Czym jest jałowa martwica głowy II kości śródstopia (choroba Köhlera II)
Czym charakteryzuje się jałowa martwica głowy II kości śródstopia (choroba Köhlera II)?
Pośród jałowych martwic kości wyodrębniono około 40 jednostek chorobowych, mających podobny przebieg i obraz kliniczny. Co charakterystyczne, w przypadku tej choroby zauważa się brak udziału chorobotwórczych drobnoustrojów, takich jak bakterie, grzyby i wirusy. W przypadku jałowej martwicy głowy II kości śródstopia (choroby Kohlera II) część zmiany kostnej obejmuje głowę II kości śródstopia, jednak zdarza się, że choroba ta dotyczy również III kości śródstopia. Najczęściej diagnozuje się ją u dziewcząt w okresie dorastania, co wynika z braku tzw. krążenia obocznego w okresie wzrostu. W procesie powstawania choroby można zauważyć obrzęk, zgrubienie w obszarze kości śródstopia oraz ograniczenie ruchomości stawu. Bolesność przy ucisku jest spowodowana zmianami zwyrodnieniowymi tych obszarów. Gdy objawy zaostrzą się, osoba chora może mieć problemy z chodzeniem, co objawia się utykaniem, obrzękiem i zgrubieniem miejsc chorobowych. Dzieje się tak z powodu obumierania tkanki kostnej i chrzęstnej. Choroba Köhlera II atakuje najczęściej nasady kości dzieci oraz młodzieży.
Jaki przebieg i objawy prezentuje jałowa martwica głowy II kości śródstopia (choroba Köhlera II)?
Objawami zmian martwiczych – w tym jałowej martwicy głowy II kości śródstopia (chorobie Köhlera II) – są najczęściej stopniowo zwiększające się nieprzyjemne doznania bólowe. Początkowo są nieznaczne, dlatego ówcześnie często myśli się je z normalnymi objawami przeciążenia np. wysiłku fizycznego i różnych zajęć dodatkowych, na które uczęszczają dzieci.
Przebieg tej choroby początkowo toczy się bezobjawowo i symptomy nie są odczuwalne. Niestety z czasem martwica jałowa przechodzi w fazę rozpoczynającą powstawanie zmian w obrębie struktur chrzęstnych i kostnych. Następnie na skutek fragmentacji w miejscu zaatakowanej tkanki zaczynają powstawać nowe komórki, co stanowi najbardziej niekorzystny etap w jałowej martwicy kości ze względy na ryzyko deformacji w tkance kostnej. Po tym procesie przychodzi czas na fazę odbudowy, czyli utrwalenie zdrowej nowej tkanki.
Jałowa martwica głowy kości II śródstopia (choroba Köhlera II) – badania i leczenie
Aby dokonać szczegółowej diagnozy martwicy, wykonuje się badania obrazowe, które są w stanie wykluczyć lub potwierdzić jałową martwicę kości II śródstopia (chorobę Köhlera II) i określi jej rozległość. Wykonuje się najczęściej badanie RTG, tomografię komputerową oraz rezonans magnetyczny. Ten ostatni uważany jest za najdokładniejszą metodę.
Podczas terapii jałowej martwicy kładzie się nacisk na zmniejszenie objawów zapalnych oraz utrzymanie jak najlepszej ruchomości stawów oraz zapobieganie powstawaniu zniekształceń głowy kości, które mogą powstać podczas fragmentaryzacji. Czas trwania choroby uzależniony jest od indywidualnego przebiegu choroby. Za elementarny punkt leczenia uznaj się rezygnację ze zbyt intensywnego wysiłku fizycznego, aby dodatkowo nie obciążać chorej kończyny. Takie zalecenie stosuje się również dla osób zawodowo uprawiających sport czy też taniec. Powodzeniem cieszą się także odpowiednie wkładki ortopedyczne, które odciążają podbicia stóp, niwelując tym samym nieprzyjemne doznania bólowe. Niekiedy stosuje się również miejscowo preparaty przeciwzapalne czy maści przeciwbólowe. Jak w przypadku każdego schorzenia kości czy mięśni pozytywne skutki dają odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne. Najlepiej skonsultować je z fizjoterapeutą oraz lekarzem.
