Palenie papierosów może wywołać ciężką chorobę jelit!

Palenie, a choroba Leśniowskiego-Crohna i zapalenie jelita grubego

„Palenie papierosów jest jednym z czynników, którd mogą indukować chorobę Crohna. Zarówno przy wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego jak i w chorobie Leśniowskiego-Crohna nie powinniśmy palić papierosów, jednak w szczególności jest to niewskazane przy chorobie Crohna. Istnieją ośrodki prowadzące biologiczne leczenie choroby Crohna, które dyskwalifikują pacjentów palących wyroby tytoniowe.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.

W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna przyczyna nie jest do końca znana, jednak palenie papierosów stanowi bardzo istotny czynnik ryzyka. Obok predyspozycji genetycznych i czynników zewnętrznych, które sprzyjają zaburzeniom immunologicznym i stanom zapalnym. Palenie tytoniu jest czynnikiem ryzyka wśród wielu chorób, nie tylko w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Ale palenie u osób z tą chorobą może powodować nawroty i pogłębiać objawy. By przebieg choroby był łagodniejszy, wskazane jest całkowite zrezygnowanie z palenia papierosów. 

 

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna dotyczą nie tylko jelit

Do najczęstszych objawów choroby Leśniowskiego-Crohna zaliczamy:

•  ból prawego śródbrzusza,
•  afty i owrzodzenia w jamie ustnej,
•  dyskomfort przy przełykaniu,
•  bóle brzucha, 
•  nudności i wymioty
•  biegunka
•  zapalenia skóry
•  rumień guzowaty,
•  trudno gojące się owrzodzenia,
•  zapalenie tęczówki oraz naczyniówki oka,
•  zapalenia stawów obwodowych lub osiowych kręgosłupa,
•  nawracające szczeliny odbytu,
•  przetoki jelitowo-odbytowe, przetoki jelitowo-jelitowe, przetoki jelitowo-  pęcherzowe, przetoki jelitowo-skórne, przetoki jelitowo-pochwowe,
•  nawracające ropnie okołoodbytowe.

„Jeżeli chodzi o chorobę Leśniowskiego-Crohna to najczęstszym miejscem jej występowania są okolice tzw. krętniczo-kątnicza, czyli miejsce, gdzie łączy się jelito cienkie z grubym. Podstawowym objawem jest ból prawego śródbrzusza, czyli mówiąc wprost po prawej stronie pępka. Jeżeli zmiany lokalizują się wyżej np. w jamie ustnej, mamy do czynienia z trudno gojącymi się, bądź w ogóle niegojącymi się aftami i owrzodzeniami w jamie ustnej. Jeżeli choroba atakuje przełyk, odczuwalny jest dyskomfort przy przełykaniu i mogą pojawić się objawy choroby refluksowej. Jeśli chodzi o zmiany umiejscowione w żołądku i dwunastnicy, mogą występować bóle brzucha (trochę wyżej zlokalizowane), nudności i wymioty. Możemy też podejrzewać chorobę wrzodową żołądka i dwunastnicy. W przypadku zmian w jelicie grubym podobnie jak we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, pojawia się biegunka, ale rzadziej z domieszką krwi.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.
 

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna - operacja czeka połowę pacjentów

„Czasami zalecane jest leczenie operacyjne. Przyjmuje się, że u około 40-50% osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna w przebiegu około dziesięciu lat trwania choroby, będzie wymagane leczenie operacyjne.” – mówi gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.

Sposób leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna zależy od miejsca, w którym zlokalizowane są zmiany. Choroba Leśniowskiego-Crohna jest schorzeniem przewlekłym, tzn. nie jesteśmy w stanie wyleczyć się zupełnie z tej choroby. Jednak leczenie farmakologiczne może zahamować stan zapalny i przyczynić się do poprawy jakości życia pacjenta. 

„W ostatnim czasie badania wykazały, że w okresie remisji, a także zaostrzenia, dieta powinna być przede wszystkim zbilansowana. Powinniśmy zdrowo się odżywiać, unikać czynników stresogennych i palenia papierosów oraz prowadzić zdrowy styl życia. W zaawansowanych postaciach choroby, gdy mówimy o bardzo dużym spadku masy ciała, bądź wyniszczeniu pacjenta, potrzebne może być żywienie dojelitowe, a nawet pozajelitowe.” – powiedział gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow.