Wyszukaj w serwisie
choroby profilaktyka problemy cywilizacyjne zdrowie psychiczne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja dziecko
Pacjenci.pl > Zdrowie psychiczne > Czy choroba afektywna dwubiegunowa jest dziedziczna? Mamy odpowiedź specjalisty
Joanna Kamińska
Joanna Kamińska 11.07.2023 13:22

Czy choroba afektywna dwubiegunowa jest dziedziczna? Mamy odpowiedź specjalisty

ChaD
canva.com

Choroba afektywna dwubiegunowa, w skrócie ChAD, to zaburzenie psychiczne, które objawia się naprzemiennym występowaniem epizodów depresji i manii. Jak podają statystyki, cierpi na nią około 2% społeczeństwa. Co powoduje chorobę afektywną dwubiegunową? Czy jest to choroba dziedziczna? Zapytaliśmy lek. psychiatrę Adama Bełdę. 


 

Czym charakteryzuje się choroba afektywna dwubiegunowa?

Choroba afektywna dwubiegunowa jest jednym z rodzajów chorób afektywnych. Wyróżniamy dwa główne typy chorób afektywnych: jednobiegunową i dwubiegunową. Choroba afektywna jednobiegunowa objawia się nawracającymi epizodami depresji, podczas których występuje obniżony nastrój. W chorobie afektywnej dwubiegunowej pojawiają się zarówno epizody depresyjne, jak i inne rodzaje epizodów, wśród których wyróżniamy trzy główne typy: maniakalne, hipomaniakalne i depresyjne. 

Skupiając się na podstawowych objawach choroby, mamy dwa zasadnicze stany, z których jeden wiąże z obniżonym samopoczuciem, a drugi z podwyższonym nastrojem. Epizody maniakalne i hipomaniakalne w rzeczywistości mają niewiele wspólnego z realnie podwyższonym nastrojem i dobrym samopoczuciem, chociaż takie sytuacje też się zdarzają. Epizody maniakalne są bardzo wyczerpujące dla układu nerwowego i dla całego organizmu." - powiedział lek. psychiatra Adam Bełda. 

Projekt bez nazwy - 2023-07-11T130146.691.png

Po tych cechach poznasz osobę z zaburzeniami borderline. Ekspert tłumaczy Fobia szkolna - przyczyna niejednej dziecięcej tragedii. Socjoterapeutka uczy, jak ją rozpoznać

Znaczenie czynników genetycznych w patogenezie ChaD

Przyczyny choroby afektywnej dwubiegunowej (ChaD) są złożone i jeszcze nie do końca poznane. Na jej wystąpienie i przebieg wpływają różne czynniki, w tym genetyczne. Badania wskazują na istotną rolę dziedziczności. „Zgodność zachorowania wśród bliźniąt monozygotycznych wynosi między 60 a 80%. Oznacza to, że jeżeli mamy bliźnięta jednojajowe i jedno z nich cierpi na chorobę dwubiegunową, ryzyko, że zachoruje drugie z bliźniąt wynosi około 60-80%. Jest to wysoki wskaźnik, jednak nie oznacza to, że choroba u drugiego dziecka na pewno wystąpi.” - powiedział lek. psychiatra Adam Bełda. 

Znaczącą rolę odrywają także czynniki środowiskowe. Sytuacje stresowe mogą wywołać pierwszy epizod choroby. „Mamy tutaj do czynienia z interakcją czynników genetycznych i środowiskowych. Oprócz czynników biologicznych, dużą rolę odgrywają także najróżniejsze czynniki rozwojowe. Sytuacje stresowe mogą być czynnikiem wyzwalającym pierwszy epizod ChaD, co tak na prawdę dotyczy praktycznie każdej choroby psychiatrycznej.” - powiedział lek. psychiatra Adam Bełda. 

Podsumowując, choroba afektywna dwubiegunowa związana jest z oddziaływaniem zarówno czynników genetycznych, jak i środowiskowych. U osoby z predyspozycjami genetycznymi, działanie czynników środowiskowych może spowodować ujawnienie się choroby. 

Choroba afektywna dwubiegunowa typ I i typ II - czym się różnią?

Choroba afektywna dwubiegunowa podzielona została na dwa główne typy: I i II.  W przypadku typu pierwszego, choroba ta dotyka mężczyzn i kobiet w równym stopniu. Natomiast typ drugi ChaD jest częstszy u kobiet. 

Typ 1 choroby afektywnej dwubiegunowej charakteryzuje się występowaniem epizodów depresji i manii. Stosunek tych epizodów wynosi około cztery do jednego, co oznacza, że epizody depresji są cztery razy częstsze niż manii. Niektóre źródła wskazują, że depresje mogą zajmować nawet 30% czasu życia pacjenta, co stanowi poważny problem. 

Typ 2 choroby afektywnej dwubiegunowej charakteryzuje się tym, że epizody depresyjne są znacznie częstsze i mogą zajmować nawet 50% czasu życia pacjenta. Epizody maniakalne praktycznie nie występują, natomiast pojawiają się epizody hipomaniakalne, czyli okresy podwyższonego nastroju bez dodatkowych objawów manii. Może to utrudniać diagnozę, ponieważ w trakcie epizodów hipomaniakalnych pacjenci często nie dostrzegają objawów choroby i mogą otrzymywać nieodpowiednie leki, co opóźnia wdrożenie właściwej terapii.