Wirusowe zapalenie wątroby

Wirusowe zapalenie wątroby – definicja

Wirusowe zapalenie wątroby jest klasyfikowane jako zespół chorób zakaźnych prowadzących do powstania stanu zapalnego i trwałego uszkodzenia wątroby. Występuje sześć odmian choroby, zależnych od typów wirusów, które przedostaną się do organizmu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A

Ten typ powoduje prawie połowę wszystkich przypadków WZW. Wirus wykazuje predyspozycje do rozwijania się w krajach o niskim standardzie sanitarnym. Ogniska epidemiczne wybuchają zwykle na terenach zamkniętych z dużym skupiskiem ludzkim, jak domy dziecka, szkoły i przedszkola. Choroba rozprzestrzenia się z powodu zaniedbań higienicznych. Zakażenie następuje drogą pokarmową, podczas spożycia pokarmu lub skażonej wody, w której znajdują się komórki wirusa. Infekcja następuje także przy długim kontakcie bezpośrednim z osobą będącą nosicielem. Wirus wylęga się w przeciągu dwóch-trzech tygodni. Wirusowe zapalenie wątroby typu A przebiega bezobjawowo tylko u dzieci poniżej 6. roku życia. Nastolatkowie i dorośli z reguły wykazują objawy. Są to bóle brzucha, nudności, wymioty i ogólne osłabienie organizmu. Z powodu uszkodzenia komórek wątrobowych mocz zmienia barwę na ciemną. Okresowi rozwoju choroby zwykle towarzyszy żółtaczka, widoczna na twardówkach oraz na skórze pacjenta. Objawy zwykle ustępują po upływie tygodnia. Nosicielem jest się do 10 dni po wystąpieniu pierwszych symptomów choroby.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Hepatitis B Virus odpowiedzialny za wirusowe zapalenie wątroby typu B jest znacznie groźniejszy. Spowodowane przez aktywność komórek wirusowych replikujących w wątrobie ostre stany zapalne mogą doprowadzić do powikłań w postaci marskości i raka wątroby. Potencjał nowotwory wirusa HBV określa się jako wysoki. Zakażenie następuje drogą krwionośną, zwykle przez kontakt ze skażonym sprzętem, który nie został odpowiednio zdezynfekowany. Potencjał zakaźny jest stokrotnie większy od wirusa HIV. Ryzyko zainfekowania wzrasta podczas pobytu w salonach kosmetycznych i w trakcie tatuowania przy użyciu niesterylnych igieł. Bardziej podatni na ostry przebieg infekcji są narkomani i osoby często zmieniające partnerów seksualnych. Wyraźne objawy występują dopiero kilka miesięcy od chwili zakażenia. Połowa infekcji przebiega całkowicie bezobjawowo. Diagnostykę umożliwia serologia markerów wykrywająca obecność antygenów wirusa HBV w krwi pacjenta. Wirus jest wyjątkowo przebiegły, gdyż jego DNA wnika w DNA człowieka, dlatego całkowite usunięcie komórek WZW-B nie jest możliwe. Leczenie ogranicza się do zahamowania rozwoju komórek wirusowych i regularnych badań w celu wykrycia zmian przednowotworowych.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C

Symptomy zakażenia, podobnie jak w przypadku WZW-B występują dopiero po kilku miesiącach. Infekcja następuje przy zabiegu przetaczania krwi lub ingerencji zarażonej igły w tkankę lub w trakcie kontaktów seksualnych bez zabezpieczenia. Zdarzają się również przypadki przejścia wirusa z ciężarnej kobiety na płód, dlatego ważne są badania prenatalne. Postać bezobjawowa może trwać nawet kilkadziesiąt lat. Formie ostrej towarzyszą nudności, wymioty, biegunka i nawracające bóle brzucha. Komórki wirusa w postaci przewlekłej powodują nowotwory oraz marskość wątroby. Do powikłań zalicza się żółtaczkę, wodobrzusze i śpiączkę wątrobową.