Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego – przyczyny, objawy, leczenie

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego – charakterystyka

Staw barkowo-obojczykowy jest częścią całego kompleksu barkowego. Tworzą go powierzchnie końca barkowego obojczyka i wyrostka barkowego łopatki. Są one pokryte chrząstką włóknistą, a przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia dysk śródstawowy. Staw jest stabilizowany przez więzadło barkowo-obojczykowe (stabilizacja pozioma), więzadło kruczo-obojczykowe (stabilizacja pionowa) oraz więzadło kruczo-barkowe. Staw jest wspierany przez mięśnie czworoboczny grzbietu i naramienny, które zapewniają stabilizację czynną. Ruchomość stawu jest niewielka. ale możliwa w każdej z płaszczyzn. Nieduże rozmiary i mała ruchomość narażają staw na częste urazy i zmiany przeciążeniowe.

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego – przyczyny

Uszkodzenie więzadeł stawu barkowo-obojczykowego następuje w wyniku działania dużej siły. Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego jest przeważnie spowodowane upadkiem na rękę bądź dłoń, podczas gdy znajduje się ona blisko ciała. Podczas uderzenia w bark może dojść do uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł oraz mięśni stawu. Narażone na tego typu urazy są zwłaszcza osoby uprawiające sport taki, jak sztuki walki, narciarstwo czy kolarstwo.

Niektóre osoby mogą posiadać predyspozycje do powstawania uszkodzeń stawu barkowo-obojczykowego. Dzieje się tak u pacjentów z hipermobilnością stawów, kiedy kolagen jest słabszy i ma to wpływ na wytrzymałość więzadeł.

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego – objawy

Najczęściej występującymi objawami zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego są:

• ból w stawie ramiennym występujący podczas ruchu,

• widoczne odstawanie obojczyka do góry,

• obrzęk stawu,

• tzw. objaw klawisza – wystający koniec obojczyka można wcisnąć na miejsce palcem, jednak po zwolnieniu ucisku obojczyk ponownie wyskakuje.

Dolegliwości bólowe zazwyczaj występują miejscowo, jednak przy większych uszkodzeniach mogą promieniować w stronę szyi i łopatki a także w kierunku łokcia.

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego – leczenie

Rozpoznanie zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego jest stosunkowo proste, często lekarz może ocenić rodzaj uszkodzenia jeszcze przed wykonaniem badań obrazowych. Przesunięcie obojczyka jest widoczne na zdjęciu RTG, jest to badanie podstawowe przy tego typu kontuzji.

Do oceny typu uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego służy skala Rockwood, za pomocą której określa się stopień uszkodzenia więzadeł i kierunek przemieszczenia obojczyka. W przypadku rozległych uszkodzeń (4-6 stopień, czasami 3 stopień) konieczne jest wykonanie zabiegu chirurgicznego. Przy mniejszych uszkodzeniach stosuje się farmakoterapię, aby zmniejszyć dolegliwości bólowe. Kończynę odciąża się poprzez noszenie chusty trójkątnej lub temblaku. Fizjoterapię rozpoczyna się po kilku dniach, gdy zmniejszy się lub ustąpi stan zapalny. W usprawnianiu stawu pomocne są zwłaszcza ćwiczenia umożliwiające powrót do pełnej ruchomości struktury stawowej, a także zabiegi fizykoterapeutyczne, np. magnetoterapia, krioterapia miejscowa, laseroterapia.