Biegunki pochodzenia wirusowego
Czym są biegunki pochodzenia wirusowego?
Biegunka definiowana jest jako stan, w którym oddawane są więcej niż trzy stolce dziennie, a ich konsystencja jest najczęściej zmieniona – płynna lub półpłynna. Biegunce mogą towarzyszyć bóle brzucha i wymioty. Biegunki wirusowe powstają w wyniku zakażenia rotawirusami, norowirusami, adenowirusami lub astrowirusami. W zależności od wirusa powodującego biegunkę może być ona sezonowa lub zdarzyć się niezależnie od pory roku.
Przyczyny i objawy biegunek pochodzenia wirusowego
Mechanizm powstawania biegunki oraz jej objawy będą zależeć od rodzaju wirusa atakującego organizm.
Rotawirusy są najczęstszą przyczyną biegunki u dzieci. Przenoszą się drogą pokarmową, atakują enterocyty (komórki jelita), prowadząc do wirusowego zakażenia przewodu pokarmowego. Objawami rotawirusowego zakażenia przewodu pokarmowego są: wodnista biegunka, wymioty i niska gorączka.
Norowirusy powodują biegunki sezonowe, pojawiające się najczęściej zimą, a na infekcję podatne są osoby w każdym wieku. Norowirusy replikują się w jelicie cienkim, powodując objawy ze strony układu pokarmowego. Powodują nudności i wymioty, wodnistą biegunkę, ból brzucha i, w niektórych przypadkach, utratę smaku. Może wystąpić ogólne osłabienie. Infekcja jest zazwyczaj samoograniczająca.
Astrowirusy powodują zapalenie żołądka i jelit poprzez niszczenie nabłonka jelitowego, co prowadzi do zahamowania zwykłego mechanizmu wchłaniania, utraty funkcji wydzielniczych i zmniejszenia przepuszczalności nabłonka w jelitach. Powodują łagodne choroby biegunkowe podobne do tych rotawirusowych, objawy zazwyczaj trwają od 2 do 3 dni.
Leczenie biegunek pochodzenia wirusowego
Większość biegunek wirusowych może ustępować sama. Leczenie biegunek polega na dobrym nawadnianiu pacjenta i wyrównywaniu zaburzeń elektrolitowych, jeśli te wystąpiły. Jeżeli to niezbędne, lekarz dobierze odpowiednią farmakoterapię oraz zaleci specjalną dietę.
Zapobieganie biegunkom pochodzenia wirusowego
Większości biegunek pochodzenia wirusowego da się uniknąć, stosując podstawowe zasady higieny:
dokładne mycie owoców i warzyw przed jedzeniem,
mycie rąk przed spożyciem posiłku,
niespożywanie wody z nieznanego źródła,
odkażanie muszli sedesu i nocników środkami z podchlorynem sodu,
stosowanie pieluch jednorazowych lub wielorazowych pranych w warunkach niszczących rotawirusy (b. wysoka temperatura).
Przeciwko infekcji rotawirusowej istnieją szczepionki doustne, podawane między 6. a 24. tygodniem życia dziecka.
