Pacjenci.pl > Zdrowie > Ile kosztuje medyczna marihuana? Leczenie nią należy do niezwykle kosztownych
Joanna Kamińska
Joanna Kamińska 08.03.2023 08:30

Ile kosztuje medyczna marihuana? Leczenie nią należy do niezwykle kosztownych

konopie
canva.com

W 2017 roku Polska dołączyła do grupy 12 państw europejskich, gdzie terapia medyczną marihuaną jest legalna. „Stosowanie medycznej marihuany jest wspaniałym dopełnieniem klasycznej terapii, jak również alternatywą dla tradycyjnych form leczenia, które nie przynoszą oczekiwanych rezultatów.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Jaki jest miesięczny koszt terapii medyczną marihuaną?

Terapia medyczną marihuaną nie należy do najtańszych i koszt leczenia to chyba jej największa wada. „Cena suszu zależy m.in. od marży, jaką nałoży apteka, ale mniej więcej jest to koszt około 65 złotych za jeden gram. Pacjenci stosują dawki w ilościach 3 - 200 gramów na dobę, więc trzeba się liczyć z kosztem około 650 złotych miesięcznie.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Niestety na ten moment w Polsce medyczna marihuana nie jest refundowana. Być może w przyszłości to się zmieni i większa część pacjentów będzie miała dostęp do tej formy terapii. 

kasa

W jakich chorobach stosowana jest lecznicza marihuana? Rozmowa z ekspertem Antydepresanty znalazły zastosowanie w leczeniu zespołu jelita drażliwego. Jak działają na jelita?

Jak uzyskać receptę na medyczną marihuanę?

Medyczna marihuana jest zarejestrowana w Polsce jako surowiec farmaceutyczny, dostępny na receptę. Uprawnienia do wystawienia recepty ma każdy lekarz, z wyjątkiem lekarzy weterynarii. Należy podkreślić, że terapia medyczną marihuaną przeznaczona jest do leczenia określonych schorzeń. 

Lekarz może odmówić nam wypisania recepty, jeśli uzna, że nie mamy wskazań do jej zastosowania. Może się jednak zdarzyć, że odmowa wynika z niewiedzy lekarza o tej formie leczenia. „Wychodzimy naprzeciw lekarzom i staramy się poszerzać ich wiedzę, ponieważ terapia medyczną marihuaną może być dobrą alternatywą dla pacjentów w sytuacji, kiedy leczenie klasycznymi metodami nie przynosi oczekiwanych rezultatów.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Warto poszukać specjalisty, który na co dzień zajmuje się prowadzeniem terapii medyczną marihuaną. „Nie chodzi tu jedynie o uzyskanie recepty, a kluczowe jest to, aby potrafić poprowadzić terapię pacjenta. Leczenie medycznym suszem jest bezpieczne, ale tylko wtedy, kiedy stosuje się go pod nadzorem.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Możemy skorzystać z pomocy Centrum Medycyny Konopnej, które jest medyczną placówką wyspecjalizowaną w świadczeniu usług medycznych z wykorzystaniem medycznej marihuany. „Siedziba Centrum Medycyny Konopnej znajduje się w Warszawie, ale prowadzimy także teleporady i mamy pacjentów z całej Polski. Każdego miesiąca obserwujemy, że rośnie świadomość wśród pacjentów, ale także wśród lekarzy, co jest bardzo pozytywnym aspektem.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Na co pomaga medyczna marihuana?

Należy podkreślić, że medyczna marihuana nie zastąpi tradycyjnych metod leczenia, jednak może być bardzo dobrym ich dopełnieniem. Bywa też alternatywą dla klasycznych terapii, które nie przynoszą oczekiwanych efektów. Lecznicza marihuana wykorzystywana jest przede wszystkim w łagodzeniu dolegliwości bólowych. „Mamy udowodnione dane, że medyczna marihuana wspaniale sprawdza się jako kooterapia w przypadku nudności indukowanych chemioterapią i dolegliwości bólowych różnego pochodzenia.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Lecznicza marihuana znajduje zastosowanie jako alternatywa dla silnych leków przeciwbólowych, takich jak opioidy. „Należy podkreślić, że ryzyko działań niepożądanych w przypadku stosowania medycznej marihuany jest o wiele mniejsze niż przy lekach opioidowych.” - powiedziała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Lecznicza marihuana stosowana jest w terapii przeciwbólowej u pacjentek z endometriometrozą. Pod koniec 2022 roku Fundacja „Pokonać Endometriozę” nawiązała współpracę z Centrum Medycyny Konopnej. 

Terapia medyczną marihuana przynosi bardzo duże korzyści pacjentom ze stwardnieniem rozsianym, zmniejszając natężenie objawów, a także opóźniając rozwój choroby. 

Lecznicza marihuana ma także właściwości relaksujące i antystresowe, dzięki czemu znalazła zastosowanie w psychiatrii. 



 

Tagi: Lekarz
Jak medyczna marihuana pomaga w leczeniu endometriozy? Eksperci tłumaczą
endometrioza-konopia
endometrioza-konopia
Endometrioza jest definiowana jako występowanie błony śluzowej trzonu macicy poza jej naturalnym umiejscowieniem. Problem tej choroby dotyczy kobiet - najczęściej w wieku rozrodczym. Szacunki pokazują, że endometrioza występuje u nawet 10-15% ich populacji. Zachęcamy do lektury wywiadu z Lucyną Jaworską Wojtas, prezeską Fundacji „Pokonać Endometriozę” oraz Grzegorzem Ciężadło, członkiem zarządu Centrum Medycyny Konopnej. Pod koniec ubiegłego roku podmioty te nawiązały ze sobą współpracę, której głównym celem jest edukacja pacjentek i wspieranie ich w zmaganiach z chorobą.
Czytaj dalej
Zespół jelita drażliwego - objawy, leczenie, diagnostyka. Ekspert tłumaczy
IBS
Przyjmuje się, że około 11 procent populacji choruje, czyli jedna na dziesięć osób będzie miała zespół jelita wrażliwego. Dotyczy to głównie osób młodych między 20 a 30 rokiem życia. Jakie są przyczyny zespołu jelita drażliwego? Czy choroba ta ma podłoże psychiczne? Jakie są objawy zespołu jelita drażliwego? Jak zdiagnozować zespół jelita drażliwego? Jak wygląda leczenie? Na te i inne pytania odpowiada lek. med. Jacek Kowerzanow, specjalista gastroenterologii i chorób wewnętrznych.Co to jest zespół jelita drażliwego? Zespół jelita drażliwego to choroba przewlekła, która dotyczy zarówno jelita cienkiego, jak i grubego, natomiast nie jest związana ze zmianami organicznymi, czy też biochemicznymi, które zachodzą w naszym organizmie. Choroba ta obniża naszą jakość życia, natomiast nie prowadzi do wyniszczenia. Przyjmuje się, że około 11 procent populacji choruje, czyli jedna na dziesięć osób będzie miała zespół jelita wrażliwego. Dotyczy to głównie osób młodych między 20 a 30 rokiem życia. Jakie są przyczyny zespołu jelita drażliwego? Czy zespół jelita drażliwego ma podłoże psychiczne? Jedna, główna przyczyna do tej pory nie została poznana. Przyjmuje się, że duże znaczenie ma tutaj zaburzenie interakcji na osi mózg - jelita. Przyczyny psychologiczne, przede wszystkim czynniki stresogenne mogą doprowadzić do zaburzeń motoryki jelita, bądź tak zwanej nadwrażliwości. W trakcie badań okazało się także, że w zespole jelita drażliwego dochodzi do zaburzeń, dysbiozy jelitowej w szczególności po infekcji, czyli kiedy pacjent przejdzie zakażenie przewodu pokarmowego (bakteryjne, pasożytnicze lub wirusowe). Jakie są objawy zespołu jelita drażliwego? Gdzie boli zespół jelita drażliwego? Głównym i podstawowym, a wręcz potrzebnym do rozpoznania objawem jest ból brzucha. Ból ten powinien być związany z zaburzeniem rytmu wypróżnienia, czyli z zaburzeniem ilości wypróżnienia bądź konsystencji stolca. Znamienne dla tego bólu jest to, że nie wybudza nas w nocy, a często jego natężenie zmniejsza się czy wręcz ustępuje po wypróżnieniu. Ból może występować w każdym sektorze jamy brzusznej. W praktyce obserwuję, że pacjenci bardzo często wskazują lewą stroną podbrzusza. W 2016 roku zespół międzynarodowych ekspertów ustanowił tzw. Kryteria Rzymskie IV, grupujące zespół jelita drażliwego na cztery postacie: postać z dominującym zaparciem, postać z dominującą biegunką, postać mieszaną (występujące naprzemiennie luźne wypróżnienia i zaparcia), postać niesklasyfikowaną. Innymi dolegliwościami z przewodu pokarmowego, na które uskarżają się pacjenci to m.in. wzdęcia, uczucie pełności po posiłku i pustego odbijania, bądź też przelewania się w jamie brzusznej. Należy wspomnieć, że w zespole jelita drażliwego występuje także bardzo dużo objawów pozajelitowych. Około 70 - 90 procent pacjentów ma także objawy z zakresu psychologii i psychiatrii. Głównie spotykamy zespoły depresyjne bądź lękowe. Taki pacjent jest apatyczny, pozbawiony chęci do życia, ma zaburzenia snu, a jednocześnie uskarża się na dolegliwości z przewodu pokarmowego, bądź też bóle głowy, czy pleców. Jak zdiagnozować zespół jelita drażliwego?Diagnostyka tak naprawdę nie jest łatwa i zależy głównie od doświadczenia lekarza. Naszą podstawą jest spełnienie objawów, które zostały opisane w Kryteriach Rzymskich IV. Znamienne jest, że nie mamy żadnych odstępstw w badaniach laboratoryjnych, a bardzo często także w badaniu fizykalnym. Badając takiego pacjenta zwracamy uwagę na to, czy pozbawiony jest tzw. objawów alarmowych, które mogą budzić podejrzenie jakiejś choroby organicznej bądź tła onkologicznego. Do objawów alarmowych zaliczamy głównie: krwawienie z przewodu pokarmowego, niecharakterystyczny spadek masy ciała, gorączkę, odstępstwa w badaniach laboratoryjnych (świadczące np. o anemii). Jak leczyć zespół jelita drażliwego? Jakie leki się stosuje? Czy jest to choroba wyleczalna? Leczenie jest wyzwaniem dla każdego specjalisty ze względu na swój przewlekły i nawracających charakter. Od lekarza wymagana jest empatia, zrozumienie i cierpliwość, a od pacjenta rzetelne zastosowanie się do zaleceń. Drugim etapem jest rozważenie psychoterapii behawioralnej bądź też terapii relaksacyjnej. Kolejnym etapem jest farmakoterapia. Mamy różną gamę leków w zależności od postaci i objawów, na które skarży się pacjent. Na dolegliwości bólowe stosujemy leki spazmolityczne i rozkurczowe, czyli te, które działają na mięśniówkę gładką przewodu pokarmowego. W postaci z dominującym zaparciem podajemy leki przeczyszczające bądź też leki z tzw. grupy makrogoli, które zmieniają konsystencję i objętość stolca. W postaci z dominującą biegunką stosujemy leki zapierające, a także antybiotyk, którym leczymy zespół Sibo. Na wzdęcia podajemy simetikon. W każdej grupie powinniśmy rozważyć także leczenie z zakresu psychiatrii. Mówimy tu głównie o lekach z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych bądź inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny. Jest to choroba przewlekła, z okresami zaostrzenia i remisji, więc bardzo ważne jest to, aby lekarz przeanalizował styl życia swojego pacjenta, czy jest on narażony na czynniki stresogenne, czy dobrze się odżywia i czy regularnie ćwiczy. Okazało się, że wysiłek fizyczny obniża dolegliwości choroby. Co jeść przy zespole jelita drażliwego? Jak powinna wyglądać dieta? Przede wszystkim dieta powinna być zbilansowana. Posiłki należy spożywać regularnie i w spokoju. Musimy też zwrócić uwagę na to, z jaką postacią zespołu jelita drażliwego mamy do czynienia. W postaci z dominującym zaparciem powinniśmy zwiększyć ilość wypijanych płynów oraz dostarczyć większą ilość błonnika rozpuszczalnego w wodzie. Muszę nadmienić, że mamy dwa rodzaje błonnika, o czym często zapominamy: błonnik rozpuszczalny w wodzie i błonnik nierozpuszczalny, który jest przez nas niepożądany, gdyż może wręcz wzmóc dolegliwości. Przy zespole jelita drażliwego zalecana jest dieta low FODMAP, czyli uboga w oligo-di i monosacharydy i poliole, które mają właściwości wzdymające. Czy przy zespole jelita drażliwego można pić kawę? Pozostawiam to już do oceny dla pacjentów. Część ekspertów tę kawę ogranicza bądź też wyrzuca z jadłospisu. Czy istnieją naturalne, domowe sposoby leczenia zespołu jelita drażliwego? Jakie zioła można stosować?Wiem, że to niełatwe, ale przede wszystkim należy unikać stresu. Jeśli chodzi o zioła, w ostatnim czasie wykorzystuje się olejek mięty pieprzowej bądź też mieszanki ziołowe bogate w melisę czy ostropest. Mój apel do pacjentów, żebyśmy zaopatrywali się w zioła w aptekach bądź w punktach aptecznych. Unikajmy kupowania ich na nieznanych stronach internetowych czy na bazarach, bo możemy nabawić się dużego kłopotu.Z Joanną Kamińską rozmawiał gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow, wykształcony i doświadczony specjalista chorób wewnętrznych oraz gastroenterologii. Specjalizuje się w samodzielnym wykonywaniu badań diagnostycznych i zabiegowych z zakresu endoskopii. Swoje kwalifikacje podnosił podczas wieloletniej praktyki zarówno w szpitalach, jak i poradniach prywatnych (Medicover, Luxmed). Był uczestnikiem licznych kongresów międzynarodowych i krajowych z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych. Posiada Certyfikat ukończenia kursu z Zaawansowanych Technik Badań i Zabiegów Endoskopowych oraz Certyfikat w Dziedzinie Ochrony Radiologicznej Pacjenta. Ukończył kurs ECPW w Brukseli, a także podstawowy kurs USG jamy brzusznej Roztoczańskiej Szkoły Ultrasonografii. Ponadto odbył staż z Medycyny Tropikalnej w Madonna University w Nigerii.
Czytaj dalej
Polecane