- Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę, że odkąd rozpoczęła się pandemia, prawie każdego dnia pojawiały się nowe doniesienia, wytyczne. Bywało i tak, że przeczyły one same sobie, że skuteczniejsza jest jakaś nowa terapia, a ta, która była zalecana do tej pory, nie pomaga czy wręcz szkodzi. I tak pewnie jeszcze będzie, bo COVID-19 wciąż stanowi ogromne, wyjątkowe wyzwanie, tak medyczne, jak i organizacyjne.
- A już konkretnie co to odkrycia brytyjskich naukowców, sądzę, że ma to sens. Od dawna wiadomo, że pewne choroby wirusowe mogą powodować zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, choćby zwykła opryszczka wywoływana przez wirusy Herpes. Opryszczkowe zapalenie mózgu czy odkleszczowe zapalenie mózgu, którego przyczyną są również wirusy, mogą prowadzić do niekorzystnych zmian w układzie nerwowym. Czy to jeszcze w trakcie choroby, czy nawet w kilka miesięcy później. Tego typu zmiany, dotyczące m. in. procesów poznawczych, mogą być widoczne m. in. po przechorowaniu odry.
- Skoro zmiany w układzie nerwowym mogą wystąpić jako powikłanie niektórych chorób wirusowych, to jest to bardzo prawdopodobne również w przypadku wirusa SARS-CoV-2. Były doniesienia, że pewne zespoły otępienne nasilały się u starszych osób po przebyciu zakażenia wirusem SARS-CoV-1, jakie miały miejsce kilka lat temu. Tak więc i w przypadku tego nowego wirusa wydaje się to możliwe.
- Jeśli do tego dodać, że, co już zostało dowiedzione, u niektórych osób zakażonych nowym koronawirusem dochodzi do utraty smaku i węchu, a są to zmiany także związane z układem nerwowym, innego typu zmiany związane z tym układem są jak najbardziej możliwe. Trzeba też pamiętać, że zespoły otępienne dotycz głównie osób starszych, które są narażone na cięższy przebieg COVID-19.
