Przełom tarczycowy – przyczyny, objawy, leczenie

Przełom tarczycowy – przyczyny

Przełom tarczycy to nagły stan chorobowy zagrażający życiu, który powiązany jest z powikłaniami nadczynności tarczycy. Choroba pojawia się zazwyczaj u pacjentów, którzy mają stwierdzoną nadczynność tarczycy.

Przyczyny powstawania przełomu tarczycowego powiązane są zazwyczaj z nadczynnością tarczycy. Choroba pojawia się u osób, które nagle odstawiły leki hamujące produkcję hormonów tarczy, tj. tyreostatyki. Dolegliwość pojawia się także u osób, które są leczone niewłaściwie lub w wyniku choroby Gravesa-Basedowna.

Jeśli zdrowa osoba ma objawy przełomu tarczycowego, może to oznaczać pojawienie się w jej przypadku objawów późno wykrytej nadczynności tarczycy.

Czynniki, które mogą zwiększać szanse na pojawienie się przełomu tarczycowego, to:

- uraz,

- oparzenie,

- zakażenie bakterią lub wirusem,

- cukrzycowa kwasica ketonowa,

- hipoglikemia,

- leki zawierające jod,

- stres,

- zator tętnicy płucnej,

- ciąża,

- operacja tarczycy zwłaszcza w okresie aktywności gruczołu.

Przełom tarczycowy – objawy

Objawy przełomu tarczycowego to:

1.    Wysoka gorączka sięgająca 39-41 stopni Celsjusza.

2.    Poty, wymioty oraz biegunka, które bardzo wyniszczają organizm, prowadząc do odwodnienia.

3.    Tachykardia, czyli przyspieszona akcja serca do nawet 140 uderzeń na minutę.

4.    Chwiejność nastrojów.

5.    Bezsenność.

6.    Czerwona skóra, plamy na skórze.

7.    Żółtaczka.

8.    Niedociśnienie.

9.    Problemy z połykaniem i wysławianiem się.

10. Zaburzenia nerwów czaszkowych, porażenie nerwów.

11. Spadek masy ciała.

12. Drżenie ciała i osłabienie mięśni.

13. Zaburzenia świadomości, niepokój.

Trzeba wiedzieć, że przełom tarczycowy to stan, który bezpośrednio zagraża życiu człowieka! Może skutkować zapaścią krążeniową, której towarzyszy migotanie przedsionków i częstoskurcz nadkomorowy. Przełom tarczycowy może także doprowadzić do śpiączki i niewydolności narządów, dlatego jeśli zauważy się u chorego powyższe objawy, trzeba niezwłocznie wezwać pogotowie!

Przełom tarczycowy – leczenie

Leczenie przełomu tarczycowego zaczyna się diagnozą lekarską, która powinna obejmować całokształt przebiegu choroby, jej przyczyn oraz objawów klinicznych.

W momencie napadu choroby, trzeba jak najszybciej podać poszkodowanemu osocze lub krew, aby wiązać hormony tarczycy. Pacjentowi podaje się także:

- leki, które hamują syntezę hormonów tarczycowych,

- betablokery,

- leki uspokajające,

- leki przeciwzakrzepowe,

- płyny wyrównujące zaburzenia wodno-elektrolitowe,

- jod (jodek potasu lub jodowy środek kontrastowy).

Aby zwiększyć szanse na przeżycie należy schładzać ciało chorego zimnymi okładami. W karetce po interwencji bardzo często podaje się także tlen oraz antybiotyki lub leki przeciwgorączkowe, które mają zmniejszyć objawy przełomu tarczycowego. Leki podawane są w formie iniekcji, tj, dożylnie.

Kiedy atak przełomu tarczycowego zostaje nieco opanowany, chory leczony jest doustnymi lekami, które mają działanie przeciwtarczycowe. Chory w tym czasie musi pozostać w łóżku, ponieważ czas dochodzenia do zdrowia po przełomie tarczycowym jest dość długi – zajmuje kilka tygodni, w gorszych przypadkach nawet miesięcy. Chorzy są osłabieni, mogą mieć objawy uszkodzenia mięśni, co przekłada się na bardzo zły stan zdrowia i niemożność powrotu do normalnego życia

Warto wiedzieć, że przełom tarczycowy często jest mylony z takimi chorobami jak:

- guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy,

- przełomem wegetatywnym,

- zatruciem niektórymi lekami.

Niestety przełom tarczycowy może być tez mylnie rozpoznany z objawami zakażenia środkami psychoaktywnymi lub silnym stresem, np. atakiem stresu pourazowego. Dlatego nigdy nie powinniśmy samodzielnie decydować o źródle objawów chorobowych, ale natychmiast zawieść chorego do szpitala lub wezwać karetkę.

Diagnozę w przypadku podejrzenia przełomu tarczycowego zawsze stawia lekarz.