Trądzik trzeba leczyć. Objawy i metody leczenia trądziku

Objawy trądziku. Charakterystyka poszczególnych typów trądziku

W zależności od rodzaju trądziku, objawy mogą się różnić. Wyróżniamy więc:

• Trądzik zaskórnikowy charakteryzuje się obecnością licznych zaskórników (otwartych i zamkniętych), które lokalizują są na twarzy, głównie na czole i policzkach.
  
• Trądzik grudkowo – krostkowy , oprócz występowania pojedynczych lub licznych zaskórników, cechuje się obecnością zmian zapalnych o charakterze grudek i krost. Obejmują one twarz, ale mogą też występować na powierzchni pleców i klatki piersiowej. Stopień nasilenia zmian może być różny w poszczególnych obszarach skóry.
  
• Trądzik guzkowo – cystowy charakteryzuje się występowaniem zapalnych guzków i guzów, które rozmiękają i przebijają na zewnątrz, tworząc kanały i przetoki Zmiany te wypełnione są ropną, krwistą lub ropno – krwistą wydzieliną, niekiedy w dużych ilościach. Wykwity ustępują pozostawiając na skórze blizny (zazwyczaj zanikowe).
  
• Trądzik różowaty cechuje się występowaniem grudek i krostek w środkowej części twarzy. Zmianom towarzyszy rumień i rozszerzone naczynka. Trądzik różowaty nie ma bezpośredniego podłoża łojotokowego, tak jak pozostałe odmiany trądziku. W tym przypadku nie obserwuje się zaskórników, które są typowe dla trądziku pospolitego.
  
• Trądzik o ostrym przebiegu z objawami ogólnymi charakteryzuje się obecnością wykwitów trądzikowych (z tendencją do rozpadu i krwotoku) z towarzyszącymi objawami ogólnymi, do których należą m.in. złe samopoczucie, gorączka, leukocytoza czy dokuczliwe bóle stawów. Tego typu trądzik występuje rzadko i dotyka jedynie chłopców i młodych mężczyzn.

Metody leczenia trądziku - miejscowe i ogólne

Leczenie trądziku jest procesem długotrwałym, dlatego wymaga od pacjenta dużej cierpliwości i wytrwałości. Terapia może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat. W tym celu wykorzystuje się zarówno leki miejscowe, jak i doustne.

Aby leczenie było jak najbardziej skuteczne, stosuje się terapię skojarzoną. Samo leczenie miejscowe jest wystarczające u ok. 60% pacjentów. W pozostałej grupie chorych wykorzystuje się je jako kurację wspomagającą leczenie ogólne lub podtrzymującą zakończoną terapię środkami doustnymi.

Aby leczenie przyniosło efekty, należy systematycznie stosować leki i przestrzegać zaleceń lekarza. Poprawa zaczyna być widoczna zazwyczaj po kilku tygodniach od rozpoczęcia terapii . Ważne jest to, aby po skończonym leczeniu prowadzić kilkumiesięczną terapię podtrzymującą, co ma zapobiegać ewentualnemu nawrotowi choroby.

Podstawowe leki stosowane w leczeniu miejscowym trądziku to:

• retinoidy miejscowe (m.in. tretynoina, izotretynoina, adapalen, tazaroten),
• antybiotyki (np. erytromycyna, klindamycyna),
• nadtlenek benzoilu,
• kwas azelainowy.

Leki te mają na celu:

• regulowanie aktywności gruczołów łojowych,
• normalizowanie procesów złuszczania w przewodach gruczołów, umożliwiając swobodne wydostanie się łoju na zewnątrz,
• regulowanie prawidłowego rogowacenia mieszkowego,
• minimalizowanie stanów zapalnych,
• hamowanie rozwoju bakterii P. acnes, która powoduje zmiany zapalne w trądziku,
• rozjaśnienie przebarwień pozapalnych.

W przypadku umiarkowanie nasilonych i ciężkich postaci trądziku grudkowo-krostkowego, trądziku skupionego, a także trądziku o podłożu hormonalnym u kobiet stosuje się terapię lekami doustnymi .

W tym celu wykorzystuje się między innymi:

- antybiotyki:

• tetracykliny (tetracyklina, doksycyklina, limecyklina),
• makrolidy (erytromycyna, azytromycyna),
• kotrimoksazol;

- leki hormonalne:

• estrogeny,
• antyandrogeny (spironolakton, flutamid, progestageny antyandrogenne: octan cyproteronu, octan chlormadinonu, drospirenon, dezogestrel,);

-  izotretinoinę doustną.

Antybiotyki mają działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwłojotokowe. Wśród antybiotyków najwyższą skuteczność w leczeniu trądziku wykazują tetracykliny . W razie przeciwwskazań do ich stosowania podaje się makrolidy. Terapia antybiotykami ma jednak pewną wadę - istnieje ryzyko powstawania bakteryjnych szczepów niewrażliwych na leczenie.

Hormony stanowią istotny czynnik w patogenezie trądziku - wpływają na nadmierną aktywność gruczołów łojowych, co stanowi początkową fazę rozwoju zmian trądzikowych. Dlatego, leki hormonalne znalazły zastosowanie w leczeniu trądziku u kobiet (nie są stosowane u mężczyzn). Podstawowym celem terapii hormonalnej jest zmniejszenie produkcji łoju.

Doustna izotretinoina uważana jest za najbardziej skuteczny lek na trądzik. Przynosi długotrwałe korzyści, oddziałując na wszystkie najistotniejsze elementy patogenetyczne trądziku - zmniejsza wydzielanie łoju, normalizuje procesy rogowacenia mieszkowego, hamuje rozwój bakterii P. acnes i zapobiega tworzeniu się zaskórników. Niestety ma też pewną wadę - jest obarczona największą liczbą skutków ubocznych spośród wszystkich leków przeciwtrądzikowych.

Jeśli chodzi o trądzik różowaty, ze względu na jego odmienny charakter, leczenie przebiega inaczej niż w przypadku trądziku o podłożu łojotokowym. Więcej informacji na temat trądziku różowatego i jego leczenia znajdziesz TUTAJ .

Stare najlepsze preparaty przeciwtrądzikowe

Sposoby leczenia trądziku zmieniały się na przestrzeni lat. Specjaliści metodą prób i błędów poszukiwali coraz skuteczniejszych form terapii. Medycyna rozwija się bardzo dynamicznie i dziś terapia trądziku wygląda inaczej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu. Wciąż jednak, w aptekach są dostępne stare preparaty przeciwtrądzikowe, które ze względu na dużą skuteczność terapeutyczną, znajdują zastosowanie aż po dziś dzień.

Kwas salicylowy - wykazuje działanie: keratolitycznie, przeciwłojotokowe, oczyszczające, rozjaśniające, przeciwzapalne, odkażające.

Siarka - wykazuje działanie: redukujące, złuszczające, keratoplastyczne, odkażające, przeciwłojotokowe, przeciwpasożytnicze, przeciwgrzybiczne, pobudzające warstwę rozrodzą naskórka do czynności proliferacyjnych.

Rezorcyna - wykazuje działanie: ściągające, złuszczające, silne działanie grzybobójcze i bakteriobójcze.

Tlenek cynku - wykazuje działanie: antyseptyczne, złuszczające, przeciwłojotokowe.

Ichtiol - wykazuje działanie: odkażające, rozmiękczające, poprawiające ukrwienie skóry; hamuje ból i zapobiega rozprzestrzenianiu się zakażenia w skórze.

Pamiętajmy, aby nie leczyć się na własną rękę, ponieważ możemy sobie zaszkodzić. Jeśli borykamy się z trądzikiem, warto udać się do dermatologa. Pod okiem specjalisty terapia będzie nie tylko bardziej efektywna, ale przede wszystkim bezpieczna.

Przeczytaj też:

Skąd się bierze trądzik? Główne przyczyny powstawania trądziku

Choroba skóry to także choroba duszy. Wpływ schorzeń dermatologicznych na stan psychiczny pacjentów

Jak pozbyć się blizn na twarzy? To jedna z najskuteczniejszych metod. Działa nawet na stare blizny

Źródła:

Hawryłkiewicz W., Musiak P., Harupa M., Kosmetologia i Trądzik pospolity, Niepubliczna Wyższa Szkoła Medyczna we Wrocławiu, Wydawnictwo Indygo Zahir Media, Wrocław 2012;

Wąsik F., Baran E., Szepietowski J., Zarys dermatologii klinicznej, Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1995;

Szepietowski J., Reicha A., Salomon J., Dermatologia – co nowego?, Wydawnictwo Cornetis, Wrocław;

Jarmuda S., Łabędzka – Gardy M., Żaba R., Trądzik pospolity w praktyce lekarza rodzinnego, Wydawnictwo Continuo, Family Medicine & Primary Care Review 2010;

Błaszczyk Kostanecka M., Wolska H., Dermatologia w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, 2009;