Pęcherzyca – przyczyny, objawy i leczenie.
Pęcherzyca niestety jest kolejnym dowodem na degradację naszej naturalnej odporności i zdrowego układu autoimmunologicznego w odpowiedzi na pogarszające się warunki środowiska oraz niezdrowy styl życia, do którego zalicza się nie tylko zła dieta i brak ruchu, ale również nadużywanie leków (antybiotyków czy sterydów) i używek a także stres oraz zbyt mała ilość odpoczynku. Pęcherzyca należy do dosyć częstych schorzeń autoimmunologicznych, które objawiają się zmianami skórnymi u chorego. Terapia nie jest łatwa i zwykle trwa dosyć długo. Warto dowiedzieć się, z czym może wiązać się zachorowanie na pęcherzycę oraz w jaki sposób dbać o siebie, gdy już do tego dojdzie.
Przyczyny pęcherzycy
Pęcherzyca powstaje w wyniku nieprawidłowego działania układu odpornościowego organizmu. Układ autoimmunologiczny w reakcji na produkowane przez organizm dobre dla nas bakterie i wirusy, zaczyna zwalczać sam siebie, ponieważ odbiera je jako intruzów. Jest wiele chorób autoimmunologicznych, które zaczynają się od tej nieprawidłowości, a jedną z nich jest właśnie pęcherzyca.
Przyczyny tej konkretnej autoagresji nie są do końca poznane. Do tej pory choroby autoimmunologiczne takie jak atopowe zapalenie skóry, reumatoidalne zapalenie stawów czy pęcherzyca właśnie były traktowane jako schorzenia genetyczne. Rzadko stawiało się diagnozę jakąkolwiek poza stwierdzeniem, że mamy do czynienia ze schorzeniem idiopatycznym (gdzie określenie dokładnej przyczyny zachorowania jest niemożliwe).
Charakterystyczne dla tego typu schorzeń jest, że występują one najczęściej parami, trójkami, czwórkami i tak dalej aż do nieskończonej liczby możliwości. Tak jak mówiliśmy przyczyną wszystkiego jest swego rodzaju upośledzenie układu odpornościowego zatem słusznym będzie stwierdzenie, że jedno schorzenie autoimmunologiczne prowadzi do kolejnego.
Objawy pęcherzycy
Wśród objawów pęcherzycy wymienia się przede wszystkim spore pęcherze wypełnione płynem, które po pęknięciu zamieniają się w nadżerki błon śluzowych takich jak te w jamie ustnej, w okolicach spojówek oraz w przełyku. Często występują również w okolicach głowy, karku, tułowia, w okolicach pach, zgięć ramion i kolan. Zignorowana lub źle leczona pęcherzyca może doprowadzić do powstania pęcherzy także w układzie oddechowym i pokarmowym.
Pęcherzom często towarzyszy również gorączka i dreszcze. W zależności od rodzaju pęcherzycy zmiany skórne mogą być mniej lub bardziej rozległe i nieco różnić się od siebie kształtem czy odcieniem. Niezależnie od ich stopnia zaawansowania należy niezwłocznie udać się do specjalisty dermatologa!
Leczenie pęcherzycy
Pęcherzyca jest chorobą przewlekła, która najczęściej, jeśli nie daje objawów, czeka „uśpiona” w ciele, aby objawić się w momentach stresu lub osłabienia organizmu. Leczenie najczęściej polega na podawaniu leków sterydowych oraz hamujących produkcję przeciwciał. Rzadko, ale jednak czasami, stosuje się zastrzyki z immunoglobuliny. Bezpośrednio na ranki stosuje się miejscowo preparaty przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne czy odkażające. Bardzo często są to maści zawierające glikokortykosteroidy. Jest to dosyć standardowa procedura leczenia w przypadku zmian skórnych wywołanych przez schorzenia autoimmunologiczne.
Ważnym aspektem leczenia jest dbanie o czystość ran. W przypadku, gdy dojdzie do zakażenia, choremu przepisuje się antybiotyki, a te niestety, mimo że konieczne, dodatkowo osłabiają naturalną odporność organizmu, co jak wiadomo, ma wpływ na prawidłowe działanie układu autoimmunologicznego.
Zapobieganie pęcherzycy i domowe sposoby na wspieranie leczenia
Lekarz w gabinecie niestety rzadko informuje pacjenta, w jaki sposób ten może zapobiegać chorobom lub w naturalny sposób wspomóc ich leczenie. A szkoda, bo często metody wspomagające są banalnie proste! Całe szczęście świadomość społeczna zwiększa się sukcesywnie z każdym rokiem i ludzie wiedzą już, jaki styl życia jest najlepszy dla zdrowia oraz o jakie witaminy upominać się w aptece w zależności od pory roku.
Tak samo jest w przypadku zapobiegania lub minimalizowania objawów chorób autoimmunologicznych. Zwłaszcza w przypadku dolegliwości skórnych ważna jest dieta. Powszechnie wiadomo, że należy unikać alergenów, które prowokują nieprawidłową odpowiedź ze strony naszego układu odpornościowego. Jeżeli mamy alergię na koty, nie powinniśmy męczyć organizmu ich towarzystwem (w teorii oczywiście, bo jeśli ktoś nie może wytrzymać bez głaskania kociego futerka, to jego sprawa). Tak samo powinniśmy zachowywać się, kiedy dodatkowo cierpimy na dolegliwości skórne spowodowane chorobami autoimmunologicznymi. Jeżeli nie wiesz na co jesteś uczulony, wybierz się do alergologa na testy skórne i wziewne (obecnie powszechnie wykonuje się również testy z krwi) i zadbaj o pozbycie się ze swojego otoczenia alergenów!
Ciekawostka!!! Mleko krowie oraz biały cukier są dwoma produktami najczęściej wymienianymi jako podrażniające i dodatkowo zwiększające objawy alergii występujących niezależnie i z nimi niezwiązanych – jak np. alergia na pyłki. Stanowią również jedną z najczęstszych przyczyn zaogniania się stanów zapalnych skóry atopowej. Kolejnym takim czynnikiem, równie ważnym, jest stres i brak odpoczynku oraz nadużywanie alkoholu.
