Wyszukaj w serwisie
#PrawoiZdrowie choroby profilaktyka problemy cywilizacyjne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja dziecko
Pacjenci.pl > Zdrowie > Każdy z nas ma hemoroidy i to normalne. Mało kto zdaje sobie sprawę z wyjątkowej funkcji
Redakcja Pacjenci.pl
Redakcja Pacjenci.pl 21.02.2023 14:13

Każdy z nas ma hemoroidy i to normalne. Mało kto zdaje sobie sprawę z wyjątkowej funkcji

hemoroidy
canva.com

Hemoroidy to poduszkowate połączenia tętniczo – żylne, znajdujące się w odbytnicy. Wbrew opinii większości, nie są nieprawidłowymi częściami naszego ciała. Ma je każdy z nas, zazwyczaj w ilości trzech sztuk, a ich funkcja jest bardzo istotna. 

Hemoroidy same w sobie nie są chorobą

Hemoroidy doszczelniają odbyt i są odpowiedzialne za około 15% skurczu zwieraczowego, co umożliwia prawidłowe utrzymywanie stolca. Mogą jednak ulec przerostowi, powodując rozwój choroby hemoroidalnej, potocznej zwanej hemoroidami. „Najprawdopodobniej w wyniku naszego specyficznego trybu życia, hemoroidy często ulegają dysfunkcji. Ulegają przyrostowi, obniżają się i schodzą do kanału odbytu, skutkiem czego zaczynają powodować dolegliwości. Mówimy wtedy o chorobie hemoroidalnej.” - powiedział proktolog, chirurg transplantolog dr n. med. Andrzej Berman.

Projekt bez tytułu - 2023-02-20T163620.628.png

Zespół jelita drażliwego. Gastroenterolog Jacek Kowerzanow tłumaczy, jak go rozpoznać Wrzody żołądka - wywiad z ekspertem. Jak rozpoznać wrzody żołądka? Jakie są objawy? Jak leczyć wrzody? Czy jest to choroba uleczalna? Co jeść, a czego unikać?

Nawet 80% społeczeństwa będzie mieć objawy choroby hemoroidalnej

Spotkałem się z danymi, według których nawet 80 procent populacji, w jakimś okresie swojego życia, będzie miało pewne objawy choroby, które, w większości przypadków, po krótkim czasie ustąpią samoistnie. Część pacjentów z chorobą hemoroidalną wymaga jednak interwencji.” - powiedział proktolog, chirurg transplantolog dr n. med. Andrzej Berman. Najczęstszą przyczyną choroby hemoroidalnej są zaparcia, do których dochodzi głównie w wyniku niskiej podaży błonnika w diecie. Jest to ogromny problem dietetyczny naszych czasów, gdzie królują produkty wysokobiałkowe i wysokocukrowe, o śladowej ilości błonnika.

Choroba hemoroidalna może być także skutkiem biegunek, siedzącego trybu życia, a także uprawiania sportów siłowych. Typowe objawy choroby hemoroidalnej to m.in. świąd odbytu, uczucie niepełnego wypróżnienia po oddaniu stolca, uczucie ciała obcego w odbycie, pojawienie się krwi (głównie o jasnej barwie), a także wypadanie splotów hemoroidalnych (zazwyczaj po wypróżnieniu). Choroba hemoroidalna zazwyczaj kojarzona jest z bólem, co tak naprawdę nie jest jej cechą charakterystyczną.

Lekarze niechętnie usuwają hemoroidy, ponieważ są bardziej przydatne niż myślimy

Wczesne objawy choroby hemoroidalnej leczymy głównie poprzez zmianę stylu życia. „Należy zapobiegać zaparciom i długim wypróżnieniom, unikać długiego siedzenia, a także zmniejszyć podaż substancji spożywczych czy używek, które zwiększają nasilenie choroby (m.in. alkohol, nikotyna, ostre przyprawy, soki owocowe). Warto też zadbać o zwiększenie aktywności ruchowej, o wysoką podaż błonnika w diecie, a także o lepsze nawodnienie organizmu”. - powiedział proktolog, chirurg transplantolog dr n. med. Andrzej Berman. 

W bardziej zaawansowanym stadium choroby musimy wdrożyć inne, specjalistyczne metody. Obecnie mamy wiele metod leczenia hemoroidów. Należą do nich m.in. farmakoterapia, skleroterapia, hemoroidoplastyka laserowa i gumkowanie. Operacyjne usunięcie hemoroidów to ostateczność w przypadku, kiedy choroba jest już bardzo zaawansowana i leczenie nie przynosi efektów.

Lekarze niechętnie usuwają hemoroidy, ponieważ pacjent traci sploty hemoroidalne, które w pewnym momencie jego życia mogą okazać się jeszcze bardziej przydatne niż dotychczas. „Przebyte porody, okołoporodowe urazy krocza, czy menopauza mogą prowadzić do niewydolności zwieraczy i nietrzymania stolca. Niemniej jednak, w bardzo zaawansowanym stadium choroby, hemoroidy nie pełnią już swojej funkcji i należy je usunąć.” - powiedział proktolog, chirurg transplantolog dr n. med. Andrzej Berman.

Choroba hemoroidalna - objawy, diagnoza, metody leczenia. Ekspert tłumaczy
hemoroidy
hemoroidy
Sploty hemoroidalne to połączenia tętniczo - żylne, przypominające poduszeczki. Znajdują się w odbytnicy (dochodzą do granicy odbytu) i spełniają bardzo ważną funkcję. Jaka jest funkcja hemoroidów i dlaczego są ważne? Kiedy mówimy o chorobie hemoroidalnej? Jakie są objawy choroby hemoroidalnej? Co to jest zakrzepica brzeżna odbytu, często mylona z chorobą hemoroidalną? Czym różnią się hemoroidy wewnętrzne od hemoroidów zewnętrznych? Jak wygląda leczenie choroby hemoroidalnej? Czy istnieją skuteczne, domowe metody leczenia? Na czym polega hemoroidoplastyka laserowa? Na te i inne pytania odpowiada proktolog, chirurg transplantolog dr n. med. Andrzej Berman.
Czytaj dalej
Zespół SIBO - co to jest? Objawy, przyczyny, leczenie. Ekspert tłumaczy
SIBO
SIBO
Zespół SIBO to zespół nadmiernego rozrostu flory jelita cienkiego, wiążący się z objawami z przewodu pokarmowego bądź też objawami ogólnoustrojowymi. Jakie są objawy SIBO? Jak zdiagnozować SIBO? Jakie są przyczyny rozwoju SIBO? Na czym polega leczenie? Czy zespół SIBO jest wyleczalny? Jak powinna wyglądać dieta przy SIBO? Na te i inne pytania odpowiada gastroenterolog, lek. med. Jacek Kowerzanow. Co to jest choroba SIBO? Choroba SIBO, a tak naprawdę zespół SIBO to zespół nadmiernego rozrostu flory jelita cienkiego. Oznacza to nadmierną kolonizację jelita cienkiego przez bakterie i wiąże się z objawami z przewodu pokarmowego bądź też objawami ogólnoustrojowymi. Jakie są przyczyny SIBO? W 80 – 90 procentach uważa się, że zespół SIBO spowodowany jest zaburzeniami czynnościowymi jelit. Na pierwszy plan wysuwa się zespół jelita drażliwego. Swoim pacjentom w gabinecie tłumaczę, że te dwie choroby lubią iść w parze, a wręcz się przeplatać. Na początku sprawia to trochę problemów diagnostycznych ze względu na to, iż w danym momencie czasu nie do końca jesteśmy pewni, która choroba wiedzie prym. Drugą grupę pacjentów stanowią osoby z chorobami ogólnoustrojowymi, upośledzającymi motorykę jelita. Mówimy tu głównie o cukrzycy, przewlekłym zapaleniu trzustki bądź twardzinie układowej. Do trzeciej grupy zaliczamy pacjentów, którzy stosują bądź też nadużywają leki, m.in. inhibitory pompy protonowej. Substancje te silnie hamują wydzielanie kwasu solnego do soku żołądkowego, a tym samym prowadzą do tzw. achlorhydrii, co sprzyja rozwojowi bakterii w jelicie cienkim. Należy także wspomnieć o silnych lekach przeciwbólowych z grupy opioidów wykorzystywanych m.in w leczeniu chorób onkologicznych, które upośledzają bądź wręcz hamują motorykę jelita. Czwartą grupę stanowią pacjenci po resekcjach jelita z zaburzeniami anatomicznych bądź też zrostami pooperacyjnymi. Czynnikiem ryzyka zespołu SIBO jest także zaawansowany wiek. Czy nieprawidłowa dieta może przyczynić się do rozwoju SIBO? Nie wykazano, aby dana dieta powodowała taką chorobę. Warto jednak wspomnieć, że dieta ma bardzo duże znaczenie w leczeniu SIBO. Jakie są objawy SIBO?Głównym i wiodącym objawem zgłaszanym przez pacjentów jest wzdęcie brzucha, często z towarzyszącym uczuciem przelewania się w jamie brzusznej oraz uczuciem pełności poposiłkowej. Pacjenci zazwyczaj uskarżają się na dolegliwości bólowe brzucha. Mogą być one rozlane, dotyczyć tylko nadbrzusza bądź podbrzusza. Kolejnym objawem są luźne wypróżnienia. W postaciach bardziej zaawansowanych mamy do czynienia z niedoborami pokarmowymi. Głównie dotyczy to niedoborów witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, witaminy B12, a także białek, co wiąże się ze spadkiem masy ciała. Czy można wskazać typową lokalizację bólu brzucha przy SIBO? Gdzie boli SIBO? Większość pacjentów nie podaje jednej lokalizacji bólu brzucha. Często są one rozlane. Kiedyś uważano, że są to jedynie bóle podbrzusza, jednak obecnie coraz częściej mówi o tzw. górnym SIBO, kiedy rozrost flory jelita cienkiego dotyczy jego początkowego odcinka. Jak wykryć SIBO? Jakie badania należy wykonać? Do niedawna podstawą wykrywania SIBO było badanie ilości bakterii w aspiracie pobranym z dalszej części dwunastnicy. Jak możemy sobie wyobrazić, jest to metoda dość inwazyjna, a do tego czasochłonna i kosztowna. Na szczęście obecnie stała się rzadkością, a za złoty standard uważa się tzw. testy oddechowe. Mamy dwa rodzaje testu: wodorowy i wodorowo –metanowy. Pacjent otrzymuje roztwór glukozy bądź laktulozy i w danym przekroju czasu mierzymy ilość wodoru bądź metanu w wydychanym powietrzu. Jak przygotować się do testu na SIBO?Wspomniane przeze mnie testy oddechowe niestety obarczone są dużą ilością fałszywie dodatnich bądź fałszywie ujemnych wyników. Należy więc odpowiednio przygotować pacjenta i wytłumaczyć mu, jak powinien postępować przed przystąpieniem do badania. Na cztery tygodnie przed testem nie powinno się stosować żadnej antybiotykoterapii, a szczególnie związanej z SIBO. Dwa tygodnie przed testem nie należy przyjmować leków prokinetycznych, czyli takich, które pobudzają motorykę bądź działają przeczyszczająco, a także inhibitorów pompy protonowej. Tydzień przed testem pacjent powinien unikać intensywnego wysiłku fizycznego. Dzień przed testem należy ograniczyć suplementy (w szczególności ziołowe) oraz stosować dietę niskowęglowodanową i bogatą w białka. Niektórzy eksperci wręcz skłaniają się do tego, żeby 12 godzin przed badaniem stosować ścisły post. Czy zespół SIBO jest wyleczalny? Zespół SIBO jest wyleczalny, jednak badania wykazują, że bardzo często lubi nawracać. Po wyleczeniu, w przeciągu sześciu miesięcy potrafi nawrócić aż u 25 procent pacjentów. Na czym polega leczenie SIBO? Jakie leki się stosuje? Jak wspomniałem wcześniej, SIBO polega głównie na nadmiernym wzroście flory jelita cienkiego (czyli bakterii), więc podstawą jest leczenie przeciwbakteryjne. Wykorzystujemy szerokie spektrum antybiotykoterapii, którą ze względu na nawroty możemy stosować cyklicznie, bądź też powtarzać od czasu do czasu. Warto podkreślić, że istotną rolę w leczeniu odgrywa diagnostyka i eliminowanie przyczyny choroby podstawowej, która sama z siebie prowadzi do SIBO. Należy także stosować leczenie dietetyczne. Jak powinna wyglądać dieta przy SIBO? Dieta przy SIBO powinna być ograniczona w substancje łatwo fermentujące. Dzięki pracy i doświadczeniom, które zostały przeprowadzone na Monash University w Australii, wykazano, że dieta wykorzystywana podczas SIBO powinna być uboga w oligo-, di- i monosacharydy oraz poliole. Substancje te są składnikiem cukrów prostych i słodzików. Można je znaleźć także m.in. w czosnku, cebuli i nasionach roślin strączkowych. Warto dodać, że tego typu dieta ma zastosowanie także w innych zaburzeniach czynnościowych. W praktyce nie jest to łatwa dieta i powinna być prowadzona pod kontrolą specjalisty z dietetyki. Dobrą informacją jest to, że jest to kuracja czasowa. Reżim dietetyczny stosujemy przez 6 tygodni, a następnie po kolei wprowadzamy dany produkt i obserwujemy, czy zaostrza dolegliwości, czy nie. Czy przy SIBO należy przyjmować probiotyki? To jest dobre pytanie. W tym temacie środowisko medyczne jest podzielone. Sama przyczyna choroby, czyli nadmierny rozrost flory jelita cienkiego skłania pierwszą grupę specjalistów do twierdzenia, że dokładanie probiotyków jest wręcz niepotrzebne. Według drugiej grupy można je przyjmować, gdyż podczas stosowania antybiotykoterapii rozrost flory jelita cienkiego jest w jakiś sposób ograniczony. Powinniśmy jednak wybierać probiotyki przebadane klinicznie i zażywać je dopiero po zakończonej antybiotykoterapii. W dalszym ciągu nie ukazały się żadne prace naukowe, które potwierdziłyby, czy należy stosować probiotyki, czy też nie.Z Joanną Kamińską rozmawiał gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow, wykształcony i doświadczony specjalista chorób wewnętrznych oraz gastroenterologii. Specjalizuje się w samodzielnym wykonywaniu badań diagnostycznych i zabiegowych z zakresu endoskopii. Swoje kwalifikacje podnosił podczas wieloletniej praktyki zarówno w szpitalach, jak i poradniach prywatnych (Medicover, Luxmed). Był uczestnikiem licznych kongresów międzynarodowych i krajowych z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych. Posiada Certyfikat ukończenia kursu z Zaawansowanych Technik Badań i Zabiegów Endoskopowych oraz Certyfikat w Dziedzinie Ochrony Radiologicznej Pacjenta. Ukończył kurs ECPW w Brukseli, a także podstawowy kurs USG jamy brzusznej Roztoczańskiej Szkoły Ultrasonografii. Ponadto odbył staż z Medycyny Tropikalnej w Madonna University w Nigerii.
Czytaj dalej