Palenie papierosów może wywołać ciężką chorobę jelit!
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest to jednostka chorobowa określana również jako nieswoista i przewlekła choroba zapalna jelit. Obejmuje całą grubość ściany jelita. Może również zostać zlokalizowana w innych częściach przewodu pokarmowego takich jak: jama ustna, żołądek, jelito cienkie, jelito grube i odbytnica. Jednym ze szczególnych zagrożeń dla chorych jest palenie papierosów. Jak palenie papierosów może wpłynąć na stan zdrowia chorego? Odpowiedź poniżej. Artykuł powstał na podstawie rozmowy z gastroenterologiem lek. med. Jackiem Kowerzanow.
Palenie, a choroba Leśniowskiego-Crohna i zapalenie jelita grubego
„Palenie papierosów jest jednym z czynników, którd mogą indukować chorobę Crohna. Zarówno przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego jak i w chorobie Leśniowskiego-Crohna nie powinniśmy palić papierosów, jednak w szczególności jest to niewskazane przy chorobie Crohna. Istnieją ośrodki prowadzące biologiczne leczenie choroby Crohna, które dyskwalifikują pacjentów palących wyroby tytoniowe.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna przyczyna nie jest do końca znana, jednak palenie papierosów stanowi bardzo istotny czynnik ryzyka. Obok predyspozycji genetycznych i czynników zewnętrznych, które sprzyjają zaburzeniom immunologicznym i stanom zapalnym. Palenie tytoniu jest czynnikiem ryzyka wśród wielu chorób, nie tylko w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Ale palenie u osób z tą chorobą może powodować nawroty i pogłębiać objawy. By przebieg choroby był łagodniejszy, wskazane jest całkowite zrezygnowanie z palenia papierosów.
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna dotyczą nie tylko jelit
Do najczęstszych objawów choroby Leśniowskiego-Crohna zaliczamy:
- ból prawego śródbrzusza,
- afty i owrzodzenia w jamie ustnej,
- dyskomfort przy przełykaniu,
- bóle brzucha,
- nudności i wymioty
- biegunka
- zapalenia skóry
- rumień guzowaty,
- trudno gojące się owrzodzenia,
- zapalenie tęczówki oraz naczyniówki oka,
- zapalenia stawów obwodowych lub osiowych kręgosłupa,
- nawracające szczeliny odbytu,
- przetoki jelitowo-odbytowe, przetoki jelitowo-jelitowe, przetoki jelitowo- pęcherzowe, przetoki jelitowo-skórne, przetoki jelitowo-pochwowe,
- nawracające ropnie okołoodbytowe.
„Jeżeli chodzi o chorobę Leśniowskiego-Crohna to najczęstszym miejscem jej występowania są okolice tzw. krętniczo-kątnicza, czyli miejsce, gdzie łączy się jelito cienkie z grubym. Podstawowym objawem jest ból prawego śródbrzusza, czyli mówiąc wprost po prawej stronie pępka. Jeżeli zmiany lokalizują się wyżej np. w jamie ustnej, mamy do czynienia z trudno gojącymi się, bądź w ogóle niegojącymi się aftami i owrzodzeniami w jamie ustnej. Jeżeli choroba atakuje przełyk, odczuwalny jest dyskomfort przy przełykaniu i mogą pojawić się objawy choroby refluksowej. Jeśli chodzi o zmiany umiejscowione w żołądku i dwunastnicy, mogą występować bóle brzucha (trochę wyżej zlokalizowane), nudności i wymioty. Możemy też podejrzewać chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy. W przypadku zmian w jelicie grubym podobnie jak we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, pojawia się biegunka, ale rzadziej z domieszką krwi.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna - operacja czeka połowę pacjentów
„Czasami zalecane jest leczenie operacyjne. Przyjmuje się, że u około 40-50% osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna w przebiegu około dziesięciu lat trwania choroby, będzie wymagane leczenie operacyjne.” – mówi gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
Sposób leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna zależy od miejsca, w którym zlokalizowane są zmiany. Choroba Leśniowskiego-Crohna jest schorzeniem przewlekłym, tzn. nie jesteśmy w stanie wyleczyć się zupełnie z tej choroby. Jednak leczenie farmakologiczne może zahamować stan zapalny i przyczynić się do poprawy jakości życia pacjenta.
„W ostatnim czasie badania wykazały, że w okresie remisji, a także zaostrzenia, dieta powinna być przede wszystkim zbilansowana. Powinniśmy zdrowo się odżywiać, unikać czynników stresogennych i palenia papierosów oraz prowadzić zdrowy styl życia. W zaawansowanych postaciach choroby, gdy mówimy o bardzo dużym spadku masy ciała, bądź wyniszczeniu pacjenta, potrzebne może być żywienie dojelitowe, a nawet pozajelitowe.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
