Bóle głowy pochodzenia migrenowego – przyczyny, leczenie, powikłania migrenowych bólów głowy. Domowe sposoby na migrenę
Czym są bóle głowy pochodzenia migrenowego?
Bóle głowy pochodzenia migrenowego, w skrócie migreny, to przewlekłe schorzenie charakteryzujące się występowaniem napadowych bólów głowy o bardzo dużym natężeniu, którym towarzyszą dodatkowe objawy, takie jak: światłowstręt, nudności, wymioty. Dolegliwości obejmują jedną stronę głowy, są niesymetryczne, mają charakter pulsujący.
Bóle głowy pochodzenia migrenowego to bóle samoistne (pierwotne), czyli takie, które nie są objawem innych schorzeń. Pierwszy atak migreny pojawia się zazwyczaj we wczesnej młodości i przez całe życie, czasami aż do późnej starości, powraca z różną częstotliwością i nasileniem. Szacuje się, że z bólami głowy pochodzenia migrenowego zmaga się 10–15% populacji, zdecydowanie częściej są to kobiety (75% wszystkich chorych).
Migrenę stwierdza się, jeżeli wystąpiło co najmniej pięć ataków z charakterystycznymi dla bólu głowy pochodzenia migrenowego objawami.
Bóle głowy pochodzenia migrenowego – przyczyny
Migrena jest najczęstszą chorobą układu nerwowego. Hipotez dotyczących przyczyn migrenowych bólów głowy jest kilka i żadna z nich nie została do końca potwierdzona. Najczęściej przyjmuje się, że na występowanie bólów głowy pochodzenia migrenowego mają wpływ czynniki genetyczne oraz środowiskowe. Ponieważ znaczna część osób cierpiących na tę dolegliwość to kobiety, uznaje się również, że o jej występowaniu mogą decydować hormony płciowe.
Czynnikami, które mogą wyzwalać atak migreny u osób ze skłonnością do występowania tego typu bólów głowy są m.in.:
stres,
przemęczenie,
kofeina,
alkohol,
niektóre rodzaje pokarmów, np. czekolada, produkty wysokoprzetworzone,
pogoda (gwałtowne zmiany ciśnienia atmosferycznego).
określone, drażniące zapachy,
duży wysiłek fizyczny.
Bóle głowy pochodzenia migrenowego – rodzaje
Podstawowym podziałem bólów głowy pochodzenia migrenowego jest rozróżnienie na migreny z aurą (dawniej określanie jako migreny zwykłe bądź oczne) i bez aury (dawniej określane jako migreny klasyczne).
Migrena z aurą dotyka ok. 25% wszystkich osób borykających się z migrenami. Aura to przemijające ogniskowe objawy neurologiczne zwiastujące zbliżający się atak, pojawiające się bezpośrednio przed wystąpieniem bólu głowy i trwające od 4 do 72 godzin. Aura migrenowa charakteryzuje się występowaniem:
zaburzeń ruchowych: osłabienie siły mięśniowej, potykanie się,
zaburzeń wzrokowych: mroczki, błyski, plamy przed oczami, zaburzenia ostrości widzenia, przemijające niedowidzenie połowiczne, w skrajnych przypadkach chwilowa utrata wzroku,
zaburzeń mowy: utrudniona artykulacja określonych głosek, afazja,
objawy czuciowe: drętwienie i mrowienie kończyn, niedowład połowiczny,
zaburzeń równowagi.
Przed wystąpieniem aury lub u osób, które aury w ogóle nie doświadczają, przed napadem bólu głowy o charakterze migrenowym mogą pojawić się objawy zwiastujące (jest to tzw. faza prodromalna). Występują one nawet na kilka dni przed właściwym bólem głowy i obejmują: pogorszenie nastroju, drażliwość, nadwrażliwość dźwiękową czy węchową. Po ataku może natomiast pojawić się okres postdromalny, czyli zespół objawów występujący po ustąpieniu bólu głowy i objawów towarzyszących. Są to najczęściej: dyskomfort w miejscu, w którym występował najsilniejszy ból, osłabienie, ogólne zmęczenie.
Migrena bez aury charakteryzuje się nagłym, silnym bólem głowy, którego nie poprzedzają żadne inne dolegliwości. Chory nie odczuwa zbliżającego się ataku i nie może się do niego „przygotować”.
Migrena – objawy
Migrena, zarówno poprzedzona z aurą, jak i migrena klasyczna, to napad bólowy, który spełnia następujące kryteria:
ból głowy na charakter nawracający (pojawił się co najmniej pięć razy) i napadowy,
trwa od 4 do 72 godzin,
obejmuje jedną połowę głowy,
często jest zlokalizowany w oczodole,
ma charakter tętniący, pulsujący,
towarzyszą mu inne przykre objawy, jak: nudności, wymioty, zawroty głowy, światłowstręt, nadwrażliwość na dźwięki, przeczulica skórna, łzawienie oczu,
ból nasila się podczas najmniejszej aktywności fizycznej.
