Zatrucia talem - co należy o nim wiedzieć?
Dlaczego dochodzi do zatrucia talem?
Substancja jaką jest tal, należy do metali ciężkich o silnie toksycznym działaniu. Mimo tego jest dosyć szeroko rozpowszechniony i łatwo dostępny (chociażby w produkcji trutek na szczury i myszy). Stosowany jest również w przemyśle (przy produkcji fotokomórek, sztucznych ogni i innych), co może stwarzać ryzyko narażenia zawodowego. Tal dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, można się nim również zatruć wdychając substancje zawierające tal. Wnika on do organizmu również przez skórę. Tal dostaje się do krwioobiegu i wnika do komórek, przez co niestety odkłada się w narządach wewnętrznych – chociażby wątrobie, nerkach, mięśniach i kościach oraz we włosach. Ze względu na bardzo wysoki poziom toksyczności tej substancji, zatrucie talem stanowi bezpośrednią sytuację zagrożenia życia.
Objawy zatrucia talem
W przypadku ostrego zatrucia talem główne objawy to między innymi nudności, wymioty, silne zaburzenia żołądkowo-jelitowe, biegunką i nasilające się bolesne skurcze w okolicy brzucha. Następną grupą objawów, które pojawiają się po objawach pokarmowych są objawy ze strony układu nerwowego, takie jak zaburzenia czucia oraz uczucia mrowienia kończyn. Dołączają się także objawy oznaczające uszkodzenie mózgu, depresja i silny niepokój z pobudzeniem psychoruchowym. Zatrucie talem objawia się niekiedy nadciśnienie i przyspieszonym tętno. Bardzo specyficznym objawem dla tego schorzenia jest fakt, iż po około dwóch tygodniach od zatrucia, włosy zaczynają wypadać. Tal powoduje również uszkodzenie wzroku i może prowadzić nawet ślepoty. Objawy zatrucia przewlekłego są mało charakterystyczne i ich nasilenie zależne jest od ilości przyjętego talu - najczęściej zdarza się wypadanie włosów, jednak jest to objaw, który występują na skutek zażycia niewielkich dawek substancji. Jeśli zostanie ona spożyta w dużej ilości, zatrucie talem doprowadza do zgonu. Z tego powodu był dawniej skuteczną bronią zbrodni, zanim zrozumiano jego skutki i odkryto antidotum (błękit pruski). Był używany celowo, ze względu na, że jest bezbarwny, bezwonny i pozbawiony smaku, a objawy jakie prezentuje często skłaniają do podejrzewania innych chorób.
Możliwości leczenia zatrucia talem
Pierwszym krokiem przy zatrucia talem poprzez jego spożycie doustne jest płukanie żołądka, o ile połknięcie talu nastąpiło w krótkim czasie przed interwencją lekarską. Zaleca się również podawanie substancji zmieniające związki talu na trudnowchłanialne z przewodu pokarmowego oraz zażywa się leczniczy węgiel aktywowany. Odtrutką specyficzną są związki żelaza, pomagające eliminować tal przez przewód pokarmowy, ograniczając dalsze wchłanianie. W przypadku podejrzewania zatrucia należy niezwłocznie skontaktować się z ośrodkiem zatruć, który udzieli nam niezbędnych informacji oraz wezwać pogotowie ratunkowe.
