Węgorczyca

Węgorczyca – definicja

Chorobę powoduje węgorek jelitowy po przedostaniu się do ludzkiego przewodu pokarmowego. Zakażenie tym pasożytem jest bardzo specyficzne, ponieważ nie odnotowano przypadku zakażenia odzwierzęcego. Człowiek jest jedynym rezerwuarem węgorka, larwy pasożyta są wydalane wraz z kałem nosiciela. To właśnie ludzkie odchody stanowią podstawowe źródło zakażenia. Dlatego węgorczyca najczęściej jest spotykana w krajach tropikalnych o niskim standardzie sanitarnym oraz w izolowanych instytucjach, jak koszary czy szpitale. Pasożyt przedostał się także do Polski, jednak występuje bardzo rzadko.

Węgorczyca – częstotliwość występowania

Rejony endemiczne (Afryka Zachodnia i Azja Południowo-Wschodnia) są podatne na rozwój epidemii węgorka jelitowego z powodu sprzyjającego klimatu i wilgotnej gleby, w której znajdują się larwy. W regionach,  w których wybuchnie ognisko pasożyta chorować może nawet połowa mieszkańców. W Europie największa częstotliwość zakażeń występuje w Hiszpanii. W ubiegłym wieku wykryto kilka ognisk w Polsce. Ustalenie pełnego niebezpieczeństwa wymagałoby populacyjnych badań przesiewowych.

Węgorczyca – przyczyny

Larwy nicienia wnikają do organizmu przez skórę. Może do tego dojść kiedy dotykana jest gleba, na której znajdują się odchody nosiciela zawierające jaja pasożytów. U osób z silnym układem odpornościowym choroba może przybrać przebieg bezobjawowy przez wiele lat, natomiast w przypadku osłabionych nosicieli występują gwałtowne objawy zagrażające życiu chorego. Larwy węgorka jelitowego przemieszczają się do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową i składają jaja, wydalane następnie wraz z kałem.

Węgorczyca – objawy

Około miesiąca trwa okres od wniknięcia larw do organizmu człowieka przez skórę do wydalania kolejnego pokolenia pasożytów wraz ze stolcem. Jeśli odpowiedź immunologiczna człowieka nie przebiega prawidłowo, pasożyt rozsiewa się po całym organizmie, atakując nerki, mózg, serce i pozostałe narządy wewnętrze. Miejsce, w którym larwa przedostała się do wnętrza ciała zaczyna swędzieć, mogą pojawić się wybroczyny, zadrapania lub wysypka. Czasem dochodzi także do zakażeń wtórnych. Węgorczyca to choroba szczególnie niebezpieczna dla zakażonych wirusem HIV i wirusem ludzkiej białaczki komórkowej HTLV-1. W trakcie przemieszczania się pasożyta po organizmie mogą pojawić się duszności i kaszel. Węgorek jelitowy namnażający się w płucach powoduje zapalenie tego organu, zapalenie oskrzeli  i krwioplucie. Po zagnieżdżeniu w jelitach chory odczuwa bóle brzucha i nudności. Pojawiają się problemy jelitowe, związane z regularnym wypróżnianiem, biegunki, wzdęcia i zaparcia. Pacjenci są osłabieni i sprawiają wrażenie przemęczonych.