Te badania umożliwiają wczesne wykrycie groźnej choroby jelit. Wielu Polaków wciąż się ich boi!
Duża część społeczeństwa zmaga się z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Jest to schorzenie charakteryzujące się przewlekłą chorobą zapalną jelit. Choroba ta obejmuje całą grubość ściany jelita. Może również zostać zlokalizowana w innych częściach przewodu pokarmowego takich jak jama ustna, żołądek jelito cienkie, jelito grube i odbytnica. Jak zdiagnozować tę chorobę i jakie wskaźniki będą na nią wskazywać. Odpowiedź poniżej. Artykuł powstał na podstawie rozmowy z gastroenterologiem lek. med. Jackiem Kowerzanow.
Badania diagnozujące chorobę Leśniowskiego-Crohna
„Kluczowy będzie dobrze zebrany wywiad, badanie fizykalne oraz badania laboratoryjne. Charakterystyczne dla tych jednostek są podwyższone markery stanu zapalnego, czyli mówimy tutaj o leukocytozie i podwyższonych wartościach CRP bądź OB. Obecnie, często wykorzystuje się badanie w kale poziomu specyficznego białka, które nazywamy kalprotektyną. W tej jednostce chorobowej będzie on podwyższony.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Badania, które mogą być przydatne w rozpoznaniu choroby Leśniowskiego-Crohna:
- morfologia,
- CRP,
- OB,
- kalprotektyna,
- laktoferyna w kale,
- próby wątrobowe,
- badanie endoskopowe,
- badanie histologiczne,
- rezonans magnetyczny,
- tomografia komputerowa,
- kolonoskopia.
„W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna diagnostyka jest trudniejsza, gdyż choroba może być zlokalizowana w różnych miejscach. Jeżeli zmiany występują tylko w górnym odcinku, trzeba posiłkować się gastroskopią. Jeżeli mamy zmiany w jelicie cienkim, pojawiają się trudności diagnostyczne i sięgamy po badania obrazowe, czyli tomografię komputerową jamy brzusznej i rezonans magnetyczny, ale w specjalnym protokole enterografii, bądź enteroklizy, czyli dedykowanym do zobrazowania głównie jelita cienkiego. Niestety tutaj nie mamy możliwości pobrania wycinków.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
„Podsumowując, należy podejść do pacjenta holistycznie, czyli wziąć pod uwagę wywiad, objawy, wyniki badań obrazowych, laboratoryjnych i endoskopii.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
Objawy, które towarzyszą chorobie Leśniowskiego-Crohna są uwarunkowane tym, w jakich miejscach pojawiają się zmiany. Zatem objawy zależne są od umiejscowienia, przebiegu choroby oraz zaawansowania. Do symptomów, które mogą się pojawić, można zaliczyć:
- ból prawego śródbrzusza,
- afty i owrzodzenia w jamie ustnej,
- dyskomfort przy przełykaniu,
- bóle brzucha,
- nudności i wymioty,
- biegunka,
- zapalenia skóry,
- rumień guzowaty,
- trudno gojące się owrzodzenia,
- zapalenie tęczówki oraz naczyniówki oka,
- zapalenia stawów obwodowych lub osiowych kręgosłupa,
- nawracające szczeliny odbytu,
- przetoki jelitowo-odbytowe, przetoki jelitowo-jelitowe, przetoki jelitowo-pęcherzowe, przetoki jelitowo-skórne, przetoki jelitowo-pochwowe,
- nawracające ropnie okołoodbytowe.
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna
„Podstawowa przyczyna nie jest znana. Przyjmuje się, że są to choroby wieloczynnikowe, występujące u osób z predyspozycjami genetycznymi poprzez zadziałanie czynnika zewnętrznego, środowiskowego. Głównie są to stres oraz infekcje przewodu pokarmowego. Jeśli chodzi o jednostkę Leśniowskiego-Crohna, palenie papierosów stanowi istotny czynnik ryzyka. Podsumowując, musimy mieć predyspozycje genetyczne i czynnik zewnętrzny, pod wpływem których pojawiają się zaburzenia immunologiczne i rozwój stanu zapalnego.” - powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Choroba Leśniowskiego-Crohna często uwarunkowana jest genetycznymi predyspozycjami, stanem mikroflory jelitowej oraz błony śluzowej przewodu pokarmowego. Poprzez genetykę oraz wpływ czynników środowiskowych może pojawiać się pewne zaburzenie na tle immunologicznym, które będzie powodować tę przypadłość. Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna nie jest przyczynowe, jednak pozwoli na złagodzenie uciążliwych objawów i nie doprowadzi do groźnych powikłań, które mogłyby zagrażać zdrowiu i życiu pacjenta.
