Piotr Pruszczyk

Jest już wiele dowodów naukowych na to, że przewlekłe stany zapalne przyzębia mają związek z tymi chorobami. Np. ryzyko rozwoju choroby wieńcowej i zawału jest aż ponad dwukrotnie wyższe u osób, które lekceważą istniejące u nich zmiany próchnicowe i stany zapalne przyzębia. Zaś prof. dr hab. m. med. Anna Kostera-Pruszczyk, kier. Katedry i Kliniki Neurologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, dodaje: - Badania pokazują, że u wielu osób z chorobami przyzębia ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu o etiologii zatorowej lub zakrzepowej jest dwukrotnie wyższe. Wyższe jest też ryzyko zgonu z powodu chorób naczyniowych mózgu.Tymczasem, alarmują stomatolodzy, mimo coraz powszechniejszego dostępu do środków pielęgnacyjnych przeznaczonych do higieny jamy ustnej, nie dbamy o swoje uzębienie tak, jak powinniśmy. Aż trudno w to uwierzyć, ale zaledwie ok. 1 proc. Polaków nie ma ani próchnicy, ani stanów zapalnych przyzębia…5 proc. w ogóle nie szczotkuje zębów, a 15 proc. robi to tylko jeden raz w tygodniu…- Mechanizm wyjaśniający zależność chorób przyzębia z rozwojem chorób związanych z miażdżycą jest złożony. Chorobom przyzębia towarzyszy stan zapalny, a miażdżyca ma właśnie podłoże zapalne – mówi prof. dr hab. n. med. Piotr Pruszczyk, kier. Kliniki Chorób Wewnętrznych i Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. – Znaczenie mogą tu mieć wolne rodniki oraz cytokiny, uwalniane m. in. przez mikrobiom przewodu pokarmowego, co dotyczy również jamy ustnej. Coraz więcej prac naukowych wskazuje na poprawę rokowań pacjentów kardiologicznych po intensywnym leczeniu chorób przyzębia. I coraz więcej danych potwierdzających, że pacjentów z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym należy poddać leczeniu chorób przyzębia w celu zredukowania stanów zapalnych i zmniejszenia ryzyka powikłań kardiologicznych.

- Najważniejsze, żeby w ogóle się ruszać, a rodzaj i zakres aktywności to kolejna sprawa. To dotyczy także biegania, bo w zasadzie biegać może każdy, a jak, to już zależy od stanu zdrowia, możliwości organizmu, potrzeb. Niektórzy, zanim zaczną biegać, powinni najpierw skonsultować się z lekarzem lub z rehabilitantem. Np. większość pacjentów i po zawale podlegają kompleksowej opiece kardiologicznej, która również obejmuje zalecenia co do aktywności fizycznej. I, jak ktoś miał zawał, to właśnie zaleca się ruch, a czy to będzie spacer, marsz czy lekki bieg, to znajdzie się w zaleceniach.Z kolei udar udarowi nierówny, tu aktywność fizyczna może u każdego wyglądać inaczej. Podobnie jest z otyłością i zmianami zwyrodnieniowymi, zwłaszcza kręgosłupa czy stawów kolanowych. Na ile można sobie pozwolić, ocenia lekarz.Każdy, kto dopiero zaczyna bieganie, powinien mieć na uwadze, żeby nie przesadzać. Najlepiej zacząć od marszu, a potem stopniowo przechodzić do biegu. I biec zgodnie z własnym rytmem biologicznym. Ważne, żeby robić to systematycznie, niekoniecznie co dzień, ale 3 razy w tygodniu po 30 minut. Biegać powinno się z dala od ruchliwych ulic, żeby nie inhalować się zanieczyszczonym powietrzem, a w okresie epidemicznym nie biegajmy grupowo, bo będziemy inhalować się wirusem współbiegacza. Pora dnia nie ma znaczenia, chociaż intensywny wysiłek może utrudniać zasypianie i zaburzać strukturę snu. Po przebiegnięciu kilkunastu kilometrów wieczorem można mieć problem z zaśnięciem.Do biegania należy zakładać wygodne ubranie i buty, dające odpowiednia ochronę stawom i ścięgnom. I warto mieć przy sobie wodę do pica.Takie schorzenia jak niewydolność serca, przebyty zawał, nadciśnienie, schorzenia kręgosłupa czy zwyrodnienia stawów kolanowych nie muszą być przeciwskazaniem do biegania, jeśli jego rodzaj i zakres zostanie odpowiednio dopasowany. Chociaż, są przypadki, kiedy zamiast biegania trzeba wybrać inny rodzaj aktywności.