Wyszukaj w serwisie
choroby profilaktyka problemy cywilizacyjne zdrowie psychiczne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja
Pacjenci.pl > Zdrowie > Ginekomastia – rodzaje, przyczyny i możliwe leczenie.
Paulina Piziorska
Paulina Piziorska 19.03.2022 01:28

Ginekomastia – rodzaje, przyczyny i możliwe leczenie.

Ginekomastia – rodzaje, przyczyny i możliwe leczenie.
https://pixabay.com/pl/photos/si%C5%82ownia-wzmocnienie-mi%C4%99%C5%9Bnie-hantle-3502830/

Ginekomastia to nadmierny rozrost tkanki w obrębie klatki piersiowej mężczyzny. Jednakże jego przyczyną nie jest jedynie otyłość. Rozrastająca się tkanka to nie tylko tłuszcz, ale często również gruczoły. A to może już świadczyć o braku równowagi hormonalnej w męskim ciele. Warto zatem wiedzieć, jakie występują rodzaje ginekomastii i w jaki sposób można sobie z nimi poradzić. Dziś przełamujemy stereotypy!

Przyczyny i objawy ginekomastii

Liczba mężczyzn dotkniętych ginekomastią stale się powiększa. Mimo obecnego w społeczeństwie przekonania, otyłość nie jest jedyną przyczyną tej sytuacji. Wśród panów, którzy zgłaszają się do lekarza z problemem, są również tacy, którzy doświadczają zgubnych skutków zmian środowiskowo-cywilizacyjnych. Do takich należy zwiększona zawartość estrogenów w pożywieniu oraz zażywanie steroidów anabolicznych.

Podstawą do zgłoszenia się na leczenie lub w celu diagnozowania problemu jest jednak zauważenie niepokojących objawów. Te występują zazwyczaj symetrycznie (obustronnie) i obejmują:

·        powiększenie obwódek sutków,

·        powiększenie sutka,

·        rozrost tkanki gruczołowej (łatwo wyczuć pod palcami te zmiany jako kolistą i miękką strukturę),

·        ból i tkliwość w wyniku zwiększonej wrażliwości na dotyk gruczołów piersiowych mężczyzny.

Przyczyny występowania wymienionych objawów mogą być bardzo różne. Ze względu na ich pochodzenie wymienia się ginekomastię fizjologiczną, patologiczną oraz idiopatyczną.

Ginekomastia fizjologiczna

Ginekomastia fizjologiczna występuje przede wszystkim w wieku nastoletnim, a jej przyczyną są problemy hormonalne chłopca, takie jak zwiększona produkcja estradiolu w stosunku do produkcji testosteronu. Na skutek tego dochodzi do przerostu sutka. Zazwyczaj w takim przypadku pomaga uregulowanie poziomu hormonów. Jeżeli jednak do przerostu tkanki gruczołowej dochodzi również przyrost tkanki tłuszczowej, pacjenta kieruje się na dalsze i dłuższe zazwyczaj leczenie.

Ginekomastia patologiczna

Ginekomastia patologiczna występuje wówczas, gdy zmiany w obrębie sutków następują w wyniku różnych schorzeń, nowotworów oraz w procesie leczenia niektórymi lekami. Wśród najczęstszych przyczyn ginekomastii patologicznej wymienia się:

·        choroby wątroby,

·        niewydolność nerek,

·        otyłość,

·        nadczynność tarczycy,

·        nowotwory nadnerczy, jąder i tarczycy,

·        przyjmowanie niektórych leków: np. diuretyków, a także leków stosowanych w terapii choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, nadciśnieniu tętniczym i chorobach serca,

·        kastracja, będąca następstwem diagnozy złośliwego guza jąder,

·        dziedziczenie skłonności do ginekomastii.

Leczenie ginekomastii każdego rodzaju

Najczęściej stosowanym sposobem leczenia ginekomastii jest operacja chirurgiczna. Wiele osób uważa, że nadmierny rozrost sutka u mężczyzny jest jedynie problemem estetycznym. Jednak, gdy (bardzo często zresztą) dochodzi do niego w wyniku nadmiernego działania hormonów typowych dla kobiety, mężczyzna również zaczyna być narażony na nowotwór sutka. Zabieg zatem jest zdecydowanie zalecany. Tym bardziej, że terapia hormonalna, którą również bardzo często się stosuje, nie jest w stanie cofnąć zmian, które już zaszły, a jedynie zatrzymać ich pogłębianie się.

Operacja w leczeniu ginekomastii może polegać na usunięciu nadmiaru tkanki tłuszczowej lub tkanki gruczołowej. Stosuje się również metodę mieszaną. Podczas zabiegu usuwa się także nadmiar skóry, aby efekt estetyczny był dla pacjenta jak najbardziej zadowalający.

UWAGA!!! Zdarzają się przypadki ginekomastii, nie kwalifikujące się do operacji sutka. Najczęściej są to mężczyźni otyli, cierpiący na schorzenia układu sercowo-naczyniowego lub przyjmujący leki na rozrzedzenie krwi.

Mniej więcej po dwóch tygodniach od operacji pacjent może wrócić do normalnego, codziennego funkcjonowania. Prawidłowo przeprowadzona rekonwalescencja wyklucza wystąpienie powikłań po samym zabiegu. Wśród dalszych zaleceń znajdują się między innymi szczegóły dotyczące diety.

Tagi:
Polecane