Leki wykrztuśne – stosowanie, klasyfikacja, przeciwwskazania
Leki wykrztuśne ułatwiają usunięcie śluzu i wydzieliny zapalnej z dróg oddechowych. Stosuje się je w stanach zapalnych dróg oddechowych. Klasyfikują się na dwie podstawowe grupy: leki sekretolityczne i mukolityczne. Kiedy stosuje się leki wykrztuśne?
Kiedy stosuje się leki wykrztuśne?
Leki wykrztuśne stosuje się w przebiegu silnego, suchego kaszlu o dużym nasileniu. Między innymi zwiększają one wydzielanie płynnego śluzu w oskrzelach i równocześnie łagodzą odruchy kaszlowe.
Leki wykrztuśne wykorzystuje się w celu usunięcia śluzu i wydzieliny zapalnej z dróg oddechowych. Stosuje się je również w stanach zapalnych dróg oddechowych, którym towarzyszy kaszel suchy lub kaszel z lepką gęstą wydzieliną błony śluzowej oskrzeli.
Jak klasyfikuje się leki wykrztuśne?
Z punktu widzenia mechanizmu działania leki wykrztuśne dzieli się na dwie podstawowe grupy:
leki sekretolityczne – stosowane są, gdy występuje stosuje suchy kaszel z niewielką ilością śluzu lub podczas kaszlu z gęstą plwociną,
leki mukolityczne – stosuje się w zapaleniu oskrzeli z gęstą wydzieliną, rozstrzeniu oskrzeli, mukowiscydozie, w zapaleniu krtani, zapaleniu ucha zewnętrznego i ucha środkowego oraz przed operacją.
Leki sekretolityczne jako leki wykrztuśne
Leki sekretolityczne – zwiększają wydzielanie śluzu w oskrzelach i powodują jego upłynnienie:
leki wydalane przez płuca – środki wykrztuśne to: jodek potasu, wodorowęglan sodu, chlorek amonu;
leki, które są wydalane przez płuca i stymulują błonę śluzową oskrzeli np. gwajakol i olejki eteryczne z sosny i terpentyny;
leki stymulujące śluzówkę żołądka – stymulują wydzielanie wody i śluzu w oskrzelach, są to między innymi emetyna, saponiny i kwas benzoesowy.
Leki mukolityczne jako leki wykrztuśne
Leki mukolityczne (mucolytica) to leki upłynniające śluz oskrzelowy i zmniejszające jego lepkość w płucach to m. in:
związki sulfhydrylowe takie jak mesna, acetylocysteina, karbocysteina;
tenzydy (detergenty), które zawierają tyloksapol, etosulfat sodu;
bromheksyna i ambroksol;
dornaza (deoksyrybonukleaza).
