Wyszukaj w serwisie
choroby profilaktyka choroby cywilizacyjne zdrowie psychiczne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja
Pacjenci.pl > Zdrowie > Zespół pozakrzepowy – przyczyny, objawy, leczenie
Agata Wiencierz
Agata Wiencierz 19.03.2022 01:33

Zespół pozakrzepowy – przyczyny, objawy, leczenie

Zespół pozakrzepowy – przyczyny, objawy, leczenie
pixabay.com

Czym jest zespół pozakrzepowy?

Zespół pozakrzepowy jest całokształtem powikłań wynikających z zakrzepicy żył głębokich. Jest to uciążliwy i potencjalnie wyniszczający stan rozwijający się u 20-50% chorych na zakrzepicę żył głębokich. Zespół pozakrzepowy może znacznie ograniczać zdolność do pracy i aktywności fizycznej. Większe ryzyko pojawienia się zespołu pozakrzepowego występuje u osób po 65. roku życia oraz u osób otyłych.

Przyczyny zespołu pozakrzepowego

Uważa się, że zespół pozakrzepowy jest wynikiem nadciśnienia żylnego. Nadciśnienie żylne zmniejsza perfuzję (przepływ krwi) mięśni łydek i zwiększa przepuszczalność tkanek, sprzyjając objawom zespołu. Do nadciśnienia żylnego przyczyniają się dwa mechanizmy patologiczne: uporczywa (ostra, a następnie rezydualna) niedrożność żył i refluks zastawkowy spowodowany uszkodzeniem zastawek żylnych.

Objawy zespołu pozakrzepowego

Objawy zespołu pozakrzepowego są podobne do objawów pierwotnej niewydolności żylnej. Typowymi symptomami zespołu są: ból nóg, uczucie ciężkości kończyn dolnych, ciągnięcia i zmęczenia, obrzęk, świąd, mrowienie skóry i skurcze mięśni. Objawy mogą występować w różnych kombinacjach, trwale lub sporadycznie i zwykle nasilają się podczas stania lub chodzenia, a ustępują po odpoczynku i uniesieniu nóg. Dodatkowo występować mogą: obrzęk nóg, zaczerwienienie, sinica, hiperpigmentacja zastoinowa, zgrubienie skóry i tkanki podskórnej kończyn dolnych, rany powstające przy najmniejszych urazach, które są bolesne i goją się powoli, przez co wymagają nadzoru lekarskiego.

Rozpoznanie zespołu pozakrzepowego

Zespół pozakrzepowy diagnozowany jest na podstawie występowania typowych objawów u pacjentów, u których wcześniej stwierdzono zakrzepicę żył głębokich. Do ustalenia ciężkości zespołu wykorzystywana jest skala Villalty, w której ocenia się występowanie pięciu objawów zgłaszanych przez pacjenta oraz sześciu stwierdzanych w badaniu lekarskim, przy czym każdy objaw jest oceniany w skali od 0 do 3 (0 to objaw nieobecny, a 3 to objaw o ciężkim natężeniu).

Wykonywanie badań obrazowych nie jest konieczne do postawienia diagnozy, jednak niekiedy zaleca się je w celu uwidocznienia przepływu krwi przez żyły. Badaniem wykorzystywanym do zlokalizowania zakrzepów i zwężeń naczyń jest USG dopplerowskie.

Tagi: