Wyszukaj w serwisie
choroby profilaktyka choroby cywilizacyjne zdrowie psychiczne żywienie zdaniem lekarza uroda i pielęgnacja
Pacjenci.pl > Zdrowie > W jakich chorobach stosowana jest lecznicza marihuana? Rozmowa z ekspertem
Joanna Kamińska
Joanna Kamińska 06.03.2023 13:18

W jakich chorobach stosowana jest lecznicza marihuana? Rozmowa z ekspertem

konopie lecznicze
canva.com

Od kilku lat Polska należy do grupy państw, gdzie leczenie medyczną marihuaną jest legalne. Wciąż jednak tego typu terapia wzbudza wiele kontrowersji. Jaka jest różnica między marihuaną medyczną a rekreacyjną? Na co pomaga medyczna marihuana? Jak wygląda leczenie medyczną marihuaną? Czy medyczna marihuana uzależnia? Jak dostać receptę na medyczną marihuanę? Ile kosztuje medyczna marihuana? Czy medyczna marihuana jest w Polsce refundowana? Na te i inne pytania odpowiada chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej. 

Co to jest marihuana? Czy marihuana i konopie to to samo?

Marihuana nie jest tym samym co konopie. Konopie to grupa roślin, natomiast marihuana to określenie suszu z konopi indyjskich, czyli podgatunku, do którego możemy zaliczyć konopie.

Jak medyczna marihuana pomaga na endometriozę? Pytamy ekspertów Reumatoidalne zapalenie stawów - objawy, leczenie, czynniki ryzyka. Wywiad z ekspertem

Jakie mamy rodzaje konopi?

Do grupy konopi zaliczymy konopie siewne, konopie dzikie i konopie indyjskie, z których produkowana jest marihuana.

Czym się różni marihuana medyczna od marihuany rekreacyjnej?

Medyczna marihuana jest również, tak jak z założenia marihuana rekreacyjna, w 100% naturalną rośliną. W przypadku medycznego suszu mamy jednak pewność, że zachowane są wszystkie normy jakości i nie mamy tu pestycydów, metali ciężkich i innych związków chemicznych czy pochodnych syntetycznych kannabinoidów, tak zwanych dopalaczy. Korzystając z medycznego suszu pacjent ma stuprocentową pewność, co zażywa i że jest to terapia bezpieczna. Nie możemy tego powiedzieć odnośnie suszu rekreacyjnego, który jest z niewiadomego pochodzenia. Medyczna marihuana hodowana jest na certyfikowanych farmach i ma określony stosunek kannabinoidów. Jesteśmy więc w stanie określić jej potencjał leczniczy i prawidłowo zaplanować terapię.

Co to jest CBD?

CBD to jeden z kannabinoidów, znajdujący się w marihuanie. Preparaty CBD produkowane są zazwyczaj z konopi, których uprawa jest możliwa w Polsce, ponieważ zawierają poniżej 0.3% THC. Z racji tego, że preparaty CBD nie zawierają THC i nie mają działania odurzającego, są powszechnie dostępne bez recepty. Produkowane są z nich m.in. olejki, kremy czy maści.

Co to jest THC?

THC, czyli tetrahydrokannabinol jest związkiem organicznym z grupy kannabinoidów, występującym w marihuanie. Znany jest głównie z działania psychoaktywnego, jednak nie jest to jego jedyna cecha. THC ma wiele dobroczynnych funkcji, m.in. działa nasenne i przeciwbólowo, a także poprawia apetyt. Podobnie jak CBD, działa poprzez układ kanabinoidowy, który został odkryty dość niedawno. 

Jak działa medyczna marihuana? Co odpowiada za jej właściwości lecznicze?

Organizm wytwarza swoje własne endogenne kannabinoidy, które mają analogiczną budowę do THC i CBD. THC i CBD mogą łączyć się z receptorami naszego układu kanabinoidowego i dzięki temu wpływać na szereg funkcji i działać dobroczynnie jako terapia. Należy podkreślić, że nie tylko stosunek kannabinoidowy, czyli stosunek THC do CBD, który jest opisywany na opakowaniach medycznej marihuany, ma wpływ na jej działanie. Tak naprawdę w marihuanie mamy ponad 500 związków, które zostały do tej pory odkryte. Stosunek wszystkich, zawartych w suszu substancji aktywnych, tzw. „efekt świty” odpowiada za jego właściwości.

Od kiedy medyczna marihuana jest legalna w Polsce?

Po długiej i gorącej debacie, od 2017 roku Polska stała się 12-tym krajem europejskim, w którym medyczna marihuana jest legalna. Należy podkreślić, że została zarejestrowana jako substancja do stosowania tylko i wyłącznie w medycznym celu.

Na co pomaga medyczna marihuana? Przy jakich schorzeniach jest stosowana?

Lista schorzeń z różnych dziedzin medycyny, przy których wykorzystuje się medyczną marihuanę cały czas rośnie. Stosowanie medycznej marihuany jest wspaniałym dopełnieniem klasycznej terapii, jak również alternatywą dla tradycyjnych form leczenia, które nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. W Internecie pojawią się informacje, że medyczna marihuana zabija komórki rakowe, jednak nie ma wystarczających danych, które by to potwierdziły. Należy podkreślić, że medyczna marihuana nie zastąpi klasycznych metod terapii i jest wykorzystywana głównie w leczeniu objawowym. Mamy udowodnione dane, że medyczna marihuana wspaniale sprawdza się jako kooterapia w przypadku nudności indukowanych chemioterapią i dolegliwości bólowych różnego pochodzenia. Działa bardzo dobrze na spastyczność mięśni i jest stosowana przez wielu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Medyczna marihuana wykazuje także terapeutyczne działanie na migrenę i zaburzenia snu. Mamy także bardzo dużo pacjentek z endometriozą, które łączą terapię medyczną marihuaną z klasycznymi formami leczenia. Należy podkreślić, że ryzyko działań niepożądanych w przypadku stosowania medycznej marihuany jest o wiele mniejsze niż przy lekach opioidowych.

Czy medyczna marihuana jest stosowana w psychiatrii? Czy można łączyć leki psychotropowe z medyczną marihuaną?

W przypadku tego rodzaju zaburzeń także stosujemy terapię medyczną marihuaną, przy czym każdy przypadek jest indywidualny. Medycyna to nie matematyka, więc nie działamy zero – jedynkowo. Mogą zachodzić interakcje między lekami a marihuaną, dlatego zawsze terapia musi być prowadzona pod kontrolą specjalisty. Lekarz decyduje o tym, czy możemy łączyć susz z innymi lekami. Jeżeli chodzi o zaburzenia lękowe, tutaj bardzo często stosujemy olejki CBD, ponieważ to CBD w główniej mierze odpowiada za właściwości przeciwlękowe marihuany.

Jak wygląda terapia medyczną marihuaną? W jakiej formie się ją przyjmuje?

W Polsce mamy dostępny susz, który jest zarejestrowany jako surowiec farmaceutyczny i obecnie wprowadzone zostały gotowe ekstrakty do bezdymnej inhalacji. Używamy do tego specjalnych urządzeń w postaci waporyzatorów, które podgrzewają susz zamiast go spalać, co znacznie redukuje ilość substancji smolistych. Metoda ta jest zdrowsza, bardziej kontrolowana i przyjazna dla pacjenta, a ponadto bardziej ekonomiczna.

Czy można palić medyczną marihuanę?

Ja jako lekarz odradzam palenie medycznej marihuany, ponieważ mija się to z filozofią medycznego użytkowania. Chodzi tutaj przede wszystkim o ekspozycję na substancje smoliste, z czym bardzo często wiążę się palenie. Pacjenci pytają, czy mogą mieszać susz z tytoniem, co może powodować wzrost ryzyka zachorowania m.in. na nowotwór płuc. Zachęcam więc do waporyzacji, czyli metody, na której bazujemy.

Jak dostać receptę na medyczną marihuanę? Kto może wypisać receptę?

Tak naprawdę każdy lekarz ma prawo wypisać receptę na medyczną marihuanę, z wyjątkiem lekarzy weterynarii. Wychodzimy naprzeciw lekarzom i staramy się poszerzać ich wiedzę, ponieważ terapia medyczną marihuaną może być dobrą alternatywą dla pacjentów w sytuacji, kiedy leczenie klasycznymi metodami nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Naszym głównym celem jest poprawa jakości życia pacjentów.

Co zrobić, kiedy lekarz nie chce wypisać recepty na medyczną marihuanę?

Terapia medyczną marihuaną jest terapią dedykowaną w określonych schorzeniach, więc to lekarz decyduje, czy pacjent ma wskazania czy też nie. Jeżeli odmowa wypisania recepty wynika z niewiedzy lekarza, w takiej sytuacji polecam, żeby szukać specjalistów, którzy na co dzień zajmują się tą formą terapii. Nie chodzi tu jedynie o uzyskanie recepty, a kluczowe jest to, aby potrafić poprowadzić terapię pacjenta. Leczenie medycznym suszem jest bezpieczne, ale tylko wtedy, kiedy stosuje się go pod nadzorem.

Czy możemy uzyskać pomoc w Centrum Medycyny Konopnej?

Jak najbardziej! Zapraszamy do naszej kliniki. Siedziba Centrum Medycyny Konopnej znajduje się w Warszawie, ale prowadzimy także teleporady i mamy pacjentów z całej Polski. Każdego miesiąca obserwujemy, że rośnie świadomość wśród pacjentów, ale także wśród lekarzy, co jest bardzo pozytywnym aspektem. Przeprowadziliśmy raport na grupie tysiąca osób, które zostały zapytane o to, czy byłyby gotowe skorzystać z terapii medyczną marihuaną, jeśli istniałyby ku temu wskazania. Okazało się, że 6 na 10 potencjalnych pacjentów odpowiedziało bardzo entuzjastycznie, że tak. Mam więc nadzieję, że obalamy stereotypy suszu, który stosowany jest jedynie do celów rekreacyjnych.

Jakie mogą być działania niepożądane leczenia medyczną marihuaną?

Przede wszystkim terapia medyczną marihuaną powinna być prowadzona pod bacznym okiem lekarza, który na co dzień zajmuje się tego typu leczeniem. Prowadzimy terapie na zasadzie miareczkowania od możliwie jak najmniejszych dawek. Pacjent współpracując z lekarzem stopniowo zwiększa dawki. Kierując się tą zasadą staramy się zminimalizować ryzyko działań niepożądanych, przy czym tak jak przy każdym leku mogą wystąpić skutki uboczne. Najczęściej spotykanymi dolegliwościami są nudności. Mogą pojawić się także m.in. wymioty, przejściowe zaburzenia świadomości, nadmierna senność, zaczerwienienie oczu, zaburzenie koordynacji i percepcji psychoruchowej. Są to główne działania niepożądane, które zależą przede wszystkim od obecności THC. Niemniej jednak, tak jak podkreślałam, jeżeli stosujemy medyczny susz zgodnie z zaleceniem, wsłuchując się w swój organizm i zwiększając dawki stopniowo, możemy zminimalizować to ryzyko. Współpracując z pacjentami, zachęcamy do tego, aby łączyć terapię z zastosowaniem np. olejków CBD, które w przeciwieństwie do medycznej marihuany nie wpływają na percepcję i nie stanowią przeszkody do prowadzenia auta czy wykonywania pracy zawodowej.

Czy medyczna marihuana może uzależnić?

Medyczna marihuana może prowadzić do uzależnienia, przede wszystkim psychicznego, nie fizycznego. Przeprowadzone badania wskazują jednak, że potencjał możliwego uzależnienia jest o wiele niższy niż w przypadku nikotyny i mniej więcej na takim samym poziomie (a nawet niższym) jak kofeina. W porównaniu do opioidów, które stosujemy w terapii przeciwbólowej, ryzyko uzależnienia od medycznego suszu jest niewielkie. 

Gdzie możemy kupić medyczną marihuanę?

Teoretycznie jako surowiec farmaceutyczny medyczna marihuana powinna być dostępna w każdej aptece. Niestety w Polsce nie jest jeszcze na tyle popularna, więc nie wszystkie apteki mają ją w swoim asortymencie.

Czy medyczna marihuana jest w Polsce refundowana?

Niestety w Polsce nie mamy refundacji. Bardzo nad tym ubolewamy, ponieważ z pewnością ułatwiłoby to dostęp do tej formy terapii dużej ilości pacjentów. Terapia medyczną marihuaną jest znacznym wysiłkiem finansowym dla wielu osób, którzy dodatkowo muszą także kupować swoje klasyczne leki.

Ile kosztuje medyczna marihuana? Jaki jest miesięczny koszt terapii?

Nie jest to tania terapia. Cena suszu zależy m.in. od marży, jaką nałoży apteka, ale mniej więcej jest to koszt około 65 złotych za jeden gram. Pacjenci stosują dawki w ilościach 3 - 200 gramów na dobę, więc trzeba się liczyć z kosztem około 650 złotych miesięcznie.

Z Joanną Kamińską rozmawiała chirurg dr n. med. Magdalena Nita, Dyrektor ds. Medycznych Centrum Medycyny Konopnej, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i Studiów Doktoranckich WUM. Pracuje w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej UCK WUM, gdzie odbywa szkolenie specjalizacyjne w zakresie chirurgii ogólnej. Wykłada na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Zdobywała doświadczenie od najlepszych specjalistów w kraju i za granicą. Jest autorką i współautorką licznych artykułów w recenzowanych czasopismach.

 

Rak jelita grubego - przyczyny, objawy, profilaktyka, leczenie. Ekspert tłumaczy
rak jelita
rak jelita
Rak jelita grubego to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych występujących w naszej populacji. Ponadto stanowi jedną z najczęstszych przyczyn zgonów nowotworowych. Jakie są przyczyny raka jelita grubego? Jak długo rozwija się rak jelita grubego? Gdzie daje przerzuty? Jak objawia się rak jelita grubego? Jak wykryć raka jelita grubego? Na te i inne pytania odpowiada gastroenterolog, lek. med. Jacek Kowerzanow. Jaka jest zachorowalność na raka jelita grubego w Polsce i na świecie? Rak jelita grubego to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych występujących w naszej populacji. Ponadto stanowi jedną z najczęstszych przyczyn zgonów nowotworowych. Przyjmujemy, że w Polsce nowych zachorowań jest około 17 -18 tysięcy, natomiast zgonów z powodu raka jelita grubego mamy około 12 tysięcy. Na świecie jest to liczba około miliona rocznych nowych zachorowań i około pół miliona zgonów każdego roku. Nowotwór ten wykrywany jest zazwyczaj u osób w siódmej i ósmej dekadzie życia. Niepokojące jest jednak to, że w ostatnich latach odnotowuje się coraz większą ilość zachorowań u osób młodych, poniżej czterdziestego roku życia. Jakie są przyczyny raka jelita grubego? Mamy czynniki genetyczne, płeć oraz czynniki środowiskowe. W 90% mówimy o tzw. raku sporadycznym, czyli nie związanym rodzinnie. Nowotwory występujące rodzinnie stanowią 10% raka jelita grubego. Rak sporadyczny w większości przypadków powstaje na bazie gruczolaków, czyli zmian polipowatych w jelicie grubym. Mówimy wtedy o czynnikach genetycznych, gdyż na bazie polipa dochodzi do mutacji genetycznych, które prowadzą do rozwoju raka jelita grubego. Kolejnym czynnikiem ryzyka jest płeć męska. Mówimy także o tzw. czynnikach środowiskowych, czyli tych, na które mamy duży wpływ. W głównej mierze zalicza się do nich dieta bogata w tłuszcze zwierzęce i czerwone mięso oraz uboga w błonnik. Nieprawidłowa dieta, a także niska aktywność fizyczna prowadzą do otyłości, która także przyczynia się do rozwoju raka jelita grubego. Należy także wspomnieć o takich czynnikach ryzyka jak palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu. Jak długo rozwija się rak jelita grubego? Tak jak wspomniałem, większość nowotworów jelita grubego rozwija się na bazie gruczolaków, czyli zmian polipowatych. Od powstania polipa do zadziałania mutacji i rozwoju w kierunku raka jelita grubego mija 10 lat. Nowotwór rozwija się więc skrycie i powoli. Jak objawia się rak jelita grubego? Gdzie boli rak jelita grubego? Rak rozwija się skrycie. W postaci wczesnej jest skąpoobjawowy bądź wręcz bezobjawowy. Nam tym etapie ciężko więc go „wyłapać”. W fazie zaawansowanej pojawiają się objawy ogólne , takie jak m.in. spadek masy ciała czy ogólne osłabienie. Poza tym w zależności od tego, w którym miejscu jelita rak się umiejscawia, obserwujemy różne objawy. W przypadku, kiedy rozwija się w prawej części jelita grubego, najczęściej pojawią się bóle brzucha, które są niespecyficzne i niecharakterystyczne. Nie jesteśmy też w stanie wychwycić wizualnie krwawienia z przewodu pokarmowego. Może objawiać się ono narastającą niedokrwistością. Najczęściej pacjenci zgłaszają ból brzucha o różnym umiejscowieniu, nie tylko po prawej stronie. Należy pamiętać, że objawem alarmowym są bóle, które wybudzają nas w nocy. Jeżeli chodzi o lewą część jelita grubego, tutaj częściej występują krwawienia jawne, czyli takie, które pacjent może zauważyć podczas wypróżniania. Poza tym mamy do czynienia z zaburzeniami rytmu wypróżnienia. W postaciach bardziej zaawansowanych może dojść do niedrożności, która wskazuje na to, że nowotwór objął cały obwód jelita grubego. Postać raka jelita grubego, która umiejscawia się w odbytnicy, czyli na końcu jelita, najczęściej objawia się jawnymi krwawieniami. Mogą także występować zaburzenia rytmu wypróżnienia oraz stolce ołówkowate. W fazie zaawansowanej pacjent może wyczuć masę guza przy odbycie. Jakie są rokowania raka jelita grubego? Czy kiedy pojawiają się objawy, nowotwór jest już w zaawansowanym stadium? W większości przypadków niestety tak jest. Jeśli chodzi o wykrywalność raka jelita grubego w Polsce, mamy jeszcze dużo do zrobienia. W 80% przypadków, diagnozowany jest w postaci zaawansowanej i to rzutuje na tak zwaną medianę 5-letniego przeżycia. W chorobach nowotworowych zawsze określamy, ile % osób przeżyje kolejne 5 lat od momentu rozpoznania i wdrożenia leczenia. W naszym kraju mediana ta wynosi 30 – 40%, przy czym w krajach zachodnich to 60 – 70%. W Polsce jest coraz lepiej, aczkolwiek w dalszym ciągu jesteśmy gdzieś na końcu Europy. Dzieje się tak dlatego, że wciąż większość przypadków wykrywanych jest w stadium zaawansowanym. Jak wykryć raka jelita grubego? Podstawą diagnostyki jest badanie endoskopowe dolnego odcinka przewodu pokarmowego, czyli kolonoskopia, które pozwala nam zwizualizować i zlokalizować umiejscowienie raka. Jeśli podczas badania stwierdzimy zmiany chorobowe, pobieramy wycinki do badania histopatologicznego, będącego podstawą szczegółowego rozpoznania choroby nowotworowej. W diagnostyce coraz szerzej wykorzystywane są też testy immunochemiczne na obecność krwi utajonej w kale. Jeśli chodzi o badania obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny jamy brzusznej) służą głównie do zakresu określenia zaawansowania choroby, bądź też do zlokalizowania przerzutów. Gdzie daje przerzuty rak jelita grubego? O przerzutach mówimy w zależności od stadium i lokalizacji nowotworu. Rak jelita grubego lubi dawać przerzuty poprzez przerastanie ściany jelita grubego i naciekanie sąsiadujących narządów. Drugą drogą tworzenia przerzutów jest tzw. droga krwionośna. Tutaj rak najczęściej daje przerzuty w wątrobie ze względu na uczynienie jelita grubego. Może także powodować przerzuty w płucach i w ośrodkowym układzie nerwowym. Trzecią drogą jest droga naczyń chłonnych. Tutaj mówimy o przerzutach wregionalnych bądź odległych węzłochłonnych. Jak leczyć raka jelita grubego? Bazą i podstawą leczenia w dalszym ciągu jest chirurgia. Jeśli znajdziemy ognisko raka jelita grubego, kwalifikujemy pacjenta do zabiegu chirurgicznego, czyli do resekcji zmiany nowotworowej wraz z daną częścią jelita grubego. W postaciach zaawansowanych z przerzutami stosujemy także chemioterapię. W ostatnim czasie bardzo rozwinęła się immunoterapia, czyli stosowanie specyficznych przeciwciał monoklonalnych. W raku odbytnicy duże zastosowanie ma radioterapia. Tutaj należałoby nadmienić, że w ostatnich latach bardzo rozwinęła się i w dalszym ciągu rozwija się tzw. endoskopia zabiegowa. W postaciach wczesnych, które dotyczą głównie błony śluzowej jelita grubego, możemy zastosować m.in. zabieg ESD, czyli endoskopową dyssekcję podśluzówkową. Dzięki niej możemy usunąć wczesne zmiany bez potrzeby operacji chirurgicznej. Jak zapobiegać rakowi jelita grubego? Podstawą profilaktyki jest zdrowy tryb życia, czyli aktywność fizyczna, prawidłowa dieta i unikanie używek. W Polsce mieliśmy bardzo dobry program profilaktyczny, jednak został przerwany ze względu na niską zgłaszalność (w ostatnich latach poniżej 20%). Ku naszemu zadowoleniu program rusza na nowo! Obejmuje profilaktyczną kolonoskopię, którą powinniśmy wykonywać od 50 do 80 roku życia w okresach regularności, w zależności od tego, co widzimy w badaniu. Jeśli nie ma nic niepokojącego, kolonoskopię powtarzamy co 10 lat. Oprócz tego w krajach zachodnich wykonuje się także coroczny test na krew utajoną. U nas także powinno to zostać wprowadzone. W obciążeniach rodzinnych granica wykonywania kolonoskopii jest przesunięta na 40 - 45 rok życia. W niektórych zespołach genetycznych wykonujemy kolonoskopię już od 20 roku życia. Badania przeprowadzone w ostatnich latach wykazują, że u 30% osób w wieku 40 - 45 lat, które poddają się profilaktycznym kolonoskopiom, wykrywane są jakieś zmiany nowotworowe. W związku z tym coraz więcej krajów skłania się ku temu, by u osób nieobciążonych rodzinnie tę granicę wieku z 50 roku życia przesunąć niżej. Coraz częściej mówi się także o tym, aby medianę wykonywania kolonoskopii skrócić z 10 do 5 lat. Ja jako lekarz, jako Polak apeluję do Państwa, żeby zgłaszać się do programu. W krajach skandynawskich udział w badaniach profilaktycznych raka jelita grubego wynosi około 60-70%. Większość osób obawia się bólu podczas kolonoskopii, więc dla uspokojenia chciałbym dodać, że jest możliwość odbywania tego badania w znieczuleniu bądź w sedacji. Kolonoskopię możemy zrobić prywatnie, jednak coraz więcej badań dostępnych jest w publicznej ochronie zdrowie. Myślę, że granica wieku powinna zostać przesunięta i należałoby rozpocząć profilaktyczną kolonoskopię w wieku 40 – 45 lat. Nie bójmy się tego badania! Nie ma nic lepszego w medycynie niż profilaktyka. Tutaj mamy narzędzie, które nie tylko wykrywa zmiany wczesne czy zaawansowane, ale jednocześnie pozwala nam na usunięcie polipów czy zmian nowotworowych. Głównie chodzi o to, żebyśmy usuwali zmiany nowotworowe i nie pozwalali na to, aby doprowadziły do rozwoju raka jelita grubego. Pamiętajmy, że w momencie pojawienia się objawów jest już bardzo późno.Z Joanną Kamińską rozmawiał gastroenterolog lek. med. Jacek Kowerzanow, wykształcony i doświadczony specjalista chorób wewnętrznych oraz gastroenterologii. Specjalizuje się w samodzielnym wykonywaniu badań diagnostycznych i zabiegowych z zakresu endoskopii. Swoje kwalifikacje podnosił podczas wieloletniej praktyki zarówno w szpitalach, jak i poradniach prywatnych (Medicover, Luxmed). Był uczestnikiem licznych kongresów międzynarodowych i krajowych z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych. Posiada Certyfikat ukończenia kursu z Zaawansowanych Technik Badań i Zabiegów Endoskopowych oraz Certyfikat w Dziedzinie Ochrony Radiologicznej Pacjenta. Ukończył kurs ECPW w Brukseli, a także podstawowy kurs USG jamy brzusznej Roztoczańskiej Szkoły Ultrasonografii. Ponadto odbył staż z Medycyny Tropikalnej w Madonna University w Nigerii.
Czytaj dalej
Zespół jelita drażliwego. Gastroenterolog Jacek Kowerzanow tłumaczy, jak go rozpoznać
IBS - rozmowa z doktorem Jackiem Kowerzanow
Jakie są objawy IBS i czy to prawda, że choroba ma podłoże psychiczne? Jak zdiagnozować zespół jelita drażliwego, a jak leczyć - mówi lekarz Jacek Kowerzanow, specjalista gastroenterologii i chorób wewnętrznych.Jedna na dziesięć osób ma lub będzie miała zespół jelita wrażliwego. Głównie młodzi - między 20 a 30 rokiem życia. O zespole jelita drażliwego rozmawia z portalem Pacjenc.pl lekarz Jacek Kowerzanow, specjalista gastroenterologii i chorób wewnętrznych.
Czytaj dalej
Polecane