Łysienie plackowate
Czym jest łysienie plackowate?
Łysienie plackowate jest chorobą skóry o nieznanym podłożu, charakteryzującą się występowaniem ognisk wyłysienia. Choroba ta najczęściej rozpoczyna się w młodym wieku i może współwystępować z chorobami o podłożu autoimmunologicznym, np. bielactwem, cukrzycą typu I, zapaleniem tarczycy typu Hashimoto czy toczniem rumieniowatym.
Łysienie plackowate stanowi duży problem ze względu na wpływ, jaki może wywierać na zdrowie psychiczne chorego nieakceptującego swojego wyglądu. Należy pamiętać, że choroba ta dotyka zarówno kobiet jak i mężczyzn. U panów zmiany mogą pojawić się na przykład na brodzie.
Rodzaje łysienia plackowatego
Łysienie plackowate można podzielić na kilka rodzajów:
łysienie plackowate wieloogniskowe – występuje kilka lub więcej ognisk łysienia, są od siebie dobrze odgraniczone;
łysienie plackowate jednoogniskowe – występuje tylko jedno odgraniczone ognisko łysienia;
łysienie całkowite – obejmuje całą skórę głowy;
łysienie uogólnione – oprócz skóry głowy łysienie obejmuje brwi, rzęsy, owłosienie pod pachami i włosy meszkowe;
łysienie złośliwe – łysienie opornie reagujące na długotrwałe leczenie.
Oprócz tego łysienie plackowate można rozróżniać na podstawie kształtu ognisk:
łysienie ogniskowe – wyłysiałe partie są od siebie wyraźne odgraniczone, mają kształt okrągły lub owalny;
łysienie rozlane – niemożliwe jest wyodrębnienie poszczególnych ognisk utraty włosów;
łysienie siatkowate – oprócz łysienia występują też rumień i teleangiektazje (pajączki naczyniowe), a zmiana na skórze jest owalna i połyskująca;
łysienie wężykowate – wyłysiałe partie tworzą pas wokół głowy.
Dodatkowo można wyróżnić cztery typy łysienia plackowatego:
łysienie plackowate pospolite – zmiany ustępują szybko i samoistnie;
łysienie plackowate atopowe – występuje u chorych z wywiadem atopowym, ma rozległy charakter;
łysienie plackowate kombinowane – występuje, gdy dodatkowo chory cierpi na zaburzenia narządów wewnętrznych, np. cukrzycę lub choroby tarczycy;.
łysienie plackowate hipertoniczne – ogniska łysienia zlewają się w większy obszar
Rozpoznanie łysienia plackowatego
W przypadku zaobserwowania u siebie zmian mogących świadczyć o wystąpieniu łysienia plackowatego, należy udać się do trychologa, który wstępną diagnozę postawi prawdopodobnie na podstawie samego wywiadu z pacjentem. W dalszej kolejności wykonywane są szczegółowe testy mające na celu dobranie prawidłowego leczenia. Wskazanymi badaniami są trichoskopia i trichogram, czasem konieczne jest też wykonanie badań krwi.
Trichoskopia jest badaniem nieinwazyjnym pozwalającym na ocenę stanu włosów i skóry głowy. Badanie to polega na obejrzeniu skóry głowy przy użyciu dermatoskopu. Na trzy dni przed wykonaniem badania nie powinno się myć włosów.
Trichogram polega na pobraniu próbek włosów, które następnie wysyłane są do laboratorium, gdzie specjaliści analizują strukturę włosów.
Leczenie łysienia plackowatego
Nie istnieje jeden skuteczny sposób na leczenie łysienia plackowatego, a postępowanie lecznicze zależy od indywidualnych uwarunkowań pacjenta. W leczeniu tej dolegliwości stosowane są środki miejscowe, np. glikokortykosteroidy w formie maści i żeli, cygnolina, minoksydyl oraz środki ogólne: doustne glikokortykosteroidy i cyklosporyna. Oprócz standardowej farmakoterapii możliwe jest przeprowadzanie zabiegów, takich jak fotochemioterapia i wąskopasmowa fototerapia UVB czy mezoterapia.
