Kiła wrodzona i nabyta - jak ją rozpoznać?
Czym różni się kiła wrodzona i nabyta?
Jest chorobą wywołaną na skutek zakażenia bakteryjnego krętkiem bladym (Treponema należącym do tzw. bakterii gram-ujemnych. Ze względu na to, że może on dostać się do organizmu również przez fizjologiczne, nieuszkodzone błony śluzowe, ryzyko zakażenia wzrasta podczas różnych form aktywności seksualnej. Krętki mogą przedostać się do organizmu również na przez uszkodzoną skórę lub krwiobieg (np. podczas transfuzji krwi). Gdy krętki dostaną się już do organizmy, kiła może rozwijać się nawet do 80 dni, jednak zazwyczaj rozwija się w okresie około trzech tygodnie. Z uwagi na to, że kiła wrodzona i nabyta może występować w formie utajonej, niekiedy mija samoistnie, a czasem skutkuje powikłaniami (nawet w obrębie narządów wewnętrznych). Obecnie kiłę rozróżnia się na wrodzoną oraz nabytą. W przypadku drugiej diagnoza opiera się o badania serologiczne, które rutynowo wykonuje się między innymi u krwiodawców, kobiet w ciąży, osób z wirusem HIV i wirusowym zapaleniem wątroby. Osoby, u których wykryto kiłę w miarę wcześnie, czyli do 9 tygodnie od momentu zakażenia, zapobiegawczo poddają się leczenie przeciwko powstawaniu oraz niektóre leki pomocnicze w przypadku alergii. Kontrolę nad procesem leczenia kiły pełni kilku lekarzy specjalistów, a wcześnie wykryta jest ona całkowicie uleczalna.
undefined
Czy kiła wrodzona i nabyta są równie niekorzystne?
Ze względu na to, że kiła wrodzona dotyczy sytuacji zarażenia się dziecka już w łonie matki Ryzyko powikłań jest znacznie bardziej niekorzystne. Konsekwencją zakażenia może być urodzenia martwego płodu lub skazanego na śmierć po chwili narodzin. Zapobieganie takim zdarzeniom odbywa się już na etapie badań krwi matki, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia dziecka. Jedne z pierwsze objawów kiły wrodzonej można zaobserwować już od momentu narodzin, jednak większość z nich uwidacznia się do 4 miesiąca życia dziecka. Należą do nich: obecność wydzieliny w nosie, wypukłe kości czołowe, stany zapalne w obrębie kości i chrząstek, powiększone węzły chłonne, żółtaczkę, a także zmiany skórne na stopach i dłoniach. Ten typ kuły może występować również u dzieci między 8. a 14. rokiem życia, manifestując się nieco innymi objawami, takimi jak uszkodzenie nerwu słuchowego, zapalenie rogówki, nadwrażliwość na światło czy nawet utrata wzroku. Oprócz tego charakterystyczne są problemy ze stawami, zdeformowane w charakterystyczny sposób zęby oraz narastające problemy w układzie sercowo-naczyniowym
undefined
Kiła wrodzona i nabyta a jej kompleksowa diagnoza
Diagnoza kiły opiera się o pogłębiony wywiad z lekarzem oraz liczne badania specjalistyczne. W przypadku kiły nabytej wykonuje się głównie badania serologiczne i zaleca się badania profilaktyczne u pacjentów zgłaszających obawy z powody licznych kontaktów seksualnych. W przypadku kiły wrodzonej, gdzie mowa o dzieciach, lekarz może zdiagnozować kiłę wrodzoną wtedy, gdy jest pewien, że u noworodka występują krętki w próbkach pobranych z łożyska. W tym celu wykorzystywane są badania za pomocą mikroskopu świetlnego z kondensatorem, metoda immunofluorescencji oraz test PCR. Kiła wrodzona i nabyta jest niekorzystną chorobą dla całego naszego organizmu i może skutkować groźnymi powikłaniami, zwłaszcza u dzieci, dlatego zaleca się wykonywanie rutynowych badań krwi kobiet w ciąży oraz szybkie wprowadzenie antybiotykoterapii w przypadku jej wykrycia.
