Agorafobia a fobia społeczna - czym się różnią? Specjalista wskazuje różnice

Agorafobia a fobia społeczna – czym się różnią?

Agorafobia jest lękiem przed sytuacjami i miejscami, z których ciężko byłoby uciec. Wiążę się z obawą przed wyśmianiem czy brakiem udzielenia pomocy ze strony innych osób.

Fobia społeczna jest lękiem przed ludźmi. To przesadny i uporczywy strach przed byciem obserwowanym i ocenianym.

“W fobii społecznej źródłem lęku są osoby z zewnątrz, które w sposób taki domniemany nas oceniają. W przypadku agorafobii źródło lęku przesunięte jest w stronę miejsc i sytuacji, w których jeśli wystąpi, nie będzie można uzyskać pomocy ze strony innych osób. Ważną różnicą jest fakt, że w agorafobii zakłada się pomoc ze strony innych osób i osoby bliskiej, co w fobii społecznej nie występuje." – powiedziała mgr Magdalena Szczodry, pedagog społeczny, socjoterapeuta.

Osoby chorujące na agorafobię unikają miejsc takich jak:

• środki transportu publicznego,
• teatry i kina,
• kościoły,
• sklepy,
• restauracje,
• windy,
• tunele.

„Ciężko przerwać mszę, wyjść w trakcie, podobnie w przypadku teatru, chęć wyjścia spowodowałaby pewnego rodzaju zamieszanie. Dla takich osób jest to dyskomfort, który jest niwelowany przez unikanie, nieuczestniczenie w różnych sytuacjach, które mogłyby być niekomfortowe i nie są możliwe do przerwania w dogodnym dla siebie momencie." – powiedziała mgr Magdalena Szczodry.

Człowiek z fobią społeczną unika miejsc i sytuacji społecznych, które mogłyby wywołać u niego nieprzyjemne reakcje.

Co czują osoby cierpiące na agorafobię i fobię społeczną?

Osoba cierpiąca na agorafobię, gdy znajdzie się w otwartej przestrzeni, zaczyna się stresować. Pojawia się gwałtowne kołatanie serca, gardło się zaciska i ma wrażenie, jakby ktoś założył jej na szyję ciasną obrożę lub obwinął ją sznurem.

„Agorafobia objawia się podobnie do innych lęków, pod postacią somatyczną — przyspieszone bicie serca, puls, dolegliwości żołądkowe, wzrost ciśnienia krwi. Psychologicznie może być to odczuwanie poczucia zagrożenia w obcych miejscach, wśród nieznajomych osób lub w tłumie." – powiedziała mgr Magdalena Szczodry.

Człowiek cierpiący na fobię społeczną zamiast ekscytacji np. przed randką, odczuwa nieprzyjemny ścisk w żołądku. Na samą myśl o spotkaniu ogarnia go lęk, uniemożliwiający lub znacznie utrudniający wejście w interakcję z drugim człowiekiem. Często ludzie ci planują krok po kroku każdy szczegół spotkania, lecz finalnie rzadko do niego dochodzi.

Jak leczyć agorafobię i fobię społeczną?

Agorafobię i fobię społeczną leczy się w podobny sposób. „ Najlepiej zacząć od wizyty u specjalisty, który po dokładnym wywiadzie, dopasuje odpowiednie dalsze kroki i działania. Ważna jest gotowość pacjenta na poddanie się proponowanej formie terapii, ponieważ z reguły przybiera ramy terapii behawioralno-poznawczej lub może oscylować wokół środków farmakologicznych." – powiedziała mgr Magdalena Szczodry.

Podczas terapii behawioralnej osoba cierpiąca na agorafobię uczy się np. sposobów relaksacji. Dzięki nim jest w stanie skuteczniej poradzić sobie ze stresującymi sytuacjami.

Leczenie farmakologiczne jest stosowane wyłącznie wtedy, gdy dany przypadek jest wyjątkowo trudny. „Jeżeli agorafobia ma silny poziom i ogranicza wyjście z domu, uczestniczenie w terapii na zewnątrz bywa trudne i wówczas konieczne jest połączenie terapii z farmakologią. Farmakologia z reguły działa na zasadzie antydepresantów." – mgr Magdalena Szczodry.

Terapia poznawczo-behawioralna uznawana jest za najskuteczniejszy sposób leczenia fobii społecznej. W jej trakcie osoba cierpiąca na fobię społeczną otrzymuje wiedzę dotycząca lęku, z którym się zmaga i w jaki sposób ma rozpoznawać i weryfikować myśli, które go wywołują. Celem terapii jest również zmiana wyobrażeń chorego na własny temat.