Od jakiego wieku dziecko może zostawać samo w domu? Przepisy mówią jasno
Wielu rodziców zastanawia się, od jakiego wieku dziecko może zostawać samo w domu. W końcu w każdej rodzinie zdarzają się sytuacje, w których nie możemy liczyć na pomoc bliskich w opiece nad dzieckiem. Czy jednak zostawienie dziecka samego w domu jest zgodne z prawem? Rozwiewamy wątpliwości.
Od jakiego wieku dziecko może zostawać samo w domu?
Pozostawienie dziecka samego w domu jest uzależnione od jego wieku. Nie możemy pozostawić bez opieki choćby na chwilę mniejszych, kilkuletnich dzieci, o czym świadczy zapis w Kodeksie wykroczeń. Zgodnie z artykułem 106 Kodeksu wykroczeń, "kto, mając obowiązek opieki lub nadzoru nad małoletnim do lat 7, dopuszcza do jej przebywania w okolicznościach niebezpiecznych dla zdrowia człowieka lub pozostawia go bez nadzoru w miejscu publicznym, podlega karze grzywny albo karze nagany". Wynika więc z tego, że dziecko do 7. roku życia nie może zostać pozostawione samo bez opieki. Inaczej wygląda zaś sprawa ze starszymi dziećmi.
Pozostawienie dziecka w domu bez opieki. Określają to trzy kodeksy
Okazuje się jednak, że są jeszcze dwa kodeksy, które mówią o pozostawieniu dziecka samego w domu. Przepis z prawa administracyjnego. Art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa brzmi: "Zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza".
Z kolei w Kodeksie cywilnym znajdziemy już informację o 13. roku życia. W art. 12 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeksu cywilnego (art. 426) czytamy: "Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie".
Dziecko samo w domu a dojrzałość emocjonalna
Wiek nie powinien być jednak jedynym wyznacznikiem. Oprócz wymaganych 7. lat dużo ważniejsze jest, czy to, że dziecko, które osiągnęło potrzebny wiek, jest też gotowane na pozostanie samo w domu emocjonalnie i psychicznie. Rodzice muszą być pewni tego, że ich pociecha będzie umiała odnaleźć się w różnych sytuacjach – gdy do drzwi zapuka nieznajomy lub konieczne będzie wezwanie pomocy.
Warto więc odpowiednio wcześniej pomóc swojemu dziecku w kształtowaniu dojrzałości emocjonalnej. Dzieci reagują na różne sytuacje w sposób niezwykle ekspresywny, więc istotna jest nauka zachowania równowagi między emocjami pozytywnymi i negatywnymi. Nie należy odcinać dziecka od sytuacji, które mogą prowadzić do przykrych przeżyć – nadmierna ochrona nie prowadzi do niczego dobrego. Dziecko powinno móc doświadczyć wielu różnych emocji i sytuacji, by kształtować m.in. empatię. Zbyt dużo negatywnych przeżyć nie wpływa jednak dobrze. Warto więc jest zachować balans. Rodzice powinni więc rozmawiać z dziećmi o emocjach, akceptować je i pokazać jak można sobie z nimi radzić.
Źródło:
1. D. Goleman, Inteligencja emocjonalna, Media rodzina 2007.
2. W. Strus, Dojrzałość emocjonalna a funkcjonowanie moralne, Wydawnictwo Liberi Libri 2012.
3. http://acpir.swps.pl/index.php/psychoniezbednik/17-czytelnia/40-jak-rozwijac-inteligencje-emocjonalna-umalucha
