Wirus RSV (zakażenie RSV)

Wirus RSV – definicja

Wirus RSV należy do grupy wirusów z materiałem genetycznym posiadającym kwas rybonukleinowy, z rodziny  Paramyxoviridae. Cząstki komórkowe zlewają się ze sobą. Substancje, z których składają się komórki wirusa wykazują działanie immunogenne. Wirus atakuje wcześniaki o obniżonej odporności powodując niebezpieczne powikłania w postaci zapalenia płuc, oskrzeli, zatok, krtani i tchawicy. Czasem, w skutek trwałego uszkodzenia pęcherzyków płucnych może dojść do bezdechu i niewydolności oddechowej.

Wirus RSV – protogeneza

Zakażenie się dzieci przed 2. rokiem życia dotyczy blisko 95% niemowląt (u takiej grupy podczas badania wykrywa się przeciwciała stanowiące odpowiedź na komórki RSV). Wykształcenie przeciwciał nie gwarantuje nabycia odporności, gdyż odnotowuje się infekcje wtórne. W grupie ryzyka znajdują się noworodki dystroficzne z niską masą urodzeniową, niemowlęta które nie były karmione piersią i dzieci ze skłonnością do chorób płucnych i oskrzelowych. Infekcja o ostrym przebiegu dotyczy dzieci przed 6. miesiącem życia, mimo iż posiadają one odporność matczyną. Sugeruje to, że choroba może być spowodowana zaburzeniem autoimmunologicznym.

Wirus RSV – sposób zakażenia

Istnieją dwa sposoby zakażenia się. Konieczny jest bezpośredni kontakt z osobą będącą nosicielem lub dotykanie przedmiotów, na których znalazła się wydzielina posiadająca komórki wirusa. Naturalna ciekawość świata u małych dzieci i chęć poznawania nowych rzeczy sprzyja rozwojowi RSV. Kilka dni po wniknięciu do organizmu trwa okres inkubacji, po którym wirus RSV zostaje wydalany z organizmu. Ten stan, w zależności od odporności nosiciela trwa od dwóch do czterech tygodni.

Wirus RSV – objawy

Zakażenie dolnych dróg oddechowych skutkuje pneumonią i zapaleniem oskrzelików. Stany zapalne tchawicy i oskrzeli zdarzają się rzadziej. Infekcje górnych dróg oddechowych mają znamiona grypopodobne. 99% pierwszych zakażeń wirusem RSV przebiega objawowo. Dziecko zaczyna gorączkować, jest osłabione i pozbawione apetytu. Pojawia się kaszel, katar, czasami także świst krtaniowy. Do niepokojących symptomów zalicza się także okresowy bezdech i przyspieszone tętno.