Zaburzenia równowagi – przyczyny, objawy i leczenie.
Zdarzyło ci się zbyt szybko wstać i od razu upaść z powrotem na łóżko z powodu zawrotów głowy? Zaburzenia równowagi dotyczą każdego z nas i najczęściej nie świadczą o niczym złym, jednak niekiedy mogą być objawem poważnych problemów ze zdrowiem. Warto zatem obserwować znaki, które daje nam organizm, by na czas zgłosić się do lekarza. W niniejszym artykule dowiesz się między innymi, o jakich chorobach mogą świadczyć zaburzenia równowagi. Czy powinieneś się martwić? Sprawdź sam!
Czym są zaburzenia równowagi?
Zaburzenia równowagi, z którymi współwystępują zawroty głowy, a czasem nawet nudności to dolegliwości charakterystyczne przede wszystkim dla osób dorosłych. Układ, pozwalający nam utrzymywać równowagę, składa się między innymi z narządu wzroku, układu błędnikowego oraz zmysłu czucia głębokiego. Zaburzenia w pracy któregokolwiek z tych części organizmu może prowadzić między innymi do problemów z utrzymaniem równowagi.
Przyczyny zaburzeń równowagi
Wśród przyczyn pojawiania się zaburzeń równowagi z typowymi dla nich zawrotami głowy wymienia się przede wszystkim gwałtowną zmianę pozycji. Charakterystyczne dla tego stanu jest poczucie wirowania przestrzeni wokół oraz dziwnej ciężkości głowy z jednoczesną trudnością zapanowania nad pionem szyi. Zawroty głowy mogą również wynikać z omdleń, spożycia nadmiernej ilości alkoholu, nikotyny i innych substancji uzależniających i psychoaktywnych.
Zaburzenia równowagi częstą wiążą się również z pogorszeniem ostrości wzroku (np. u osób starszych), czy też na skutek uszkodzenia czucia głębokiego, niedowładów i spowolnienia ruchowego, jednak według badań statystycznych najczęstszymi przyczynami występowania zaburzeń równowagi są:
1. Dolegliwości ze strony ucha zewnętrznego (ciało obce, woszczyzna), środkowego (perlak oraz zapalenie trąbki słuchowej) oraz wewnętrznego (wszelkiego rodzaju urazy, hałas, zapalenie błędnika, choroba lokomocyjna, wpływ toksyczny leków),
2. Dolegliwości ze strony układu nerwowego takie jak:
· zapalenie nerwu przedsionkowego,
· stwardnienie rozsiane,
· migrena,
· padaczka,
· depresja,
· zespoły lękowe,
· urazy,
· guz atakujący VIII nerw,
· choroby naczyniowe mózgu: zawał lub krwotok pnia mózgu/móżdżku, niewydolność krążenia kręgowo-podstawnego, ataki niedokrwienne o charakterze przemijającym.
3. Zaburzenia lub naturalne zmiany ogólnoustrojowe:
· menopauza,
· podciśnienie tętnicze,
· nadciśnienie tętnicze,
· niski poziom cukru,
· starzenie się.
Objawy zaburzeń równowagi
Jeżeli zaburzenia równowagi mają podłoże fizjologiczne, czyli wystąpiły w wyniku zmiany pozycji czy innych czynników nie wynikających z oczywistych sytuacji codziennych, nie musimy się martwić. Jeżeli jednak zaburzenia równowagi występują niezależnie, a do zawrotów głowy dochodzą inne symptomy, należy zgłosić się do lekarza tak szybko, jak to możliwe.
Do innych niepokojących objawów zaburzeń równowagi należy drętwienie i osłabienie poszczególnych części ciała, np. kończyn. Również niepokoić powinien cię współwystępujący ból czy też nudności, wymioty, osłabienie i szum w uszach.
Diagnostyka zaburzeń równowagi
Podstawą w diagnostyce zaburzeń równowagi jest wywiad lekarski. Aby wstępnie rozpoznać problem, z którymi mamy do czynienia, powinniśmy udać się do internisty. Ten na pewno skieruje nas na badania krwi czy też do specjalisty. Przede wszystkim jednak wypyta o przyjmowane leki, występujące objawy oraz wykona wywiad rodzinny (czyli wypyta o zdarzające się w rodzinie choroby i dolegliwości).
Istotną dla lekarza informacją będą dokładnie opisane objawy podstawowe oraz współistniejące z zaburzeniami równowagi (szum w uszach, nudności etc.) a także informacja, w jakiej pozycji pacjent czuje się lepiej oraz, czy zamknięcie oczu pogarsza, czy polepsza sytuację.
Lekarz dokonuje również pomiaru ciśnienia i weryfikuje, czy doszło do oczopląsu, co ma ogromne znaczenie w diagnostyce uszkodzenia móżdżku, pnia mózgowego lub błędnika. Ocenia również chód chorego: czy występuje wahanie ciała, zataczanie się – w skrócie, czy pacjent jest w stanie iść prosto, nie patrząc pod nogi.
Często pacjenci wymagają również konsultacji laryngologicznej, neurologicznej i innych, jednak skierowanie do odpowiednich specjalistów jest już rolą lekarza kierującego, a wstępne oględziny np. uszu na pewno nastąpią w gabinecie – interniści również posługują się podstawowymi wersjami otoskopów, które służą do wykonywania badania laryngologicznego.
W przypadku podejrzenia chorób takich jak stwardnienie rozsiane czy różnego rodzaju guzy, lekarz zleca wykonanie rezonansu magnetycznego lub/oraz tomografii komputerowej.
