czego wynikiem mogą być zaburzenia ostrości lub podwójne widzenie. U około 15% chorych natomiast rozwija się niedokrwienna neuropatia nerwu wzrokowego, której następstwem może być najcięższe powikłanie olbrzymiokomórkowego zapaleni tętnic czyli właśnie trwała ślepota.

Kolejnym zagrożeniem jest duże prawdopodobieństwo wystąpienia u chorego tętniaków aorty, które są jednak zwykle bardzo późnym powikłaniem. Ich rozwój, głównie pozbawiony nadzoru lekarskiego, prowadzi do śmierci chorego.

Do diagnostyki powikłań olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic służą między innymi takie badania jak USG, angio-TK oraz arteriografia.