Krwawienie po menopauzie to nie miesiączka. Takie objawy daje nowotwór

Dlaczego występuje krwawienie po 60. roku życia?

Menopauza, czyli ostatnia miesiączka, pojawia się około 50. roku życia. Gdy rok po niej nie wystąpi już krwawienie, oznacza to, że zaczął się okres pomenopauzalny. Jeśli krwawienie i plamienie pojawiają się rok od ostatniej miesiączki, to bywa to oznaka stanu chorobowego, wymagająca pilnej konsultacji ze specjalistą.

Możliwą przyczyną krwawienia są:

• zapalenie zanikowe pochwy – powoduje je obniżona produkcja hormonów płciowych, w szczególności estrogenów. Chorują na nie kobiety zbliżające się do menopauzy ale i młodsze kobiety. Objawem u 30% jest suchość pochwy.
• hormonalna terapia zastępcza – pojawia się w okresie okołomenopauzalnym. Jest skutkiem zmian hormonalnych i wpływa na samopoczucie.
• torbiele jajników – jest to złożona grupa zmian. To pęcherzyk wypełniony płynem. Zazwyczaj nie daje objawów, lecz jego pojawienie się może powodować zaburzenie cyklu menstruacyjnego i powodować nieregularne krwawienia.
• mięśniak macicy – to łagodna zmiana nowotworowa, przeważnie niebędąca zagrożeniem dla kobiety. Jego objawy są niespecyficzne, często są to nieregularne i obfite miesiączki i krwawienie pomiędzy nimi.
• polipy macicy – to narośle przyczepione do endometrium. Często nie daje żadnych objawów, lecz może powodować nieregularne miesiączki i krwawienie po menopauzie (krew wówczas może mieć brązowy lub różowy kolor).
• zmiany zanikowe endomentrium – w tym stanie pojawia się zanik gruczołów endometrium i zaczyna dominować tkanka łączna. Objawem atrofii endometrium bywa suchość w pochwie i dokuczliwy świąd narządów płciowych.
• rak pochwy – w większości przypadków stanowi rak płaskonabłonkowy. Charakterystycznym objawem klinicznym są przeważnie krwawienia z pochwy, rzadziej bóle i zaburzenia z oddawaniem moczu.
• rak szyjki macicy – może objawiać się krwawieniem po menopauzie, bólem podbrzusza i okolicy lędźwiowo-krzyżowej.
• skaza krwotoczna – to skłonność do nieprawidłowego i nadmiernego krwawienia samoistnego.
• hemofilia – to genetyczna choroba krwi. Głównym objawem jest krwawienie w każdym miejscu ciała.
• reakcja na przyjmowanie pewnych leków przeciwzakrzepowych.

Okres pomenopauzalny trwa już do końca życia. Wówczas pojawiają się zmiany hormonalne, z powodu których owulacja całkowicie ustaje. Ustać powinno także krwawienia z dróg rodnych. Dlatego każdego rodzaju krwawienie z dróg rodnych po menopauzie powinno się konsultować z ginekologiem. Objaw ten jest wskazaniem do rozpoczęcia diagnostyki w kierunku chorób nowotworowych, bez względu na obfitość i częstotliwość krwawienia.

Jak rozpoznać krwawienie postmenopauzalne?

Zazwyczaj jest jednorazowe i krótkotrwałe. Kobiety najczęściej zauważają je podczas wizyty w toalecie lub podczas zmiany bielizny. Podczas kuracji z zastosowaniem leków wpływających na krzepliwość krwi może powtarzać się wielokrotnie.

Krwawieniu towarzyszyć może nieprzyjemny zapach i obfita wydzielina z pochwy  – są to objawy współwystępujące także w raku endometrium.

Krwawienie postmenopauzalne a rak endometrium

Wszelkie krwawienia z dróg rodnych w okresie pomenopauzalnym mogą oznaczać raka endometrium. Jednak nie każde krwawienie jest zawsze objawem nowotworu. Symptomem raka są obfite, krwiste lub ropno-krwiste upławy – charakterystyczną ich cechą jest brzydki zapach. Dodatkowo może występować ból podbrzusza i jamy brzusznej lub odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa.

Wczesne wykrycie raka trzonu macicy sprawia, że szanse na 5-letnie przeżycie wynoszą nawet 80-90%. W początkowych stadiach rozwoju nowotwór daje charakterystyczne objawy, więc wykrycie go nie jest problematyczne. Jednak zdiagnozowanie nowotworu w zaawansowanym stadium znacznie ogranicza szanse na wyleczenie - dotyczy to nawet 50% chorych.

Krwawienie postmenopauzalne – diagnostyka i leczenie

Gdy pojawiają się krwawienia pomenopauzalne, ginekolog przeważnie wykonuje te badania:

• USG przezpochwowe,
• wziernikowania szyjki macicy,
• rezonans magnetyczny,
• histeroskopia,
• biopsja błony śluzowej macicy,
• badanie histopatologiczne z fragmentów błony śluzowej.

Sposób leczenia zależy od danego przypadku. Gdy zmiany są niewielkie, pomocne okażą się środki nawilżające i lubrykanty.