Biegunki pochodzenia pasożytniczego
Czym są biegunki pochodzenia pasożytniczego?
Biegunka definiowana jest jako stan, w którym oddawane są więcej niż trzy stolce dziennie, a ich konsystencja jest najczęściej zmieniona – płynna lub półpłynna. Biegunce mogą towarzyszyć bóle brzucha i wymioty. Biegunki pasożytnicze wywoływane są najczęściej przez organizmy Giardia lamblia, Entamoeba histolytica oraz Cryptosporidium parvum.
Przyczyny i objawy biegunek pochodzenia pasożytniczego
Mechanizm powstawania biegunki oraz ich objawy będą zależeć od rodzaju pasożyta atakującego organizm.
W przypadku pełzaka czerwonki (Entamoeba histolytica) główną przyczyną oddawania luźnych stolców jest niszczenie nabłonka jelita grubego przez cysty pełzaka. Objawami ostrej pełzakowicy jelitowej są: ból kolkowy w jamie brzusznej, biegunka z dużą ilością śluzu w kale i krwią, nudności, wzdęcia, gorączka, hepatomegalia i bolesność wątroby. Do zakażeń pełzakiem czerwonki dochodzi najczęściej podczas podróży w regiony tropikalne lub subtropikalne.
Giardia lamblia, czyli ogoniastek jelitowy pasożytuje na organizmie poprzez kolonizację dwunastnicy i jelita czczego oraz przyczepianie się do komórek nabłonkowych jelita. Biegunce wywoływanej przez Giardię lamblię mogą towarzyszyć nudności, wzdęcia, bóle brzucha, stany podgorączkowe, bóle głowy i brak apetytu. Do zakażenia giardiozą może dochodzić podczas spożywania skażonej wody (np. ze studni) lub podczas kontaktu ze zakażonym człowiekiem lub zwierzęciem.
Cryptosporidium parvum przyczynia się do powstawanie kryptosporydiozy objawiającej się biegunką, nudnościami i wymiotami, czasem połączonymi z gorączką i dusznościami.
Leczenie biegunek pochodzenia pasożytniczego
Większość biegunek pasożytniczych może ustępować sama. Jeśli tak się nie dzieje, leczenie zależy od rodzaju pasożyta wywołującego chorobę. Diagnostyka polega zazwyczaj na badaniu kału, który analizowany jest pod kątem występowania pasożytów i ich jaj. Dodatkowo przeprowadzany jest wywiad lekarski i badanie fizykalne.
Leczenie biegunek polega na dobrym nawodnieniu pacjenta i wyrównywaniu zaburzeń elektrolitowych, jeśli te wystąpiły. Jeśli to niezbędne, lekarz dobierze odpowiednią farmakoterapię oraz zaleci specjalną dietę.
