Łysienie po chorobach zakaźnych, zatruciach, lekach
Łysienie to postępujące zanikanie wytwarzania włosów w mieszkach włosowcych. Najczęściej spotykanym typem łysienia jest łysienie androgenowe związane z wrażliwością mieszków włosowych na dihydrotestosteron. Łysienie może być jednak objawem zatrucia, może występować w przebiegu choroby zakaźnej lub jako skutek uboczny przyjmowania leków.
Łysienie polekowe
Łysienie polekowe następuje w wyniku oddziaływania substancji aktywnej leku na fazy wzrostu włosa lub receptory mieszków włosowych. Charakterystyczne jest, że łysienie polekowe widoczne zaczyna być dopiero po ok. 3 miesiącach stosowania danej terapii, ponieważ właśnie tyle trwa faza telogenu cyklu wzrostu włosa. W trakcie fazy telogenu (fazy odpoczynku) włos „czeka” w skórze głowy na wypchnięcie przez nowy, rosnący w mieszku włosowym. Gdy rośnięcie nowych włosów zostanie zahamowane przez leki, po skończeniu fazy telogenu włos wypada – zaczyna się łysienie.
Do leków mogących wywołać łysienie zaliczają się: antykoncepcja hormonalna i androgeny, chemioterapia, retinoidy (u ok. 20-30% pacjentów), leki przeciwzakrzepowe, leki immunosupresyjne, niektóre leki psychiatryczne i kardiologiczne.
W przypadku łysienia polekowego włosy powinny zacząć odrastać do kilku miesięcy po zakończeniu terapii.
Łysienie z zatrucia
Łysienie może być także wynikiem zatrucia. Jest ono charakterystycznym objawem zatrucia talem, który przez długi czas był używany jako składnik trutki na szczury. Wypadanie włosów mogą powodować także: arsen, selen i ołów. Jeśli zatrucie tymi pierwiastkami nie doprowadzi do poważnego uszczerbku na zdrowiu, włosy powinny zacząć odrastać po wyeliminowaniu źródła zatrucia i uregulowaniu funkcji organizmu.
Łysienie po chorobach zakaźnych
Łysienie może wystąpić także na skutek przebytych chorób zakaźnych. Jedną z przyczyn wypadania włosów podczas choroby jest wysoka i długo utrzymująca się gorączka, która może powodować osłabienie mieszków włosowych. Oprócz wysokiej temperatury wpływ na łysienie mogą mieć toksyny wytwarzane przez drobnoustroje zakaźne lub cytokiny zapalne wydzielane przez organizm w walce z chorobą. Do utraty włosów mogą prowadzić takie choroby jak: ciężka grypa, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie płuc, odra, kiła, leiszmanioza skórna, półpasiec.
W przypadku kiły łysienie występuje u ok. 7% chorych i ma ono charakter ogniskowy - najwięcej włosów wypada w okolicy skroniowej i potylicznej. Natomiast gdy łysienie powstaje w przebiegu leiszmaniozy skórnej lub półpaśca, brak włosów może być trwały, ponieważ najczęściej przebiega ono z bliznowaceniem.
undefinedundefined
