Szturmują wiele polskich miast i są zagrożeniem dla zdrowia. Jakie choroby mogą przenosić szczury?
Problem szczurów dotyka wiele polskich miast. Te duże gryzonie sieją postrach wśród mieszkańców, a głównym problemem jest to, że stanowią zagrożenie epidemiologiczne. Są one bowiem przenosicielami wielu groźnych chorób. Nie tylko ugryzienie przez szczura jest niebezpieczne. Źródłem zagrożenia są także jego odchody oraz bytujące na nim pasożyty, m.in. pchły.
Szczurza gorączka
Jest to choroba wywołana przez bakterie Streptobacillus moniliformis, które dostają się do organizmu człowieka wraz ze śliną zakażonego gryzonia. Pierwsze objawy zakażenia pojawiają się zazwyczaj po 2-10 dniach od ugryzienia przez szczura. Pojawia się gorączka i wysypka, którym towarzyszą bóle mięśni i stawów. Z czasem zmiany skórne zaczynają się powiększać i pokrywać całe ciało. Nieleczona szczurza gorączka prowadzi do groźnych powikłań, takich jak zapalenie opon mózgowych, zapalenie osierdzia, a nawet wstrząs septyczny. Leczenie polega na przyjmowaniu antybiotyków.
Tularemia
Choroba te jest wywołana przez bakterię Francisella tularensis. Można się nią zarazić m.in. przez wdychanie powietrza, w którym krążą drobinki odchodów zakażonych zwierząt, między innymi szczurów. Typowymi objawami tularemii są: wysoka gorączka, biegunka, wymioty, bóle mięśni i stawów, owrzodzenia oraz powiększenie węzłów chłonnych. Zdarza się, że choroba przyjmuje również postać płucną. Terapia polega na przyjmowaniu antybiotyków.
Angiostrongyloza
Angiostrogyloza jest odzwierzęcą chorobą, którą wywołuje nicień płucny Angiostrongylus cantonensis. Występuje głównie w południowowschodniej Azji i na wyspach Pacyfiku. Larwy pasożytniczej glisty Angiostrongylus cantonensis wylęgają się w płucach szczurów. Są wydalane z kałem, a następnie zjadają je ślimaki lub inne mięczaki, które służą jako żywiciele pośredni. Do zakażenia człowieka dochodzi przez spożycie larw znajdujących się na warzywach lub w surowych i niedogotowanych ślimakach, krabach lądowych, słodkowodnych krewetkach, jaszczurkach czy żabach. Larwy przedostają się do mózgu człowieka i mogą powodować zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, silne bóle głowy, nudności, wymioty i zaburzenia neurologiczne. W ciężkich przypadkach może dojść do śpiączki i śmierci. Leczenie polega na przyjmowaniu leków przeciwrobaczych i przeciwzapalnych.
Tyfus plamisty szczurzy
Jest to groźna choroba zakaźna wywołana przez bakterie z rodzaju Rickettsia. Przenoszą ją pasożyty, które bytują na szczurach, między innymi pchły. Występuje przede wszystkim na terenach mocno zaludnionych oraz zanieczyszczonych, głównie na terytoriach Afryki, Azji oraz Ameryki Południowej. Objawami tyfusa plamistego szczurzego są: gorączka, kaszel, dreszcze, bóle mięśni i stawów, wysypka na ciele i szumy uszne. W przebiegu choroby może dojść do zapalenia naczyń krwionośnych i zaburzeń funkcjonowania wielu narządów, między innymi serca. Nieleczony tyfus plamisty może być śmiertelny, zwłaszcza dla osób starszych. Terapia polega na podawaniu antybiotyków.
Leptospiroza
Leptospiroza jest chorobą zakaźną wywołaną przez bakterie z rodzaju Leptospira, należącą do najczęstszych chorób odzwierzęcych. Może być przenoszona przez różne gatunki zwierząt, między innymi: szczury, koty, psy, świnie, konie czy bydło. Do zakażenia człowieka dochodzi przez kontakt z płynami ustrojowymi lub moczem zakażonych zwierząt bądź poprzez wodę lub glebę zanieczyszczoną tymi płynami. W początkowym stadium objawy leptospirozy są grypopodobne. Pojawia się gorączka, biegunka, kaszel oraz bóle mięśni. Z czasem stan chorego może się zaostrzyć. Mogą wystąpić takie dolegliwości, jak: zapalenie spojówek, światłowstręt, wysypka, sztywność karku, a nawet niewydolność oddechowa. Leczenie zazwyczaj ma charakter objawowy, jednak czasem konieczna jest antybiotykoterapia w warunkach szpitalnych.
