Prof. Piotr Pruszczyk: "Śpiewać każdy może", z bieganiem nieco gorzej

- Najważniejsze, żeby w ogóle się ruszać, a rodzaj i zakres aktywności to kolejna sprawa. To dotyczy także biegania, bo w zasadzie biegać może każdy, a jak, to już zależy od stanu zdrowia, możliwości organizmu, potrzeb. Niektórzy, zanim zaczną biegać, powinni najpierw skonsultować się z lekarzem lub z rehabilitantem. Np. większość pacjentów i po zawale podlegają kompleksowej opiece kardiologicznej, która również obejmuje zalecenia co do aktywności fizycznej. I, jak ktoś miał zawał, to właśnie zaleca się ruch, a czy to będzie spacer, marsz czy lekki bieg, to znajdzie się w zaleceniach.

Z kolei udar udarowi nierówny, tu aktywność fizyczna może u każdego wyglądać inaczej. Podobnie jest z otyłością i zmianami zwyrodnieniowymi, zwłaszcza kręgosłupa czy stawów kolanowych.  Na ile można sobie pozwolić, ocenia lekarz.

Każdy, kto dopiero zaczyna bieganie, powinien mieć na uwadze, żeby nie przesadzać. Najlepiej zacząć od marszu, a potem stopniowo przechodzić do biegu.  I biec zgodnie z własnym rytmem biologicznym. Ważne, żeby robić to systematycznie, niekoniecznie co dzień, ale 3 razy w tygodniu po 30 minut. Biegać powinno się z dala od ruchliwych ulic, żeby nie inhalować się zanieczyszczonym powietrzem, a w okresie epidemicznym nie biegajmy grupowo, bo będziemy inhalować się wirusem współbiegacza.  Pora dnia nie ma znaczenia, chociaż intensywny wysiłek może utrudniać zasypianie i zaburzać strukturę snu. Po przebiegnięciu kilkunastu kilometrów wieczorem można mieć problem z zaśnięciem.

Do biegania należy zakładać wygodne ubranie i buty, dające odpowiednia ochronę stawom i ścięgnom. I warto mieć przy sobie wodę do pica.

Takie schorzenia jak niewydolność serca, przebyty zawał, nadciśnienie, schorzenia kręgosłupa czy zwyrodnienia stawów kolanowych nie muszą być przeciwskazaniem do biegania, jeśli jego rodzaj i zakres zostanie odpowiednio dopasowany. Chociaż, są przypadki, kiedy zamiast biegania trzeba wybrać inny rodzaj aktywności.