Jak rozpoznać zespół cieśni nadgarstka?
Zespół cieśni nadgarstka i jego profesjonalna diagnoza
Pierwszym krokiem dobrej diagnozy powinno być wykonanie specjalistycznych testów prowokacyjnych, które stanowią konieczny punkt, aby dalsza diagnoza mogła zostać przeprowadzona. Dodatnie wyniki w próbie Phalena, teście Tinetti oraz obecny objaw opaski uciskowej, stanowią pierwsze powody, które mogą skłonić lekarza prowadzącego do zlecenia wykonania dodatkowych badań. Wówczas w diagnozie zespołu cieśni nadgarstka zaleca się wykonanie badania ENG, obrazującego w klarowny sposób przepływ informacji nerwowej przez nerw pośrodkowy. Dzięki temu można zaobserwować reakcje nerwu na docierające do niego bodźce. Często można też przeprowadzić analizę przy pomocy RTG. lub USG, co pozwoli na potwierdzenie lub wykluczenie obecności elementów przyczyniających się do drażnienia nerwu pośrodkowego.
Jak objawia się zespół cieśni nadgarstka?
Pierwszymi objawami tego problemu są zaburzenia czucia, które w przypadku zespołu cieśni nadgarstka mają postać drętwienia i mrowienia w obrębie palców: kciuka, wskazującego, środkowego i serdecznego. Taki zestaw objawów świadczy o zespole cieśni nadgarstka i określa się go jako parestezje. Występują najczęściej rano oraz w nocy. Niektóre czynności zaostrzające uciski, mogą doprowadzić do pojawienia się dolegliwości bólowych, które nasilają się wraz z częstotliwością ich wykonywania. Za kolejny etap postępowania choroby uważa się obecność deficytów ruchowych, stanowiących przejaw postępującego osłabienia siły mięśniowej i utrzymującego się stanu zapalnego. Czynności chwytne również są niekiedy dysfunkcyjne lub lekko pogorszone, przez co większość osób z zespołem cieśni nadgarstka nie ma możliwości utrzymania cięższych przedmiotów. Oprócz tego precyzyjne czynności manualne zostają znacząco upośledzone, co znacznie utrudnia codzienne funkcjonowanie. W ostatnim etapie zaawansowania tego problemu zaczyna pojawiać się intensywny ból i nadmierne drętwienie ręki, które mogą uniemożliwić nam wykonanie prostych rzeczy jak, chociażby napisanie czegoś na kartce. Skrajne przypadki mogą doprowadzić do zaniku mięśni i zmiany obrysu naszych rąk.
Zespół cieśni nadgarstka – diagnoza i leczenie
Niezwykle ważnym elementem w leczeniu tej dolegliwości jest rehabilitacja, która pozwala na złagodzenie objawów zespołu cieśni nadgarstka. Niektóre z elementów rehabilitacji możne wykonywać samodzielnie, np. poprzez zapewnienie odpowiedniego odciążenia dla nadgarstków podczas pracy i snu. Istnieją również specjalne szyny relaksacyjne zakładane na noc, które znacząco łagodzą ucisk struktur nerwowych oraz rozmiary obecnego stanu zapalnego. Pacjenci w poważniejszych stanach muszą decydować się na iniekcje lekami steroidowymi, które po wstrzyknięciu bezpośrednio do kanału nadgarstka minimalizują obrzęk. Popularnym modelem leczenia zespołu cieśni nadgarstka jest oczywiście interwencja chirurgiczna, jedna powinna stanowić ostateczną metodę. Operacja ta polega na przecięciu więzadła poprzecznego nadgarstka. Zabieg ten określa się mianem dekompresji i może odbywać się w sposób endoskopowy lub zamknięty. Każdorazowo odpowiednią metodą leczenia jest fizjoterapia. Zabiegi z zakresu elektroterapii, ultradźwięków czy pola magnetycznego, które mają na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz poprawę funkcjonowania są niezbędne. Zadaniem terapeuty jest również jednak usunięcie ewentualnych restrykcji tkankowych, które nie muszą być tylko problemem samego kanału.
