Zaburzenia statyki narządu rodnego – przyczyny, objawy i leczenie.
Zaburzenia statyki narządu rodnego są jednymi z najczęściej dotykających kobiety dolegliwościami w okresie około- i po-menopauzalnym. Wynika to przede wszystkim ze zmian, które zachodzą w tym czasie w organizmie, a na nasilenie lub występowanie objawów wpływają często różne inne czynniki, takie jak na przykład ilość odbytych porodów. Czy każda kobieta skazana jest na zaburzenia statyki narządu rodnego oraz w jaki sposób poddaje się je leczeniu? Zapraszamy do czytania!
Zaburzenia statyki narządu rodnego – wygląd narządu rodnego
Zdrowy narząd rodny utrzymywany jest przez mięśnie i powięzie dna miednicy, więzadła i tkankę łączną. Macica trzyma się powyżej linii międzykolcowej, a dno miednicy na poziomie kresy granicznej. Przednia ściana pochwy natomiast znajduje się blisko pęcherza moczowego. Oddziela je jedynie przegroda pęcherzowo-pochwowa. W pobliżu zlokalizowany jest także dolny brzeg spojenia łonowego. Tylna ściana pochwy sąsiaduje z przeponą moczowo-płciową, przylega do przedniej ściany odbytnicy i podpierana jest przez mięsień łonowo-guziczny.
W skład mięśni podtrzymujących narząd rodny wchodzą mięśnie gładkie, poprzecznie prążkowane oraz elastyczna tkanka łączna i włókna kolagenowe. Elastyczna tkanka sprawia, że włókna mogą się rozciągać i wracać następnie do swojej naturalnej długości. W wyniku działania wszystkich tych tkanek i mięśni pochwa oraz macica utrzymują się we właściwym miejscu, mimo ciąż, porodów oraz aktywności seksualnej. Tak w każdym razie powinno być. A jak wygląda to w praktyce?
Zaburzenia statyki narządu rodnego – przyczyny
Niestety kobiecy narząd rodny ma swoje wady, jeśli chodzi o możliwości regeneracji i szczególnie widoczne to jest u kobiet w okresie po-menopauzalnym. Wówczas w wyniku zaprzestania działania hormonów odpowiedzialnych między innymi za młody wygląd skóry, zaczynają zanikać włókna kolagenowe podtrzymujące tkankę łączną.
Wiek powyżej 40-stki natomiast nie jest mimo wszystko gwarantem wystąpienia zaburzeń statyki narządu rodnego, a raczej ważnym czynnikiem ryzyka. Według lekarzy najistotniejsze są przede wszystkim predyspozycje genetyczne. Jeżeli zaburzenia statyki narządu rodnego występowały u matki, babci lub siostry kobiety, wówczas ryzyko wystąpienia problemów jest większe.
Ponadto w grupie ryzyka znajdują się kobiety, które rodziły naturalnie, unikając nacinania krocza. Wówczas dochodzi do mechanicznych uszkodzeń mięśni krocza oraz włókien nerwowych. Czynnikami wpływającymi na zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń statyki narządu rodnego jest wykonywanie przez kobietę pracy fizycznej związanej z dźwiganiem, praca w pozycji stojącej oraz przewlekłe infekcje, które wpływają na ciągłe napinanie mięśni (zaparcie, kaszel i wodobrzusze). Wśród czynników ryzyka często wymienia się również znaczną nadwagę i otyłość.
Zaburzenia statyki narządu rodnego – objawy
Zarówno pochwa jak i macica u zdrowej kobiety nie jest widoczna, gdy obserwuje się same wargi sromowe większe, czyli te widoczne od zewnątrz, a przy rozchyleniu nóg, widać jedynie wejście do pochwy. W przypadku wystąpienia zaburzeń statyki narządu rodnego dochodzi do obniżenia a następnie w wielu przypadkach wypadania narządu rodnego. Lekko wklęsłe miejsce w okolicach pochwy wypełnia się tkanką z jej środka i wypukłość dojrzeć można już przy lekkim rozchyleniu nóg.
Wypadający narząd rodny potrafi być bardzo uciążliwy. Jest wyczuwalny podczas chodzenia, siedzenia, a nawet leżenia. Powoduje ogromny dyskomfort i uczucie parcia. Poza tego typu objawami zaburzenia statyki narządu rodnego mogą przyczyniać się do przewlekłych zaparć, wypadania odbytnicy, nietrzymania lub zatrzymania moczu (to drugie gdy macica całkowicie wypada). Charakterystyczne są również dysfunkcje seksualne. Jako najbardziej uciążliwe, kobiety opisują konieczność wsuwania do środka lub przytrzymywania narządu rodnego, aby umożliwić sobie skorzystanie z toalety zarówno w celu oddania moczu jak i kału.
Zaburzenia statyki narządu rodnego – leczenie zachowawcze
W leczeniu zaburzeń statyki narządu rodnego, które nie osiągnęły jeszcze zaawansowanego stadium, wykorzystuje się przede wszystkim farmakoterapię, w której pacjentki przyjmują doustnie estrogen. Standardowym rozwiązaniem jest również pessarium, czyli krążek umieszczany w pochwie lub odbytnicy, mający na celu przytrzymywać narząd rodny – ten utrzymuje się dzięki mięśniom dna miednicy.
Kolejnym sposobem na leczenie lżejszych postaci zaburzeń jest fizjoterapia, którą stosować powinny wszystkie kobiety, niezależnie od tego, ile mają lat oraz czy rodziły dzieci, czy nie. Jest to ćwiczenie mięśni dna miednicy, czyli tzw. mięśni Kegla. Te warto już „trenować” od wczesnej młodości.
Popularnym sposobem jest również elektrostymulacja. Wykonuje się ją za pomocą impulsów z sondy dopochwowej lub doodbytniczej.
