Złamania miednicy

Budowa miednicy

Określeniem miednica nazywamy dolną część tułowia między brzuchem a udami lub też szkielet miednicy, w skład którego wchodzą kość krzyżowa, kość ogonowa oraz para kości miedniczych. Miednica u kobiet jest szersza niż u  mężczyzn, co jest związane z przystosowaniem do porodu.

Kość miednicza jest kością parzystą tworzącą obręcz kończyny dolnej. Z przodu ciała kości miednicze łączą się ze sobą spojeniem łonowym, natomiast z tyłu łączą się z kością krzyżową. Kości miednicze składają się z kości biodrowej, kości kulszowej oraz kości łonowej. Są to kości silnie wykształcone ze względu na pełnioną funkcję – podtrzymują ciężar ciała oraz umożliwiają ruch kończyn dolnych poprzez tworzenie stawu biodrowego.

Złamania miednicy

Złamania miednicy to wszelkie złamania w obrębie jej struktury kostnej, tzn. kości krzyżowej, kości miedniczych lub kości ogonowej. Najczęstszymi przyczynami złamań miednicy są upadki z dużej wysokości, wypadki motocyklowe lub zderzenie pojazdu z pieszym. U osób w podeszłym wieku, u których kości są osłabione przez osteoporozę do złamania może dojść przez stosunkowo mały uraz, na przykład potknięcie się i upadek na biodro. Złamania miednicy są niezwykle niebezpieczne przez możliwe powikłania, takie jak krwawienie wewnętrzne, uszkodzenie pęcherza lub wstrząs wywołany utratą dużej ilości krwi.

Objawy złamania miednicy

Jeżeli złamanie miednicy jest izolowane (najczęściej u osób starszych), objawy będą obejmować ból w dolnej części tułowia i bioder. Złamanie może uniemożliwić chodzenie, siedzenie lub zmiany pozycji.

W przypadku gdy złamanie nastąpiło na skutek wypadku, nie jest ono jedynym urazem, więc objawy złamania mogą zostać przyćmione na przykład poprzez trudności z oddychaniem przy urazie klatki piersiowej, poszkodowany może też być nieprzytomny.

Diagnoza i leczenie złamań miednicy

W przypadku podejrzenia złamania miednicy wykonywane jest obrazowanie RTG, jednak często konieczne jest wykonanie dodatkowo tomografii komputerowej.

Rodzaj leczenia zależy od stopnia skomplikowania złamania oraz od ogólnego stanu pacjenta. Możliwe jest leczenie zachowawcze, polegające na unieruchomieniu na czas zrośnięcia kości (6-12 tygodni) lub leczenie operacyjne, podczas którego kość jest zespalana przy pomocy specjalnych płytek lub śrub.